Stefan Majewicz

Stefan Majewicz
Hruby, Stefan Jontek
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

30 sierpnia 1910
Hoheneich (Cesarstwo Niemieckie)

Data i miejsce śmierci

13 sierpnia 1944
Warszawa

Zawód, zajęcie

nauczyciel, urzędnik, porucznik Wojska Polskiego

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
Tablica w kościele św. Jacka w Warszawie, upamiętniająca poległych cichociemnych, w tym Stefana Majewicza

Stefan Majewicz, ps. Hruby, Stefan Jontek (ur. 30 sierpnia 1910 w Hoheneich w Niemczech[1], zm. 13 sierpnia 1944 w Warszawie) – polski nauczyciel, urzędnik i żołnierz, porucznik WP, uczestnik kampanii wrześniowej, cichociemny. Kawaler Orderu Virtuti Militari[2].

Życiorys

Przyszedł na świat 30 sierpnia 1910 roku w Hoheneich w Niemczech w rodzinie szewca Kazimierza (ur. 1882) i Leokadii z domu Staniszewskiej (1886-1953)[1][3]. Miał młodszą siostrę Janinę (ur. 1915). Maturę i dyplom nauczycielski uzyskał w Poznaniu, gdzie przybył z rodzicami z Niemiec. Następnie podjął służbę wojskową i jednocześnie studiował w Centralnym Instytucie Wychowania Fizycznego w Warszawie (1931-33). Pracował jako nauczyciel w Toruniu, a później był urzędnikiem w Warszawie.

Po wybuchu II wojny światowej walczył na Wileńszczyźnie i brał udział w obronie Lwowa. Przedostał się do Francji, skąd został ewakuowany do Wielkiej Brytanii. Przeszedł szkolenie w Centrum Szkolenia Artylerii, ukończył Oficerski Kurs Doskonalenia Administracji Wojskowej (pod tym kryptonimem funkcjonowała polska szkoła wywiadu). W nocy z 30 na 31 marca 1942 został zrzucony, w ramach operacji Belt, na teren poligonu SS w Baryczy[4]. Został oficerem wywiadowczym II Oddziału Komendy Głównej Armii Krajowej i działał w ramach organizacji Wachlarz m.in. w Hamburgu, Lubece, Bremie i Szczecinie[5].

Po aresztowaniu, które nastąpiło w Warszawie w 1943 zbiegł, powtórnie aresztowany trafił na Pawiak i tam mimo ciężkich obrażeń poddany został śledztwu. Nie wyjawił żadnych informacji[6]. Został rozstrzelany w ruinach getta warszawskiego w dniu 13 sierpnia 1944, w jednej z ostatnich egzekucji przed wysadzeniem Pawiaka przez Niemców[7]. Jego symboliczny grób znajduje się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 143-6-21)[8].

Upamiętnienie

W lewej nawie kościoła św. Jacka przy ul. Freta w Warszawie odsłonięto w 1980 roku tablicę Pamięci żołnierzy Armii Krajowej, cichociemnych – spadochroniarzy z Anglii i Włoch, poległych za niepodległość Polski. Wśród wymienionych 110 poległych cichociemnych jest Stefan Majewicz.

Zobacz też

Przypisy

  1. a b Stefan Majewicz w spisie ludności z 1922 roku - Akta Miasta Poznania (dostęp z dnia: 2015-06-03)
  2. Odznaczeni Orderem Virtuti Militari. stankiewicze.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-06)]. (dostęp z dnia: 2015-06-03)
  3. Leokadia Majewicz - miejsce pochowku na cmentarzu Górczyn w Poznaniu (dostęp z dnia: 2015-06-03)
  4. Cichociemni - Encyklopedia skoczków Armii Krajowej (dostęp z dnia: 2015-06-03)
  5. Cezary Chlebowski: Wachlarz. P.A.X., 1989. ISBN 83-211-0678-1.
  6. Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powszechna. T. 37/15: Ma al-Ajnajn – miłość. Warszawa: Gutenberg Print sp. z o.o., 2001, s. 53. ISBN 83-87697-64-8.
  7. Władysław Bartoszewski: Warszawski pierścień śmierci 1939-1944. Warszawa: Interpress, 1970, s. 420.
  8. Cmentarz Stare Powązki: JULIA PIŁSUDSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2020-04-14].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

PL Warsaw st Hyacinth church cichociemni commemorative plaque.JPG
Autor: Happa, Licencja: CC BY 3.0
Tablica poświęcona 108 poległym cichociemnym w lewej nawie kościoła św. Jacka przy ul. Freta w Warszawie
Stefan Majewicz.jpg
Stefan Majewicz (1910-1944) – absolwent warszawskiego CIWF, przed wojną nauczyciel i urzędnik. Czasie II wojny światowej żołnierz Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, członek Armii Krajowej, "cichociemny" (ps. „Hruby”). Aresztowany przez Niemców i rozstrzelany w ruinach getta warszawskiego w dniu 13 sierpnia 1944.