Stowarzyszenie Przyjaciół ZSRR

Stowarzyszenie Przyjaciół ZSRR (SP ZSRR) – konspiracyjna organizacja, którą latem 1941 założyli warszawscy działacze komunistyczni pod przewodnictwem Józefa Balcerzaka.

Organizacja początkowo nosiła nazwę Towarzystwo Przyjaciół ZSRR, założycielami jej byli żoliborscy działacze komunistyczni znani jako „piątka żoliborska”. Byli to Józef Balcerzak, Antonina Sokolicz, Piotr Gruszczyński, Kazimierz Grodecki i Edward Bonisławski. W marcu 1940 grupa ta rozpoczęła wydawanie Biuletynu Radiowego „Wieści ze świata”, po roku zmieniono nazwę na Stowarzyszenie Przyjaciół ZSRR. Wiosną 1941 r. zdecydowano o powołaniu centralnego kierownictwa oraz organizacji wojskowej pod nazwą Gwardia Robotnicza[1]. Ponieważ zainteresowanie jej działalnością rosło, zatem od sierpnia 1941 rozpoczęto wydawanie pisma „Do Zwycięstwa” (redagowanego przez Antoninę Sokolicz i Józefa Balcerzaka). Fala aresztowań w październiku 1941 objęła m.in. Józefa Balcerzaka, Antoniego Jędrzejczyka, Piotra Gruszczyńskiego i Bronisława Gajewskiego, co spowodowało rozbicie organizacji. Taki stan rzeczy sprawił, że w styczniu 1942 pozostali działacze Stowarzyszenia wstąpili w szeregi Polskiej Partii Robotniczej[2].

Przypisy

  1. Stowarzyszenie Przyjaciół ZSRR, [w:] Encyklopedia Powszechna PWN, t. 4, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1976, s. 291.
  2. Encyklopedia Warszawy, praca zbiorowa, PWN 1975.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Orl.jpg
Autor: Marek Ruszczyc, Licencja: CC BY-SA 4.0
Orzełek Gwardii i Armii Ludowej