Surmia żółtokwiatowa
 Kwiaty | |
| Systematyka[1][2] | |
| Domena | eukarionty |
|---|---|
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | rośliny zielone |
| Nadgromada | rośliny telomowe |
| Gromada | rośliny naczyniowe |
| Podgromada | rośliny nasienne |
| Nadklasa | okrytonasienne |
| Klasa | Magnoliopsida |
| Nadrząd | astropodobne |
| Rząd | jasnotowce |
| Rodzina | bignoniowate |
| Rodzaj | surmia |
| Gatunek | surmia żółtokwiatowa |
| Nazwa systematyczna | |
| Catalpa ovata George Don | |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |
 | |
Ulistniona korona drzewa
Surmia żółtokwiatowa (Catalpa ovata) – gatunek drzewa liściastego o szerokiej koronie[4] należący do rodziny bignoniowatych. Drzewo to jest gatunkiem typowym dla Chin i Tybetu, gdzie dorasta do 10-15 metrów wysokości, ze względu na jej dekoracyjność, uprawia się ja w wielu krajach w tym w Polsce.
Morfologia
- Pokrój
- Drzewo o szerokiej koronie osadzonej na krótkim pniu, rzadko dorasta 15 metrów wysokości, z reguły jest to około 10 metrów[4].
- Liście
- Szerokojajowate dorastające do 10-20 cm[4], podzielone do 2 par bocznych klap, z wierzchu liście aksamitnie owłosione, od spodu nagie, z plamkami nektarników w kątach łączeń nerwacji liści, nerwacja barwy ciemnowiśniowej, dojrzałe liście lekko sztywne i na wierzchołku krótko-zaostrzone[4].
- Kwiaty
- Nieduże dorastające maksymalnie do 3 cm ∅[4], skupione w wielokwiatowych wiechach, barwy kremowej lub żółtawej z ciemniejszymi smugami i plamkami, miododajne[4].
- Owoce
- Podobne do owoców surmii bignoniowej torebki – długie i cylindryczne. Pozostają na drzewie przez całą zimę.
- Korzenie
- Mięsiste i dość grube, słabo rozgałęzione[4].
Wymagania
Drzewo ciepło- i światłolubne, wymagające miejsc nasłonecznionych, a także osłoniętych od wiatrów. Dobrze rośnie na glebach suchych, toleruje również gleby piaszczyste suche, oraz żyzne i świeże[4].
Zastosowanie
Najmniej dekoracyjna surmia z wszystkich uprawianych w Polsce, ze względu na mało efektowne kwiaty, jednak wysoko odporna na zanieczyszczenia miejskie i najbardziej odporna na mrozy. Używana do nasadzeń alejowych i pojedynczych jako drzewo soliterowe[4].
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS ONE”, 10 (4), 2015, e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2012-06-21] (ang.).
- ↑ Catalpa ovata, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i Włodzimierz Seneta, Jakub Dolatowski: Dendrologia. Warszawa: PWN, 2011, s. 466-467. ISBN 978-83-01-15369-4.
Identyfikatory zewnętrzne (takson):
Media użyte na tej stronie
Catalpa ovata flowers.jpg
Autor: Peter coxhead, Licencja: CC0
Flowers of Catalpa ovata, growing at Birmingham Botanical Gardens & Glasshouses
Autor: Peter coxhead, Licencja: CC0
Flowers of Catalpa ovata, growing at Birmingham Botanical Gardens & Glasshouses