Strażnica WOP Poluńce
| Historia | |
| Państwo |  Polska |
|---|---|
| Sformowanie | 1945 |
| Rozformowanie | lipiec 1956 |
| Tradycje | |
| Rodowód | 123 strażnica WOP Sankury |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | ppor. Michał Pawluczyk |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | Sankury, Poluńce |
| Formacja | Wojska Ochrony Pogranicza |
| Podległość | 26 komenda odcinka] 13 Batalion OP 222 Batalion WOP 22 Brygada WOP |
Strażnica Wojsk Ochrony Pogranicza Sankury/Poluńce – nieistniejący obecnie podstawowy pododdział graniczny Wojsk Ochrony Pogranicza pełniący służbę graniczną na granicy polsko-radzieckiej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Strażnica została sformowana w 1945 roku w strukturze 26 komendy odcinka jako 123 strażnica WOP (Sankury)[1] o stanie 56 żołnierzy. Kierownictwo strażnicy stanowili: komendant strażnicy, zastępca komendanta do spraw polityczno-wychowawczych i zastępca do spraw zwiadu. Strażnica składała się z dwóch drużyn strzeleckich, drużyny fizylierów, drużyny łączności i gospodarczej. Etat przewidywał także instruktora do tresury psów służbowych oraz instruktora sanitarnego[2].
W latach 1948–31 grudnia 1950, 122 strażnica OP Połuńce była w strukturach 13 batalionu Ochrony Pogranicza.
W latach 1 stycznia 1951–15 listopada 1955, 123 strażnica WOP Poluńce była w strukturach 222 batalionu WOP i w 1951 roku stacjonowała w Poluńcach. Wiosną 1954 roku wprowadzono nową numerację strażnic. Strażnica otrzymała numer 117[3].
15 listopada 1955 roku został zlikwidowano sztab 222 batalionu WOP w Sejnach[a] i strażnica została podporządkowana bezpośrednio pod sztab 22 Brygady WOP. W sztabie brygady wprowadzono stanowiska nieetatowych oficerów kierunkowych odpowiedzialnych za służbę graniczną strażnic[4]. Na początku 1956 roku ponownie przejściowo sformowano batalion graniczny w Sejnach i podporządkowano mu strażnicę nr 117[4].
Opracowany w maju 1956 roku przez Dowództwo WOP kolejny plan reorganizacji formacji przewidywał rozformowanie kilku brygad, sztabów, batalionów i strażnic. Ta reforma miała przede wszystkim korzyści finansowe. W wyniku tej reformy, w lipcu 1956 roku rozformowany został 222 Batalion WOP, a także Strażnica WOP Poluńce[5][4]. Natomiast budynki zaadaptowano na szkołę[6].
Ochrona granicy
Faktyczną ochronę powierzonego odcinka granicy państwowej, strażnica rozpoczęła w czerwcu 1946 roku[7].
Sąsiednie strażnice:
- 122 strażnica WOP Wołyńce ⇔ 124 strażnica WOP Hołny Wolmera – 1946 rok.
Komendanci strażnicy
- ppor. Michał Pawluczyk[3] (był w 1945)[5]
- chor. Kazimierz Stykowski p.o. (był w 1951)
- chor. Walenty Chechoń (był w 1952).
Uwagi
- ↑ Rozkaz dowódcy WOP nr 049 z 27.10 1955 roku (Historia BOWOP ↓, s. 114-134).
Przypisy
- ↑ ASGran., sygn. 217/143 ↓.
- ↑ Dominiczak 1985 ↓, s. 46.
- ↑ a b Historia BOWOP ↓, s. 34-38.
- ↑ a b c Historia BOWOP ↓, s. 114-134.
- ↑ a b muzeumzs ↓.
- ↑ Historia BOWOP ↓, s. 148.
- ↑ Historia BOWOP ↓, s. 8.
Bibliografia
- Henryk Dominiczak: Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945-1985. Warszawa: Wojskowa drukarnia w Łodzi, 1985.
- Jerzy Prochwicz: Wojska Ochrony Pogranicza 1945-1965. Piotrków Trybunalski: Naukowe Wydawnictwo Piotrkowskie, 2011. ISBN 978-83-7726-027-2.
- Zenon Jackiewicz: Wojska Ochrony Pogranicza: (1945-1991): krótki informator historyczny. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1998. ISBN 83-909304-3-9.
- Koło Nr 14 im. Powstańców Sejneńskich Związku Żołnierzy Wojska Polskiego przy Placówce SG w Sejnach: Zarys historyczny Służb Granicznych na Sejneńszczyźnie (pol.). W: Muzeum Ziemi Sejneńskiej [on-line]. muzeum.sejny.pl, 2012-11-26. [dostęp 2020-01-31].
- Archiwum Straży Granicznej, DWOP sygn.2825/1. Rejestr główny jednostek WOP.
- ASGr.Historia Białostockiego Oddziału Wojsk Ochrony Pogranicza. Białystok 1960
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Dyslokacja oddziałów i komend Wojsk Ochrony Pogranicza - 6 Oddział Ochrony Pogranicza w 1945 r.