Stefan Mich

Stefan Mich

Kmita, Okoń, Jeż

„Kmita” z „Koszty” na wysokim piętrze Prudential przy Placu Napoleona szuka ruchu wojsk za Wisłą
major
Data i miejsce urodzenia	7 grudnia 1913 Blizocin (województwo lubelskie)
Data i miejsce śmierci	15 listopada 1969 Warszawa
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne Armia Krajowa
Jednostki	1 Pułk Artylerii Motorowej, 10 Brygada Kawalerii Pancernej, kompania Koszta, Zgrupowanie Kuba-Sosna 1 Dywizja Pancernej
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa: kampania wrześniowa powstanie warszawskie
Odznaczenia

Grób Stefana Micha na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Stefan Mich, ps. „Kmita”, „Okoń”, „Jeż” (ur. 7 grudnia 1913 w Blizocinie, zm. 15 listopada 1969 w Warszawie) – kapitan dyplomowany Wojska Polskiego, major AK i cichociemny. Uczestnik powstania warszawskiego jako jeden z dowódców kompanii „Koszta” walczącej w rejonie Śródmieścia.

Życiorys

Urodził się 7 grudnia 1913 we wsi Blizocin. Był synem Wojciecha oraz Heleny z domu Kozdroń.

Od września 1928 uczył się w Korpusie Kadetów Nr 2 w Chełmnie i otrzymał tam świadectwo dojrzałości w maju 1933. Od lipca 1933 do października 1935 kształcił się w Szkole Podchorążych Artylerii w Toruniu. Następnie służył w 3, a później 5 baterii 1 pułku artylerii motorowej. W szeregach tego pułku uczestniczył w kampanii wrześniowej. 19 września 1939 przekroczył granicę polsko–węgierską, a w październiku przedostał się do Francji. Odbył staż we francuskim 43 pułku artylerii lekkiej i następnie służył w 10 Brygadzie Kawalerii Pancernej. Ewakuowany w czerwcu 1940 do Wielkiej Brytanii, gdzie był oficerem w 10 dywizjonie artylerii motorowej. Ukończył w okresie styczeń–maj 1941 I kurs Wyższej Szkoły Wojennej na obczyźnie. Przeszedł specjalne przeszkolenie (6 lutego 1942 został zaprzysiężony na rotę AK) i w nocy z 8 na 9 kwietnia 1942 roku przerzucony do kraju podczas operacji lotniczej „Cravat”^[1]. Awansowany po skoku na kapitana służby stałej. Używał wówczas nazwiska Jan Lipowiecki. Po przejściu w konspiracji aklimatyzacji został w lipcu 1942 po kpt. Tadeuszu Perdzyńskim mianowany zastępcą szefa, a od listopada 1943 po mjr. Wojciechu Borzobochatym szefem Oddziału III Komendy Obszaru Warszawa w Armii Krajowej pod pseudonimem „Kmita”. W 1944 mianowany majorem służby stałej^[2].

W powstaniu dowodził w walce kompanią „Koszta”. Od 19 sierpnia 1944 prowadził akcję zdobycia PAST-y przy ul. Zielnej. 9 września pełnił funkcję dowódcy zgrupowania „Sosna”.

Był więźniem obozu w Stalag VIII-B i Sandbostel. Uwolniony w kwietniu 1945. Następnie służył jako kwatermistrz 1 Dywizji Pancernej Polskich Sił Zbrojnych. Po wojnie od lipca 1945 przebywał w Wielkiej Brytanii. Od 1949 mieszkał w Argentynie.

Do Polski wrócił w styczniu 1962. Zamieszkał w Warszawie, gdzie pracował jako starszy inspektor w Towarzystwie Ubezpieczeń i Reasekuracji „Warta”. W 1964 wstąpił do Związku Bojowników o Wolność i Demokrację.

Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera B18-8-8)^[3].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari, rozkazem dowódcy AK nr 421 z 15 września 1944^[4]. Uzasadnienie brzmiało: „za udział i kierownictwo przy zdobywaniu «Pasty» (Zielna) i koszar policji na Krakowskim Przedmieściu”.
• Krzyż Walecznych
• Krzyż Armii Krajowej
• Medal Wojska (trzykrotnie)^[2]

Rodzina

W styczniu 1943 wziął ślub z Justyną Popławską (1911-1984), sanitariuszką Armii Krajowej^[5].

Przypisy

Bibliografia

• Andrzej Krzysztof Kunert: Słownik biograficzny konspiracji warszawskiej 1939-1945 T.1. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1987, s. 115–116. ISBN 83-211-0758-3.

Linki zewnętrzne

• biogram na stronie elitadywersji.org - kompendium wiedzy o 316 Cichociemnych spadochroniarzach Armii Krajowej
• Fotografia Eugeniusza Lokajskiego: Stefan Mich obok Zofii Domańskiej. zdjecia.polska.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-03-06)].