Stanowisko ogniowe

(c) Bundesarchiv, Bild 101I-118-0378-33 / Ebert / CC-BY-SA 3.0

Stanowisko ogniowe

Stanowisko ogniowe (SO) – miejsce zajęte lub przygotowane do zajęcia przez broń w celu prowadzenia z niego ognia. Jest to również rejon zajęty lub przygotowany do zajęcia przez działo do wykonania zadań ogniowych.

Ze względu na przeznaczenie SO dzielą się na:

• główne − służy do wykonywania zasadniczych zadań ogniowych;
• tymczasowe − służy do wykonywania pojedynczych zadań ogniowych, które nie mogą (i nie powinny) być wykonane z głównego SO;
• zapasowe − na zapasowe SO wykonuje się manewr baterią lub plutonem w wypadku zaistnienia planowanej lub wymuszonej zmiany SO;
• pozorne − wykorzystywane są do strzelania przez działa (baterie) wędrowne, w celu wprowadzenia nieprzyjaciela w błąd co do liczby i rozmieszczenia rzeczywistych SO.

Dla pododdziałów przeciwpancernych pocisków kierowanych (ppk) mogą być również wyznaczone stanowiska wyczekiwania.

W zależności od stopnia ukrycia przed obserwacją naziemną nieprzyjaciela stanowiska ogniowe dzielimy na:

• odkryte − przeznaczone do strzelania na wprost. Sprzęt nie jest ukryty przed naziemną obserwacją nieprzyjaciela (jeśli jest zamaskowany, może być obserwowany po rozpoczęciu ognia);
• półzakryte − ukrywają przed naziemną obserwacją nieprzyjaciela tylko sprzęt, nie ukrywają błysku, dymu i kurzu;
• zakryte − chroni rozmieszczony na nich sprzęt przed naziemną obserwacją nieprzyjaciela, jak również ukrywa kurz, błysk i dym powstały podczas strzelania.

Bibliografia

• Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, s. 408. ISBN 83-11-06229-3.