Stepa Stepanović

Stepa Stepanović (cyr. Степа Степановић, ur. 12 marca 1856 w Kumodražu, zm. 29 kwietnia 1929 w Čačaku) – serbski feldmarszałek (vojvoda).

Stepa Stepanović urodził się w Kumodraž niedaleko Belgradu. W 1874 wstąpił do serbskiej armii i jako kadet rozpoczął naukę w szkole artylerii. 1877–1878 uczestnik wojny rosyjsko-tureckiej, podczas której został odznaczony medalem za odwagę. 1912-1913 brał udział w I wojnie bałkańskiej. Jeden z dowódców Ligi Bałkańskiej w walkach przeciwko Turcji. W marcu 1913 razem z siłami bułgarskimi pokonał wojska tureckie pod Adrianopolem. Od czerwca do sierpnia 1913 uczestnik II wojny bałkańskiej przeciwko Bułgarii.

Podczas I wojny światowej zastępca szefa sztabu armii serbskiej Radomira Putnika, a następnie dowódca 2 Armii. W sierpniu 1914 pokonał wojska austro-węgierskie w bitwie na górze Cer. Dowodzona przez niego 2 Armia serbska rozbiła 200-tysięczną armię przeciwnika. Było to pierwsze zwycięstwo aliantów w I wojnie światowej, a sam Stepanović w uznaniu dokonań na polu bitwy został awansowany do stopnia feldmarszałka (vojvody). Uczestnik bitwy nad Driną i bitwy nad Kolubarą (listopad-grudzień 1914). W 1915 uczestnik walk obronnych w Serbii.

W 1918 ponownie dowódca 2 Armii, wspomagał działania ofensywne Ententy w Macedonii i przeciwko Bułgarii. Po wojnie Szef Sztabu Generalnego armii serbskiej. Pod koniec 1919 przeszedł w stan spoczynku. Uchodzi za jednego z najwybitniejszych serbskich wojskowych.