Strefa zamieszkania

Znak informacyjny D-40 „Strefa zamieszkania”

Strefa zamieszkania – strefa w ruchu drogowym, w której pieszy może się poruszać swobodnie po całej udostępnionej do użytku publicznego przestrzeni i ma pierwszeństwo przed pojazdami (kierujący musi ustąpić pieszemu w każdym wypadku).

W prawie o ruchu drogowym jest to obszar obejmujący drogi publiczne lub inne drogi, na którym obowiązują szczególne zasady ruchu drogowego, a wjazdy i wyjazdy oznaczone są odpowiednimi znakami drogowymi^[1].

Ponadto:

• Obowiązuje ograniczenie prędkości do 20 km/h.
• Postój pojazdu jest dozwolony jedynie w miejscach do tego wyznaczonych.
• Progi zwalniające oraz przejścia dla pieszych nie muszą być oznaczone znakami pionowymi.
• Opuszczając strefę zamieszkania, należy ustąpić pierwszeństwa wszystkim uczestnikom ruchu drogowego.

Strefa zamieszkania, to także specjalny obszar nie tylko ze względu na obowiązujące normy prawne, ale także z uwagi na to, że ma on służyć przede wszystkim osobom tam zamieszkującym, wypoczywającym, uczęszczającym do szkół, robiącym zakupy w sieciach sklepów itp. Ma również zapewnić bawiącym się na tym obszarze dzieciom maksimum bezpieczeństwa.

Najczęstsze lokalizacje stref

• Duże osiedla mieszkaniowe
• Osiedla domków jednorodzinnych
• Centralne części miejscowości

Cechy strefy zamieszkania

• Brak obowiązku malowania przejść dla pieszych – piesi mogą bezpiecznie poruszać się po całej strefie.
• Zarządcami tych stref są często jednostki niezwiązane z ruchem drogowym.
• Częste użycie progów zwalniających, które mają na celu fizyczne ograniczenie prędkości pojazdów.

Zobacz też

• Woonerf
• strefa piesza
• strefa ruchu
• obszar zabudowany

Przypisy