Tachikawa Ki-17
| ||
 Tachikawa Ki-17 | ||
| Dane podstawowe | ||
| Państwo |  Japonia | |
| Producent | Tachikawa Aircraft Company Limited | |
| Typ | samolot szkolno-treningowy | |
| Konstrukcja | dwupłat o konstrukcji mieszanej | |
| Załoga | 2 | |
| Historia | ||
| Data oblotu | lipiec 1935 | |
| Lata produkcji | 1936–1944 | |
| Wycofanie ze służby | 1945 | |
| Liczba egzemplarzy | 560 | |
| Dane techniczne | ||
| Napęd | silnik gwiazdowy Hitachi Ha-12 | |
| Moc | 150 KM | |
| Wymiary | ||
| Rozpiętość | 9,82 m | |
| Długość | 7,8 m | |
| Wysokość | 2,95 m | |
| Powierzchnia nośna | 26,02 m² | |
| Masa | ||
| Własna | 618 kg | |
| Startowa | 900 kg | |
| Osiągi | ||
| Prędkość maks. | 170 k/h | |
| Prędkość przelotowa | 130 km/h | |
| Pułap praktyczny | 5300 m | |
| Długotrwałość lotu | 3,45 h | |
| Dane operacyjne | ||
| Użytkownicy | ||
| Cesarska Armia Japonii | ||
Tachikawa Ki-17 (Samolot Armii Wzór Szkolenia Podstawowego 95-3 Model A, 九五式三型練習機, Kyugoshiki san-gata renshuki, amerykańskie oznaczenie kodowe - Cedar) – japoński samolot szkolno-treningowy służący do szkolenia podstawowego. Samolot wszedł do służby Cesarskiej Armii Japońskiej w 1936 i służył do końca wojny.
Tło historyczne
W 1935 na zamówienie Armii powstał Tachikawa Ki-9, który w zamierzeniu miał być budowany w dwóch wersjach z różnymi silnikami i w zależności od wersji miał być przeznaczony do szkolenia podstawowego lub pośredniego[1]. Wersja ze słabszym, 150-konnym silnikiem, okazała się jednak nieudana i w kwietniu 1935 Koku Hombo (ministerstwo ds. lotnictwa) wydało polecenie zaprojektowania nowego samolotu przeznaczonego do szkolenia podstawowego, który otrzymał oznaczenie Ki-17[2]. Według specyfikacji Armii masa startowa samolotu miała wynosić nie więcej niż 1000 kg, obciążenie skrzydeł nie miało przekraczać 35 kg/m² i samolot miał wytrzymywać przeciążenia do 6 g (w porównaniu Ki-9 przeznaczony do szkolenia pośredniego musiał być w stanie wytrzymać 12 g)[2]. Projektanci Tachikawy próbowali przekonać Koku Hombo do zwiększenia maksymalnie dopuszczalnego ładowania skrzydła, ale eksperci ministerstwa nie wyrazili na to zgody[2]. Dwa pierwsze prototypy samolotu miały być gotowe już sierpniu 1935[2].
Opis konstrukcji
Tachikawa Ki-17 był dwupłatowym, dwumiejscowym, jednosilnikowym samolotem szkolno-treningowym przeznaczonym do treningu podstawowego[3]. Wewnętrzna konstrukcja kadłuba, powierzchni nośnych i sterowych była stalowa, kryta płótnem[3]. Instruktor i uczeń siedzieli w otwartych kokpitach w układzie tandem (jeden za drugim)[3]. Samolot miał podwozie klasyczne, stałe z płozą ogonową[3].
Zewnętrznie samolot przypominał jego poprzednika, Ki-9, ale w porównaniu z nim jego górne i dolne skrzydła miały równą rozpiętość (Ki-9 miał mniejsze dolne skrzydło), przez co Ki-17 miał większą powierzchnię skrzydeł pomimo mniejszej rozpiętości[2].
W pierwszej wersji samolot miał lotki na obydwu skrzydłach, ale w czasie oblatywania okazało się, że były one zbyt czułe i w wersji produkcyjnej samolot miał lotki już tylko na dolnym skrzydle[4].
Napęd samolotów stanowił 7-cylindrowy, chłodzony powietrzem silnik gwiazdowy typu Hitachi Ha-12 o mocy startowej 150 KM[3].
Masa własna samolotu wynosiła 681 kg, a masa startowa zaledwie 900 kg[3]. Rozpiętość skrzydeł wynosiła 9,82 m, długość samolotu wynosiła 7,8 m, a jego wysokość 2,95 m[3].
Prędkość maksymalna Ki-17 wynosiła 170 km/h, a prędkość przelotowa 130 km/h. Samolot mógł wspiąć się na pułap 5300 m, w powietrzu mógł się utrzymywać do 3,45 godzin[3].
Historia
Pierwszy z dwóch prototypów został ukończony w lipcu 1935 i został oblatany w tym miesiącu[2]. Samoloty weszły do służby w 1936 i służyły do końca wojny[5]. W latach 1936-44 wyprodukowano 560 egzemplarzy tego samolotu (łącznie z dwoma pierwszymi prototypami)[5].
Przypisy
- ↑ René J. Francillon: Japanese Aircraft of the Pacific War. s. 246.
- ↑ a b c d e f René J. Francillon: Japanese Aircraft of the Pacific War. s. 248.
- ↑ a b c d e f g h René J. Francillon: Japanese Aircraft of the Pacific War. s. 250.
- ↑ René J. Francillon: Japanese Aircraft of the Pacific War. s. 248-249.
- ↑ a b René J. Francillon: Japanese Aircraft of the Pacific War. s. 249.
Bibliografia
- René J. Francillon: Japanese Aircraft of the Pacific War. Londyn: Putnam, 1979. ISBN 0-370-30251-6.
| ||||||||||||||||||||||
Media użyte na tej stronie
.svg)
Japanese imperial-era roundel, post-1943.
.svg)
Variant version of a flag of Japan, used between January 27, 1870 and August 13, 1999 (aspect ratio 7:10).
Tachikawa Ki-17 Cedar training aircraft