Sudaporn Seesondee
| ||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 10 października 1991 Nakhon Ratchasima | |||||||||||||||||||||||||||
| Obywatelstwo | Tajlandia | |||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost | 162 cm | |||||||||||||||||||||||||||
| Trener | Julio Ricardo Gonzales | |||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||||||||||||||||||||||
Sudaporn Seesondee (taj. สุดาพร สีสอนดี; ur. 10 października 1991 r. w Nakhonie Ratchasimie) – tajska bokserka, srebrna i brązowa medalistka mistrzostw świata, srebrna medalistka igrzysk azjatyckich, złota i srebrna medalistka igrzysk Azji Południowo-Wschodniej. Występowała w kategoriach od 60 do 75 kg[1].
Kariera
W 2011 roku zdobyła złoty medal igrzysk Azji Południowo-Wschodniej rozegranych w Dżakarcie i Palembangu w kategorii do 60 kg, pokonując w finale na punkty Wietnamkę Ngô Thị Chung. Dwa lata później w Naypyidaw w tej samej konkurencji w finale uległa Lừu Thị Duyên z Wietnamu, zdobywając srebrny medal.
Na mistrzostwach świata w 2014 roku w Czedżu zdobyła brązowy medal w kategorii do 64 kg. Po zwycięstwie w ćwierćfinale z Czeszką Martiną Schmoranzovą przegrała w półfinale z Sandą Ryan z Anglii.
W 2018 roku na igrzyskach azjatyckich w Dżakarcie zdobyła srebrny medal w kategorii do 60 kg. W pierwszej rundzie pokonała Wu Shih-yi reprezentującą Chińskie Tajpej. W ćwierćfinale natomiast okazała się lepsza od Rimmy Wołosienko z Kazachstanu, a w półfinale – z Indonezyjką Huswatuną Hasanahą. W finale zaś przegrała z Oh Yeon-ji z Korei Południowej[2]. Tego samego roku w listopadzie podczas mistrzostw świata w Nowym Delhi zdobyła srebrny medal. W ćwierćfinale wygrała z Finką Mirą Potkonen. W walce o finał pokonała Oh Yeon-ji[3], ale tam lepsza okazała się Irlandka Kellie Harrington[4].
Przypisy
- ↑ New Delhi 2018 AIBA Women's World Boxing Championships - Athlete Profiles (ang.). AIBA. s. 196–197. [dostęp 2018-11-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-15)].
- ↑ เต็มที่แล้ว! น้องแต้ว พ่ายเกาหลีใต้ไม่เป็นเอกฉันท์ ได้เหรียญเงิน (taj.). SMMSport, 2018-09-01. [dostęp 2018-11-27].
- ↑ น้องแต้ว ดับโสมขาวทะลุชิงกำปั้นหญิงชิงแชมป์โลก (taj.). Siam Sport, 2018-11-22. [dostęp 2018-11-27].
- ↑ Kellie Harrington on top of the world as she grabs gold in India (ang.). The Irish Times, 2018-11-24. [dostęp 2018-11-27].
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Boxing. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
- Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
- White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
- Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.
.jpg)
(c) Rede do Esporte, CC BY 3.0 br
Beatriz Ferreira (à esquerda) no pódio das Olimpíadas de Tóquio: ciclo repleto de conquistas e melhor atleta da história do boxe olímpico feminino brasileiro.