Tadeusz Brincken

Tadeusz Ambroży Brincken

major piechoty
Data i miejsce urodzenia	15 stycznia 1893 Bogucice
Data śmierci	14 listopada 1954
Przebieg służby
Lata służby	od 1914
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	I Brygada Legionów Polskich II Brygada Legionów Polskich 2 Pułk Szwoleżerów Rokitniańskich 1 Dywizjon Taborów 3 Pułk Piechoty Legionów PKU Kołomyja I KRU Jarosław
Stanowiska	kwatermistrz pułku dowódca batalionu piechoty komendant PKU komendant rejonu uzupełnień
Główne wojny i bitwy	Szarża pod Rokitną I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Tadeusz Ambroży Brincken (ur. 15 stycznia 1893 w Bogucicach, zm. 14 listopada 1954^[1]) – baron, major piechoty Wojska Polskiego, uczestnik szarży pod Rokitną.

Życiorys

W momencie wybuchu I wojny światowej zgłosił się do organizowanych przez Piłsudskiego polskich oddziałów. Został przydzielony do I Brygady Legionów. Od jesieni 1914 roku został przeniesiony do II dywizjonu kawalerii utworzonego z 2. i 3. szwadronu ułanów, który był przydzielony do II Brygady Legionów Polskich. Brał udział w walkach w Karpatach. W czasie szarży pod Rokitną służył w II plutonie, w stopniu sekcyjnego. Został ranny.

Po odzyskaniu niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 16. lokatą w korpusie oficerów taborowych. W 1923 służył w Komendzie Uzupełnień Koni Nr 29 w Jarosławiu, pozostając na ewidencji 1 dywizjonu taborów w Warszawie. 31 marca 1924 awansował na kapitana ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 i 11. lokatą w korpusie oficerów taborowych. W tym samym roku został przeniesiony do korpusu oficerów piechoty i przydzielony do 3 pułku piechoty Legionów w Jarosławiu. 2 grudnia 1930 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1931 i 92. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[2]. W marcu 1931 został wyznaczony w 3 pp Leg. na stanowisko dowódcy batalionu^[3]. W kwietniu 1934 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza^[4], a w kwietniu 1935 przesunięty ponownie na stanowisko dowódcy batalionu^[5]. W sierpniu tego roku został przeniesiony z 3 pp Leg. do PKU Kołomyja I na stanowisko komendanta^[6]. W 1939 roku pełnił służbę na stanowisku komendanta Rejonu Uzupełnień Jarosław^[7]. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (pas 9, rząd płd.)^[8].

Grób Tadeusza Brinckena na Cmentarzu Rakowickim

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 5472^[9]
• Krzyż Niepodległości – 6 czerwca 1931 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[10]
• Krzyż Walecznych – trzykrotnie
• Złoty Krzyż Zasługi

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
• Rocznik Oficerski 1923 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1923, s. 1027, 1040, 1487;
• Rocznik Oficerski 1924 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1924, s. 127, 365;
• Rocznik Oficerski 1928 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1928, s. 19, 202;
• Rocznik Oficerski 1932 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1933, s. 39, 533;
• August Krasicki: Dziennik z kampanii rosyjskiej 1914-1916. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1988, s. 167. ISBN 83-211-1000-2.
• Stanisław Jan Rostworowski: Nie tylko Pierwsza Brygada (1914-1918) - Z Legionami na bój. Warszawa: P. W. EGROS - Oficyna Wydawnicza, 1993, s. 149. ISBN 83-85253-05-X.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• Żołnierze Niepodległości. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-11-09].