Tadeusz Koziebrodzki
.jpg) Tadeusz Bolesta-Koziebrodzki przed 1906) | |
| Data i miejsce urodzenia | 28 marca 1860 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 30 czerwca 1916 |
| Odznaczenia | |
             | |
Tadeusz Bolesta-Koziebrodzki[a] (ur. 28 marca 1860 w Chlebowie, zm. 30 czerwca 1916 w Tybindze) – polski hrabia, dyplomata Austro-Węgier, szambelan dworu cesarskiego.
Życiorys
Tadeusz Koziebrodzki urodził się 28 marca 1860 w Chlebowie[1][2][3]. Miał braci Leopolda (także dyplomatę)[4], Jana (pułkownik, poległy podczas I wojny światowej)[5].
W latach 1877–1881 studiował prawo w Krakowie i Pradze. W 1882 uzyskał stopień doktora praw na Uniwersytecie Jagiellońskim, po czym wyjechał do Wiednia, gdzie pogłębiał wiedzę prawniczą.
W 1884 zdał egzamin dyplomatyczny i podjął pracę w C. K. Ministerstwie Spraw Zagranicznych[4][3]. Od tego roku pracował jako attaché (bez uposażenia) w Londynie i Brukseli[1]. W 1887 otrzymał charakter attaché poselstwa z uposażeniem[1]. W 1888 został przeniesiony do Paryża, gdzie mianowano go honorowym sekretarzem legacyjnym[1]. W przeniesiony do Konstantynopola. W 1893 został sekretarzem legacyjnym w poselstwie w Dreźnie[1]. Od 1895 przekierowany do Londynu, gdzie otrzymał tytuł radcy poselstwa[1]. W 1896 przetransferowany z powrotem do Brukseli[1]. W 1896 został mianowany radcą legacyjnym drugiej kategorii[6], a w 1899 pierwszej kategorii[7]. W tym samym roku otrzymał tytuł i charakter posła nadzwyczajnego i ministra upełnomocnionego[1]. Przebywał w Wiedniu do 1904, kiedy został przydzielony do poselstwa w Paryżu[1]. W grudniu tego roku przybył do Kairu jako agent dyplomatyczny i konsul generalny 1 klasy[4][1]. W 1906 informowano o przeniesieniu hrabiego z Kairu na stanowisko przedstawiciela dyplomatycznego Austro-Węgier w Bukareszcie[8], jednak w 1908 został w Kairze posłem nadzwyczajnym i ministrem upełnomocnionym[1]. Stamtąd 21 marca 1909 w dotychczasowym charakterze posła nadzwyczajnego i ministra upełnomocnionego udał się na dwór wirtemberski w Stuttgarcie i pozostał tam posłem Austro-Węgier do końca życia[4][9][1]. Równocześnie zastępował Austro-Węgry przy dworach Badenii w Karlsruhe[10][4] i Hesji w Darmstadt[11][4]. Wyjątkiem od tego było krótka delegacja w charakterze posła Austro-Węgier w 1911, gdy odbył specjalną misję na dwór króla Sjamu (Vajiravudh) z okazji jego koronacji[1].
W 1885 otrzymał godność c. k. podkomorzego[1][12][1]. W 1912 otrzymał tytuł c. k. tajnego radcy[13][1][3]. Został oficerem c. i k. armii, służył w 10 pułku dragonów (jako porucznik) i w 5 pułku huzarów (jako rotmistrz)[1][3]. Z początkiem 1890 jeszcze jako podporucznik rezerwy został przeniesiony w stan nieczynny obrony krajowej[14].
W 1899 występował z inicjatywą budowy w Krakowie pomnika Franciszka Józefa jako wyrazu wdzięczności społeczeństwa Galicji za udzielone koncesje autonomiczne[3]. W czasie, gdy pracował w Kairze wspierał pracujących tam polskich egiptologów[3] w tym Tadeusza Smoleńskiego[15]. Wysłał też do Akademii Umiejętności eksponaty archeologiczne z Egiptu[15].
Zmarł po długiej chorobie 30 czerwca 1916 w Tybindze[1][16][17][3].
Odznaczenia
austro-węgierskie
- Kawaler Orderu Leopolda (1898)[18][1]
- Brązowy Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii[9]
- Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych[9]
- Krzyż Jubileuszowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych[9]
inne odznaczenia
- Krzyż Wielki Orderu Fryderyka (Królestwo Wirtembergii)[9]
- Krzyż Wielki Orderu Świętego Grzegorza Wielkiego (Watykan)[9]
- Order Osmana I i III klasy (Imperium Osmańskie)[19][9][3]
- Order Medżydów I i II klasy (Imperium Osmańskie)[19][9][3]
- Krzyż Wielki Orderu Lwa Zeryngeńskiego (Wielkie Księstwo Badenii)[9]
- Wielki Oficer Orderu Leopolda (Królestwo Belgii)[9]
- Wielki Oficer Legii Honorowej (III Republika Francuska)[9]
- Komandor II klasy Orderu Alberta (Królestwo Saksonii)[9]
- Komandor II klasy Orderu Ernestyńskiego (Księstwa Saskie)[19][9]
- Medal Jubileuszowy (Wielka Brytania)[19]
Uwagi
- ↑ W ewidencji urzędników Austro-Węgier był określany w języku niemieckim jako „Thaddäus Graf von Bolesta-Koziebrodzki”.
