Steingrímur J. Sigfússon

Steingrímur J. Sigfússon
Data i miejsce urodzenia	4 sierpnia 1955 Gunnarsstaðir
Minister gospodarki Islandii
Okres	od grudnia 2011 do maja 2013[1]
Przynależność polityczna	Ruch Zieloni-Lewica
Poprzednik	Árni Páll Árnason
Następca	Bjarni Benediktsson
Minister rybołówstwa i rolnictwa Islandii
Okres	od grudnia 2011 do maja 2013
Przynależność polityczna	Ruch Zieloni-Lewica
Poprzednik	Jón Bjarnason
Następca	Sigurður Ingi Jóhannsson
Minister rybołówstwa i rolnictwa Islandii
Okres	od lutego 2009 do maja 2009
Przynależność polityczna	Ruch Zieloni-Lewica
Poprzednik	Einar Kristinn Guðfinnsson
Następca	Jón Bjarnason
Minister finansów Islandii
Okres	od lutego 2009 do grudnia 2011
Przynależność polityczna	Ruch Zieloni-Lewica
Poprzednik	Árni M. Mathiesen
Następca	Oddný G. Harðardóttir
Minister rolnictwa Islandii
Okres	od września 1988 do kwietnia 1991
Przynależność polityczna	Związek Ludowy
Poprzednik	Jón Helgason
Następca	Guðmundur Bjarnason
Minister transportu Islandii
Okres	od września 1988 do kwietnia 1991
Przynależność polityczna	Związek Ludowy
Poprzednik	Mattías Á. Mathiesen
Następca	Halldór Blöndal

Steingrímur Jóhann Sigfússon (ur. 4 sierpnia 1955 w Gunnarsstaðir^[2]) – islandzki polityk, wieloletni poseł do Althingu i jego przewodniczący w latach 2016–2017 oraz 2017–2021, współtwórca i przewodniczący Ruchu Zieloni-Lewica (1999–2013), minister komunikacji oraz rolnictwa (1988–1991), minister rybołówstwa i rolnictwa (2009), minister finansów (2009–2011), minister gospodarki oraz rybołówstwa i rolnictwa (2011–2012), minister przemysłu i innowacji (2011–2013).

Życiorys

Urodził się w rodzinie rolnika. W 1981 i 1982 ukończył studia z zakresu geologii oraz pedagogiki na Uniwersytecie Islandzkim. Na przełomie lat 70. i 80. pracował m.in. jako kierowca i dziennikarz sportowy.

Od 1983 był członkiem lewicowego Związku Ludowego. W 1999 stanął na czele nowo powołanego Ruchu Zieloni-Lewica. Ugrupowaniem tym kierował do 2013, kiedy to zastąpiła go Katrín Jakobsdóttir. Opowiadał się za zakończeniem obecności wojsk USA na Islandii. Po likwidacji amerykańskiej bazy wojskowej w Keflavíku sprzeciwiał się stworzeniu sił zbrojnych, argumentując, że ich rolę skutecznie pełnią siły policyjne oraz straż przybrzeżna^[3].

W 1983 po raz pierwszy został wybrany na posła do Althingu. Z powodzeniem ubiegał się o reelekcję w kolejnych wyborach w 1987, 1991, 1995, 1999, 2003, 2007, 2009, 2013, 2016 i 2017^[4].

Został m.in. członkiem Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy. Powoływany na wiceprzewodniczącego islandzkiego parlamentu, zaś od 2016 do 2017 przewodniczył pracom Althingu. Powrócił na funkcję przewodniczącego islandzkiego parlamentu jeszcze w tym samym roku. Sprawował ją do końca kadencji w 2021.

Po raz pierwszy funkcję rządową pełnił od września 1988 do kwietnia 1991, kiedy to zajmował stanowiska ministra rolnictwa i transportu w rządzie premiera Steingrímura Hermannssona. W 2009, po upadku rządu Geira Haardego, kierowany przez niego Ruch Zieloni-Lewica zawiązał koalicję rządową z Sojuszem. W jej ramach w lutym 2009 Steingrímur J. Sigfússon objął stanowisko ministra finansów oraz ministra rybołówstwa i rolnictwa w nowym rządzie Jóhanny Sigurðardóttir. Po wyborach parlamentarnych z tegoż roku obie partie utrzymały istniejącą koalicję z dotychczasową premier. W jej sformowanym w maju 2009 drugim gabinecie polityk zachował stanowisko ministra finansów. W grudniu 2011 urząd ten objęła Oddný G. Harðardóttir, Steingrímur J. Sigfússon został zaś ministrem gospodarki oraz ministrem rybołówstwa i rolnictwa. Od września 2012 po scaleniu resortów był ministrem przemysłu i innowacji, funkcję tę pełnił do maja 2013.

Przypisy

Bibliografia

• Steingrímur J. Sigfússon (ang.). althingi.is. [dostęp 2017-10-29].
• Steingrímur J. Sigfússon (isl.). althingi.is. [dostęp 2017-10-29].