Stulno

Artykuł

51°22′27″N 23°37′9″E

- błąd

38 m

WD

51°23'N, 23°36'E

- błąd

19941 m

Odległość

1088 m

Stulno
wieś
Ilustracja
Dawny przystanek kolejowy w Stulnie
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Powiat

włodawski

Gmina

Wola Uhruska

Liczba ludności (2011)

232[1][2]

Strefa numeracyjna

82

Kod pocztowy

22-230[3]

Tablice rejestracyjne

LWL

SIMC

0110585

Położenie na mapie gminy Wola Uhruska
Mapa konturowa gminy Wola Uhruska, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Stulno”
Położenie na mapie Polski
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Stulno”
Położenie na mapie powiatu włodawskiego
Mapa konturowa powiatu włodawskiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Stulno”
Ziemia51°22′27″N 23°37′09″E/51,374167 23,619167

Stulnowieś w Polsce, położona w województwie lubelskim, w powiecie włodawskim, w gminie Wola Uhruska[4][5].

Integralne części wsi Stulno[4][5]
SIMCNazwaRodzaj
0110591Stare Stulnoczęść wsi

Wieś prawa wołoskiego, położona była na początku XVI wieku w ziemi chełmskiej województwa ruskiego[6]. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa chełmskiego.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Ducha Świętego w Woli Uhruskiej.

Ze Stulna pochodził radziecki dysydent i ukraiński działacz polityczny Iwan Kandyba.

Na zachodnim skraju wsi znajduje się przystanek na nieczynnej dla ruchu pasażerskiego linii kolejowej Chełm – Włodawa.

Wieś stanowi sołectwo gminy Wola Uhruska[7].

Przypisy

  1. Wieś Stulno w liczbach, Polska w liczbach [dostęp 2018-11-13] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  2. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2018-05-17].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1215 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2015-11-18]. 
  5. a b TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
  6. Grzegorz Jawor, Osady prawa wołoskiego i ich mieszkańcy na Rusi Czerwonej w późnym średniowieczu, Lublin 2000, s. 212, 222.
  7. Jednostki pomocnicze gminy Wola Uhruska. Urząd Gminy Wola Uhruska. [dostęp 2016-01-29].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie