Tadeusz Jaworski (1910–1968)

Tadeusz Stanisław Jaworski
Bławat, Piskorz
kapitan piechoty kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia

12 września 1910
Przemyśl

Data i miejsce śmierci

17 listopada 1968
Londyn

Przebieg służby
Lata służby

1939–1945

Siły zbrojne

Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie,
Poland badge.jpg Polskie Siły Zbrojne,
Kotwica symbol.svg Armia Krajowa

Jednostki

3 Dywizja Piechoty (PSZ),
batalion „Iwo”,
pluton szturmowy na odcinku taktycznym „Bogumił”,
batalion „Odwet II”
Zgrupowania „Golski”

Stanowiska

oficer kompanii dyspozycyjnej,
dowódca plutonu szturmowego,
dowódca kompanii

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa,
powstanie warszawskie

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920-1941, czterokrotnie)

Tadeusz Stanisław Jaworski pseud.: „Bławat”, „Piskorz” (ur. 12 września 1910 w Przemyślu, zm. 17 listopada 1968 w Londynie) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, Polskich Sił Zbrojnych i Armii Krajowej, cichociemny.

Życiorys

Był synem Stanisława i Marii z domu Błaszczyk. W 1931 roku zdał maturę ukończywszy Państwowe Gimnazjum w Sandomierzu. W latach 1931–1932 uczył się w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie albo Ostrowi Mazowieckiej. Później pracował jako urzędnik w Zakładach Górniczych w Starachowicach. Mieszkał w Warszawie.

We wrześniu 1939 roku służył w Delegaturze Sztabu Głównego przy DOKP Warszawa. W okresie od 28 września 1939 roku do stycznia 1940 roku był internowany w ZSRR. Udało mu się uciec i 21 stycznia 1940 roku przekroczył granicę polsko-węgierską. W lutym 1940 roku znalazł się we Francji, gdzie służył w 8 pułku piechoty 3 Dywizji Piechoty. Po czerwcu 1940 roku przebywał w obozie pracy w nieokupowanej Francji. Po ucieczce z obozu 25 lutego 1943 roku przekroczył granicę francusko-hiszpańską i w marcu 1943 roku znalazł się w Wielkiej Brytanii. Odbył staż w oddziałach brytyjskich.

Po przeszkoleniu w dywersji został zaprzysiężony 23 września 1943 roku w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza i przeniesiony do Głównej Bazy Przerzutowej w Brindisi we Włoszech. Zrzutu dokonano w nocy z 4 na 5 maja 1944 roku w ramach operacji, którą dowodził kpt. nawig. Edward Bohdanowicz.

Po wybuchu powstania warszawskiego walczył w Śródmieściu Południowym jako oficer 2. kompanii batalionu „Iwo” (do 26 sierpnia), jako oficer kompanii dyspozycyjnej, do 2 września jako dowódca plutonu szturmowego na odcinku taktycznym „Bogumił”. 2 września był dwukrotnie ranny. Od 15 września walczył jako dowódca 3. kompanii batalionu „Odwet II” Zgrupowania „Golski”.

Po kapitulacji powstania dostał się do niewoli niemieckiej. 11 maja 1945 roku znalazł się w Wielkiej Brytanii, gdzie się osiedlił.

Awanse

Odznaczenia

Bibliografia

  • Krzysztof A. Tochman: Słownik biograficzny cichociemnych. T. 4. Zwierzyniec – Rzeszów: Obywatelskie Stowarzyszenie „Ostoja”, 2011, s. 89–90. ISBN 978-83-933857-0-6.
  • Jędrzej Tucholski: Cichociemni. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1984, s. 329. ISBN 83-211-0537-8.
  • Jędrzej Tucholski: Cichociemni 1941–1945 – Sylwetki spadochroniarzy. Warszawa: Wojskowy Instytut Historyczny, 1982, s. 214–215.

Media użyte na tej stronie

PL Epolet kpt.svg
Naramiennik kapitana Wojska Polskiego (1919-39).
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Poland badge.jpg
Poland badge. Second World War period Polish Army (post-1939 Free Polish Army) shoulder title.
Kotwica symbol.svg
Autor: Liftarn, Licencja: CC BY-SA 2.5
Kotwica symbol