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s Hof- und Personalnachrichten. Gesandter Graf Bolesta-Koziebrodzki †. „Fremden-Blatt”. Nr 180, s. 7, 1 lipca 1916. (niem.).
- ↑ Marek Jerzy Minakowski, Tadeusz hr. Koziebrodzki z Koziebród h. Boleścic, Sejm-Wielki.pl [dostęp 2017-02-24].
- ↑ a b c d e f g h i Jerzy Zdrada: Tadeusz Koziebrodzki. [w:] Internetowy Polski Słownik Biograficzny [on-line]. Narodowy Instytut Audiowizualny, 1969. [dostęp 2017-02-17].
- ↑ a b c d e f Polacy w austryackiej służbie dyplomatycznej. „Nowości Illustrowane”. Nr 15, s. 3-4, 10 kwietnia 1909.
- ↑ Kleine Chronikl. „Wiener Zeitung”. Nr 111, s. 4, 17 maja 1915. (niem.).
- ↑ Wiadomości urzędowe. „Krakauer Tagblatt”. Nr 205, s. 4, 6 września 1896.
- ↑ Amtlicher Theil. „Wiener Zeitung”. Nr 50, s. 2, 2 marca 1899. (niem.).
- ↑ Zmiany w dyplomacji. „Nowości Illustrowane”. Nr 40, s. 13-14, 6 października 1906.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1916. Wiedeń: 1916, s. 310.
- ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1916. Wiedeń: 1916, s. 307.
- ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1916. Wiedeń: 1916, s. 308.
- ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1916. Wiedeń: 1916, s. 277.
- ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1916. Wiedeń: 1916, s. 274.
- ↑ Z Armji. „Kurjer Lwowski”. Nr 4, s. 4, 4 stycznia 1890.
- ↑ a b Joachim Śliwa. Tadeusz Smoleński (1884–1909). „Alma Mater”. Uniwersytet Jagielloński.
- ↑ Telefoniczne i telegraficzne wiadomości c. k. biura koresp z dnia 1 lipca. Zgon posła hr. Koziebrodzkiego. „Nowa Reforma wolumin = Nr 325”, s. 2, 1 lipca 1916.
- ↑ Wiadomości telegraficzne. Śmierć posła Koziebrodzkiego. „Głos Narodu”. Nr 328, s. 2, 1 lipca 1916.
- ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1916. Wiedeń: 1916, s. 54.
- ↑ a b c d Amtliches. „Neue Freie Presse”. Nr 10825, s. 2, 12 października 1894. (niem.).
Media użyte na tej stronie
Autor: Mimich, Licencja: CC BY-SA 4.0
Baretka: wstążka dla części odznaczeń cywilnych oraz niektórych odznaczeń wojskowych nadawanych w czasie pokoju (Friedensbande) dla odznaczeń austro-węgierskich:
- pl:Signum Laudis
- pl:Krzyż Zasługi Cywilnej
- pl:Krzyż Żelazny Zasługi
- odznaczenia jubileuszowe i pamiątkowe
Baretka: Książęcy Saski Ernestyński Order Domowy. Księstwa Saskie:
- Saksonia-Altenburg (Sachsen-Altenburg)
- Saksonia-Koburg-Gotha (Sachsen-Coburg-Gotha)
- Saksonia-Meiningen-Hildburghausen (Sachsen-Meiningen-Hildburghausen)
Biało-czerwona baretka dla różnych tyrolskich odznaczeń – Austria.
Tadeusz Bolesta-Koziebrodzki (-1906)
Autor: Boroduntalk, Licencja: CC BY 4.0
Albert Order ribbon bar. Kingdom of Saxony.
Autor: Mimich, Licencja: CC BY-SA 3.0
Military Medal for 50 years of reign of Emperor Franz Joseph (=Signum Memoriae)
Imperial Order of Leopold's ribbon - Austria
Autor: Boroduntalk, Licencja: CC BY 4.0
Order of the Lion of Zaeringen ribbon bar. Grand Duchy of Baden.
Autor: EricSerge, Licencja: CC BY-SA 3.0
Ribbon bar of the Friedrich Order of Württemberg
Baretka: Order Świętego Grzegorza Wielkiego – Kawaler Krzyża Wielkiego – Watykan / Stolica Apostolska.
Baretka Krzyża Wielkiego Oficera Orderu Leopolda (Belgia)