Syberyjski Okręg Wojskowy Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej

Syberyjski Okręg Wojskowy

Сибирский военный округ

Emblemat Syberyjskiego Okręgu Wojskowego
Historia
Państwo	ZSRR  Rosja (od 1991)
Tradycje
Kontynuacja	wszedł w skład Wschodniego i Centralnego Okręgu Wojskowego (2010
Organizacja
Dyslokacja	Czyta
Podległość	Naczelny Dowódca Sił Zbrojnych FR

Syberyjski Okręg Wojskowy (ros. Сибирский военный округ) – dawna jednostka administracyjno-wojskowa Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej, obejmująca całość obiektów militarnych - w tym jednostki wojskowe, zakłady przemysłu zbrojeniowego, jednostki paramilitarne - stacjonujących we wschodniej części FR w okresie 1991-2010.

Okręg obejmował powierzchnię ponad 5 mln km², liczył około 50 tys. żołnierzy, nominalnie posiadał na uzbrojeniu: 10000 czołgów (w tej liczbie do 4000 T-64 i 300 T-55), 6000-6300 innych wozów bojowych, 36 wyrzutni rakietowych „Toczka”. 2600-4300 zestawów artyleryjskich^[1]. 1 grudnia 2010 jednostki SOW weszły w skład Wschodniego i Centralnego Okręgu Wojskowego^[2].

Struktura w 2010

• 36 Armia Ogólnowojskowa
• 41 Armia Ogólnowojskowa
• 5 Dywizja Pancerna - Buriacja
• 85 Dywizja Zmechanizowana
• 122 Dywizja Zmechanizowana
• 131 Dywizja Zmechanizowana
• 12 Brygada Artylerii - pod Irkuckiem
• 2 brygady Specnazu GRU
• brygada powietrznodesantowa
• 2 brygady wyrzutni ziemia-powietrze
• 1 brygady wyrzutni ziemia-ziemia
• Centrum Szkoleniowe w Pieszance

Dowódcy

• generał pułkownik Wiktor Kopyłow (1991–97),
• generał pułkownik Grigorij Kasperowicz (1997–98),
• generał pułkownik Nikołaj Kormilcew (1998–2001),
• generał armii Władimir Bołdyriew (2001–02),
• generał armii Nikołaj Makarow (wojskowy) (od 2002)^[3]

Przypisy

Bibliografia

• Tomasz Grabowski: Rosyjska siła. Siły Zbrojne i główne problemy polityki obronnej Federacji Rosyjskiej w latach 1991-2010. Częstochowa: Instytut Geopolityki, 2011. ISBN 978-83-61294-52-8.
• Grzegorz Pazura, Współczesne konwencjonalne siły zbrojne Federacji Rosyjskiej, UMCS, Lublin 2010.