Strikeout

Zapolowy Adam Dunn (wówczas w Cincinnati Reds) wykonuje nieudany zamach na narzuconą przez miotacza piłkę.

Strikeout (w skrócie SO lub K) – w baseballu i softballu wyeliminowanie (wyautowanie) pałkarza po narzuceniu trzech strike’ów, przed narzuceniem czterech balli (narzut wykonany poza strefę strike’ów).

Strike następuje wtedy, gdy:

  1. pałkarz wykonał nieudany zamach na narzut miotacza (w tym przypadku narzut ten może być wykonany poza strefę strike)
  2. miotacz narzucił piłkę w strefę strike’ów
  3. pałkarz zalicza faul (wybicie piłki poza pole gry), jeśli ma mniej niż dwa strike'i

Rekordowe osiągnięcia

Najwięcej strikeoutów w jednym meczu MLB – 21 – wykonał Tom Cheney (Washington Senators) w trwającym 16 zmian spotkaniu przeciwko Baltimore Orioles w 1962 roku[1].

W regularnym, 9-zmianowym meczu rekordzistami są dwaj zawodnicy: Roger Clemens, który dwukrotnie uzyskał 20 strikeoutów (w 1986 i 1996 roku), oraz Kerry Wood (1998)[1].

Przypisy

  1. ↑ a b Strikeout Records (ang.). baseball-almanac.com. [dostęp 2012-11-13].

Bibliografia

  • Zasady. baseball.pl. [dostęp 2012-08-26].
Terminologia baseballowa
Statystyki
Defensywa
Ofensywa
Pozycje
Mecz

Media użyte na tej stronie

Swinging strikeout.jpg
Autor: own work, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Cincinnati Red's outfielder Adam Dunn strikes out swinging to Atlanta Braves pitcher John Smoltz. Braves' catcher Brian McCann catches the pitch behind the plate.