Stanisława Lubicz-Sarnowska

Grób Stanisławy Lubicz-Sarnowskiej na cmentarzu Powązkowskim

Stanisława Lubicz-Sarnowska, właśc. Stanisława Sarnowska, zamężna Mühsam (ur. 13 października 1891 w Lublinie, zm. 4 kwietnia 1958 w Warszawie) – polska aktorka teatralna i filmowa.

Pochodziła z rodziny aktorskiej. Zadebiutowała w 1906 w Białymstoku w zespole Józefa Puchniewskiego jako Wojewodzianka w Zaczarowanym kole Lucjana Rydla. W kolejnych latach grała w zespołach objazdowych Felicjana Felińskiego, Tadeusza Pola i – od lutego 1908 – Kazimierza Kamińskiego, m.in. w Łodzi i Kijowie. 13 sierpnia 1908 została zaangażowana za wstawiennictwem Kamińskiego do WTR, gdzie zaczęła używać nazwiska Lubicz-Sarnowska. W tym okresie występowała gościnnie, m.in. w 1912 w Krakowie. Z kariery aktorskiej zrezygnowała po wyjściu za mąż w 1919. Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 131, rząd 3, grób 22)^[1].

Role sceniczne

• Puk w Śnie nocy letniej Williama Szekspira
• Panna Młoda w Weselu Stanisława Wyspiańskiego
• Klara w Ślubach panieńskich Aleksandra Fredry
• Panna Maliczewska Gabrieli Zapolskiej
• Cherubin w Weselu Figara Pierre’a Beaumarchais
• Helenka w Grubych rybach Michała Bałuckiego
• Ada w Lekkomyślnej siostrze Włodzimierza Perzyńskiego
• Poła w Intratnej posadzie Aleksandra Ostrowskiego
• Katarzyna w Diable i karczmarce Stefana Krzywoszewskiego
• Maryna w Carze Samozwańcu Adolfa Nowaczyńskiego

Filmografia

• 1912: Niebezpieczny kochanek – służąca Maryna
• 1912: Spodnie jaśnie pana

Przypisy

Bibliografia

• Stanisława Lubicz-Sarnowska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2021-04-09] .
• Helena Sulima w bazie filmpolski.pl
• Stanisława Lubicz-Sarnowska na zdjęciach w bibliotece Polona