Tadeusz Łodziana

Pomnik Józefa Piłsudskiego w Warszawie

Tzw. Iglica radogoska autorstwa Tadeusza Łodziany

Tadeusz Łodziana (ur. 27 listopada 1920 w Borowej, zm. 30 lipca 2011 w Grodzisku Mazowieckim) – polski rzeźbiarz, pedagog.

Życiorys

Był synem Władysława Łodziany i Olgi Rotter^[1].

W latach 1937–1939, oraz 1941–1942 studiował w Instytucie sztuk Plastycznych we Lwowie. Po wojnie kontynuował naukę w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Sopocie. W latach 1949–1950 pracował tam jako młodszy asystent. W roku 1954 uzyskał dyplom Wydziału Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie i rozpoczął pracę na uczelni. W latach 1966–1969, 1972–1968 był dziekanem Wydziału Rzeźby. W latach 1968–1972 był prorektorem uczelni. W 1989 uzyskał tytuł profesora zwyczajnego.

Tworzył monumentalne pomniki, rzeźbę plenerową, kameralną i portrety.

Był żonaty z Zofią Pelczar (1931-1984)^[2] oraz Urszulą Moczyńską.

Nagrody

• 1968 Nagroda Ministra Kultury i Sztuki II stopnia;
• 1981 Grand Prix na Międzynarodowym Biennale Rzeźby w Monaco za rzeźbę „Otwarta II”.

Ważniejsze wystawy

• II Wystawa Sztuki Nowoczesnej, Zachęta, Warszawa, 1957,
• Instytut Kultury Polskiej, Wiedeń, 1979
• Galeria Kordegarda, Warszawa, 1981
• Galerie Witte-Baumgarte, Berlin, 1981
• Galeria Ars Polona, Düsseldorf, 1983
• Galeria Akka-Valma, Paryż, 1991
• Galeria Zachęta, Warszawa, 1999
• Muzeum Narodowe, Warszawa, 2004

Realizacje

• Pomnik Mauzoleum Ofiar Faszyzmu, Łódź-Radogoszcz, 1961
• pomnik i mauzoleum na Pawiaku, Warszawa, 1965–1966
• Pomnik Żołnierza Polskiego i Niemieckiego Antyfaszysty, Berlin Friedrichshain, 1972
• pomnik Mikołaja Kopernika, Bogota, 1974
• epitafium z popiersiem Stefana Starzyńskiego, Warszawa, Bazylika archikatedralna św. Jana Chrzciciela, 1981
• Pomnik Trudu Górniczego, Katowice, 1986
• rzeźby Przydrożna i Otwarta, Nowy Jork, 1987
• pomnik Józefa Piłsudskiego w Warszawie, 1995

Przypisy

Bibliografia

• Stanisław Wieczorek, Lech Majewski, Mistrzowie rzeźby, Warszawa 2004, ISBN 83-7100-238-6.