Stefan Fabiszewski

Stefan Fabiszewski

Tadeusz

Stefan Fabiszewski, mjr, 1938 r.
podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia	18 czerwca 1896 Gostynin
Data i miejsce śmierci	12 stycznia 1974 Brighton
Przebieg służby
Lata służby	1914–1939
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa I powstanie śląskie wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa
Odznaczenia

Prezydent Ignacy Mościcki i pracownicy Gabinetu Wojskowego Prezydenta RP; mjr Stefan Fabiszewski trzeci z lewej

Stefan Fabiszewski, ps. Tadeusz (ur. 18 czerwca 1896 w Gostyninie, zm. 12 stycznia 1974 w Brighton, w Wielkiej Brytanii) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego II RP.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Tomasza i Józefy ze Szczypkowskich. Przed I wojną światową był członkiem Związku Strzeleckiego. W sierpniu 1914 wcielony został do Pierwszej Kompanii Kadrowej. W czasie walk pod Jastkowem został ranny. Po kryzysie przysięgowym internowany w Szczypiornie i Łomży, skąd zbiegł w marcu 1918. Po ucieczce z obozu wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej. W okresie od listopada 1918 do kwietnia 1919 pełnił służbę w 4 Dywizji Strzelców Polskich gen. Lucjana Żeligowskiego, awansując do stopnia podporucznika. W sierpniu 1919 wziął udział w I powstaniu śląskim. W lipcu 1920 awansował na porucznika. Dowodził wówczas 3 kompanią 142 pułku piechoty.

Po zakończeniu wojny z bolszewikami pełnił służbę w III batalionie 13 pułku piechoty. 3 maja 1922 zweryfikowany w stopniu kapitan ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1196. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[1]. W 1923, w garnizonie Wilno, pełnił funkcję oficera sztabu dowódcy piechoty dywizyjnej 19 Dywizji Piechoty płk. Waleriana Czumy. W następnym roku pełnił służbę w macierzystym 73 pułku piechoty w Katowicach. Następnie pełnił służbę w 28 pułku piechoty w Łodzi. 18 lutego 1928 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 73. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[2]. W kwietniu tego roku został przeniesiony do 62 pułku piechoty w Bydgoszczy na stanowisko oficera sztabowego pułku^[3]. W lipcu 1929 został przesunięty na stanowisko dowódcy batalionu^[4]. Następnie został przeniesiony do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VIII. W sierpniu 1931 został przeniesiony do Kwatery Głównej Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie na stanowisko dowódcy batalionu sztabowego^[5]. W czerwcu 1934 został przeniesiony do dyspozycji szefa Biura Personalnego MSWojsk.^[6] 16 lipca 1934 przyjął obowiązki komendanta Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte, a 3 grudnia 1938 przekazał je mjr. Henrykowi Sucharskiemu. Stojąc na czele składnicy był odpowiedzialny za ufortyfikowanie terenu półwyspu. 4 listopada 1938 powołany został do Oddziału Zamkowego Prezydenta Rzeczypospolitej. Na stopnień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 1 września 1939 i 1. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[7]. Był to tzw. awans emerytalny w związku z przeniesieniem w stan spoczynku^[8].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 ewakuował się do Rumunii skąd wyjechał do Francji, a później do Anglii. Na emigracji publikował w „Tygodniu Polskim” oraz „Dzienniku Polskim - Dzienniku Żołnierza”.

Upamiętnienie

Pamięć o Stefanie Fabiszewskim kultywuje I Liceum Ogólnokształcące PUL w Gostyninie, które od listopada 2006 nosi imię Bohaterów Gostynina.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 7158
• Krzyż Niepodległości (4 lutego 1932)^[9]
• Krzyż Walecznych (czterokrotnie, po raz pierwszy w 1921)^[10]
• Złoty Krzyż Zasługi (16 marca 1934)^[11]
• Odznaka Pamiątkowa „Pierwszej Kadrowej”^[12]

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
• Grażyna i Przemysław Witek, Jeszcze raz o Pierwszej Kompanii Kadrowej. Lista imienna (stan na 6.VIII.1914), „Oleandry” Biuletyn Związku Piłsudczyków Oddział Świętokrzyski w Kielcach, Nr 12 sierpień 2004.