Szkoła Podoficerów Zawodowych Kawalerii

Szkoła Podoficerów Zawodowych Kawalerii
Historia
Państwo II Rzeczpospolita
Sformowanie1926
Dowódcy
Pierwszymjr kaw. Tadeusz Komorowski
Organizacja
Dyslokacjagarnizon Lwów, Jaworów
Rodzaj sił zbrojnychwojsko
Rodzaj wojskkawaleria
PodległośćDepartament Kawalerii Ministerstwa Spraw Wojskowych

Szkoła Podoficerów Zawodowych Kawalerii (Szk. Podof. Zaw. Kaw.[1]) – szkoła podoficerska kawalerii Wojska Polskiego.

Szkoła została zorganizowana latem 1926 roku w garnizonie Lwów. Z dniem 15 lipca 1926 roku Minister Spraw Wojskowych przeniósł do kadry oficerów kawalerii siedmiu oficerów i przydzielił ich do szkoły na stanowiska instruktorów oraz komendanta[2]. Następnie szkoła została przeniesiona do Jaworowa. Nauka w szkole trwała sześć miesięcy. Przez kolejnych pięć miesięcy kandydaci na podoficerów zawodowych doskonalili umiejętności w dywizjonach szkolnych organizowanych w dywizjach i brygadach kawalerii oraz w Szkole Jazdy Konnej w Centrum Wyszkolenia Kawalerii[3].

Kadra szkoły

Komendanci:

Kwatermistrz:

Instruktorzy:

Przypisy

  1. Skrót stosowany na przełomie lat 20. i 30. XX wieku.
  2. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 28 z 19 lipca 1926 roku, s. 221.
  3. Stanisław Rutkowski, Zarys dziejów polskiego szkolnictwa wojskowego, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1970, s. 110, 116. Piotr Stawecki, Wojsko Marszałka Józefa Piłsudskiego 12 V 1926 - 12 V 1935, Oficyna Wydawnicza „Rytm”, Warszawa 2004, ​ISBN 83-7399-078-X​, s. 118.
  4. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 28 z 23 grudnia 1927 roku, s. 364.
  5. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 14.
  6. Rotmistrz Aleksander Sitek urodził się 20 września 1897 roku w Miastkowie, w powiecie łukowskim. W kampanii wrześniowej 1939 roku dowódca szwadronu marszowego 7 psk. Zamordowany wiosną 1940 roku w Charkowie. 5 października 2007 roku mianowany pośmiertnie majorem.

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).