Symmachus Ebionita

Zależność pomiędzy starożytnymi przekładami i recenzjami Starego Testamentu z zaznaczonym tłumaczeniem Symmachusa

Symmachus – żyjący na przełomie II i III wieku tłumacz Biblii hebrajskiej na język grecki. Według Euzebiusza i Hieronima był Ebionitą, a w konsekwencji judeochrześcijaninem; według Epifaniusza był Samarytaninem, który przyjął judaizm[1]. Przekład Symmachusa jest znany głównie dzięki zachowanym fragmentom Heksapli[2].

Tłumaczenie Symmachusa

Tłumaczenie Symmachusa szybko zdobyło tak wielkie uznanie, że Orygenes umieścił je w swojej Heksapli i Tetrapli. Niektóre fragmenty tego przekładu zachowały się w odnalezionych pozostałościach z Heksapli. W przeciwieństwie do Septuaginty oraz przekładów Akwilii i Teodocjona, Symmachus doskonale posługuje się językiem greckim, przez co jego tłumaczenie jest stosunkowo wolne od hebraizmów, a on stara się przede wszystkim dokładnie oddać sens oryginalnego tekstu[1]. Stąd rzadko transliteruje trudne do przetłumaczenia hebrajskie słowa greckimi literami, jak to często robią jego poprzednicy. Mały fragment Heksapli zawierający tłumaczenie Symmachusa został odkryty i opublikowany przez Charlesa Taylora.

Symmachus jest autorem również komentarzy, które najwyraźniej mają na celu wspieranie herezji Ebionitów. Orygenes stwierdza, że „uzyskał te i inne komentarze Symmachusa do Pisma Świętego od pewnego Juliana, który jak sam mówi, odziedziczył je od Symmachusa” (Euzebiusz, Historia Kościoła, VI/17)[3].

Zobacz też

Przypisy

  1. a b Jewish Encyclopedia: Symmachus. jewishencyclopedia.com, 1906. [dostęp 2013-07-07]. (ang.).
  2. Symmachus, [w:] Encyclopædia Britannica [online] [dostęp 2013-07-07] (ang.).
  3. Catholic Encyclopedia: Symmachus the Ebionite. newadvent.org, 1912. [dostęp 2013-07-07]. (ang.).

Media użyte na tej stronie

TextsOT.PNG
Autor: Newman Luke, Licencja: GFDL
The relationship between the various ancient manuscripts of the Old Testament, according to the Encyclopaedia Biblica.[page needed] Dotted pale blue lines indicate texts which were used to correct the main source.

The isolated letters are standard siglums designating particularly significant manuscripts:

  • א [Aleph] = Codex Sinaiticus
  • A = Codex Alexandrinus
  • B = Codex Vaticanus
  • Q = Codex Marchalianus

In addition, the standard abbreviations:

  • MT = Masoretic Text
  • LXX = Septuagint - in this diagram, this refers to the original version of the Septuagint (as opposed to Lucian, Heysicius, Hexaplar, A, B, X [aleph], etc., the Old Testaments/Hebrew Bibles of which are commonly also called Septuagint)
See also File:ATtextgeschichte farb.jpg