Syrena (radioodbiornik)

Syrena – pierwszy odbiornik zaprojektowany w wytwórni ZRK w Warszawie. Wcześniej produkowano tam licencyjną Agę, po której „Syrena” odziedziczyła układ elektryczny^[1]. Na czołowej ściance widać więc charakterystyczne dwa pokrętła duże (potencjometr i strojenie) i dwa przełączniki małe (barwa tonu i zakresy). Pokrętła małe są wzięte wprost z „Agi”, a duże mają nowy wzór. Całkowicie została zmieniona konstrukcja napędu skali (umieszczonej w dolnej-przedniej połowie skrzynki - znacznie większej niż „Agi”). Układ elektryczny ma kilka charakterystycznych cech, którymi wyróżniały się wszystkie odbiorniki ZRK z lampami serii loctal, czyli Syrena, Stolica, Wola i Etiuda. Za cechy te można uznać:

• ostatni wzmacniacz p.cz. i pierwszy m.cz. na dwóch pentodach EF-22 („Diora” używała tam jednej lampy - triody ECH-21);
• filtry pośredniej częstotliwości w kwadratowych kubkach aluminiowych (odbiorniki Diory miały kubki okrągłe);
• skokowa regulacja barwy tonu połączona ze zmianą szerokości pasma, realizowaną przez dołączanie dodatkowego uzwojenia w pierwszym filtrze pośredniej częstotliwości;
• możliwość wyjęcia chassis ze skrzynki bez użycia lutownicy - złącze na cokole oktal.

Podstawowe parametry i właściwości

• układ elektryczny: superheterodyna
• lampy: ECH21, 2xEF22, EBL21, AZ1, EM4
• zakresy fal: Długie, Średnie, Krótkie
• zasilanie: napięcie przemienne 220 V lub 125 V
• elementy regulacyjne:
  • potencjometr siły głosu z wyłącznikiem (lewa gałka duża), regulacja barwy tonu (lewa gałka mała) 4-pozycyjna
  • przełącznik zakresów (prawa gałka mała) - 4-pozycyjny: G - gramofon, D - długie, Ś - średnie, K - krótkie; strojenie (prawa gałka duża)
• gniazda:
  • antena i uziemienie
  • gramofon
  • głośnik dodatkowy
• wymiary: 570x360x260 mm
• masa: ok. 13 kg
• lata produkcji: 1954-1958

Przypisy