Stefan Springer

Stefan Springer

pułkownik dyplomowany artylerii
Data urodzenia	30 lipca 1891
Data i miejsce śmierci	8 kwietnia 1953 Gniezno
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	9 Pułku Artylerii Ciężkiej 17 Pułk Artylerii Lekkiej GO gen. Kruszewskiego
Stanowiska	zastępca dowódcy pułku dowódca pułku artylerii dowódca artylerii GO
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Stefan Springer^[1] (ur. 30 lipca 1891, zm. 8 kwietnia 1953 w Gnieźnie^[2]) – pułkownik dyplomowany artylerii Wojska Polskiego.

Życiorys

Do Sił Zbrojnych Polskich w byłym zaborze pruskim formalnie został przyjęty dekretem Komisariatu Naczelnej Rady Ludowej z 20 marca 1919 i mianowany porucznikiem ze starszeństwem z dniem 1 września 1918.

9 września 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu kapitana, w artylerii, w „grupie byłej armii niemieckiej”^[3]. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w dowództwie artylerii 23 Dywizji Piechoty, pozostając w ewidencji 17 dywizjonu artylerii ciężkiej^[4].

3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 241. lokatą w korpusie oficerów artylerii. W 1923 pełnił służbę w 7 pułku artylerii ciężkiej w Poznaniu-Sołaczu^[5]. W latach 1923–1925 był słuchaczem V Kursu Normalnego Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, pozostając oficerem nadetatowym 7 pułku artylerii ciężkiej^[6]. Z dniem 1 października 1925, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przeniesiony do Wyższej Szkoły Wojennej na stanowisko asystenta. 3 maja 1926 awansował na majora ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925 i 32. lokatą w korpusie oficerów artylerii.

W latach 1928–1931 był wykładowcą w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie^[7]. W 1932 pełnił służbę w 9 pułku artylerii ciężkiej w Siedlcach^[8]. W kwietniu 1933 roku został przesunięty na stanowisko zastępcy dowódcy pułku^[9]. We wrześniu 1935 został przeniesiony do Departamentu Artylerii Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisko szefa wydziału. Do 31 sierpnia 1939 dowodził 17 pułkiem artylerii lekkiej w Gnieźnie.

W kampanii wrześniowej był dowódcą artylerii Grupy Operacyjnej generała brygady Jana Kruszewskiego. 10 września 1939 znalazł się z folwarku Dzierżawka (8 km na południowy wschód od Krasnegostawu), gdzie przystąpił do organizowania zapory policyjnej na linii Biskupice–Krasnystaw–Izbica–Zamość^[10]. W czasie działań wojennych dostał się do niemieckiej niewoli, gdzie przebywał w oflagu II C Woldenberg^[11].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1937)^[12]
• Krzyż Walecznych (dwukrotnie, po raz pierwszy w 1921)^[13]
• Złoty Krzyż Zasługi

Przypisy

Bibliografia

• Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych.
• Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928 i 1932.
• Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego M.S.Wojsk. Nr 37 z 24 września 1921 r.
• Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Warszawa: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
• Jan Olesik: Oflag II C Woldenberg. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1988. ISBN 83-11-07518-2.