Tadeusz Lazzarini

Tadeusz Lazzarini

Data i miejsce urodzenia	29 marca 1913 Warszawa
Data i miejsce śmierci	30 września 1986 Warszawa
profesor nauk geodezyjnych
Alma Mater	Politechnika Warszawska
Doktorat	1951
Profesura	1955
Uczelnia	Politechnika Warszawska Wojskowa Akademia Techniczna
Odznaczenia

Grób Tadeusza Lazarini na cmentarzu Powązkowskim

Tadeusz Lazzarini (ur. 29 marca 1913 w Warszawie, zm. 30 września 1986 tamże) – polski geodeta.

Praca naukowa

W 1938 ukończył studia na Wydziale Geodezji Politechniki Warszawskiej, staż inżyniera mierniczego odbył pracując przy budowie zbiornika wodnego (Jezioro Czchowskie) na Dunajcu w Czchowie.

Od 1945 otrzymał angaż na wydziale, którego był absolwentem (noszącego wówczas nazwę Wydziału Geodezji i Kartografii). Wykładał geodezję I, a po uzyskaniu w 1951 stopnia doktora nauczał geodezji II i geodezyjnych pomiarów przemieszczeń. Równocześnie został kierownikiem Katedry Geodezyjnych Pomiarów Szczegółowych, a przedmiotem jego pracy naukowej zostało badanie przemieszczeń budowli. W 1953 po raz pierwszy został dziekanem Wydziału Geodezji i Kartografii: Politechniki Warszawskiej, funkcję tę piastował do 1955 (ponownie był dziekanem tego wydziału w latach 1962-1964 i 1969-1971). W 1955 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a dziewięć lat później profesora zwyczajnego. W 1970 został kierownikiem zespołu dydaktycznego Wydziału Geodezji i Kartografii.

Równolegle do pracy naukowej na Politechnice Warszawskiej był również wykładowcą na innych uczelniach. Od 1952 do 1953 była to Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie, od 1958 do 1962 Wojskowa Akademia Techniczna (ponownie w latach 1976-1978). Poza Polską Tadeusz Lazzarini wykładał przez rok na Uniwersytecie w Bagdadzie (1966-1967) i w Nowym Brunszwiku (1974).

Działalność społeczna

W marcu 1945 miało miejsce zebranie organizacyjne Związku Mierniczych Rzeczypospolitej Polskiej, Tadeusz Lazzarini był jednym z jego uczestników. Na walnym zgromadzeniu tego związku pełnił funkcję sekretarza. Od 1966 przez sześć lat był członkiem Zarządu Głównego Stowarzyszenia Geodetów Polskich, gdzie pełnił funkcję przewodniczącego Sekcji Naukowej Geodezji Inżynieryjnej. Uczestnicząc przez dwadzieścia lat w pracach Komitetu Geodezji Polskiej Akademii Nauk, był tam delegatem Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego i Techniki.

Dorobek naukowy

Tadeusz Lazzarini był autorem jednolitej metody pomiarów przemieszczeń, która bazuje na wykorzystaniu metody najmniejszych kwadratów. Był twórcą kilkudziesięciu opracowań naukowych, ośmiu podręczników akademickich i skryptów, jako promotor przeprowadził dziewięć przewodów doktorskich. Prace przetłumaczono na wiele języków obcych i stanowiły one wsparcie naukowe dla wielu prac naukowych m.in. tłumaczone były na wiele języków i znalazły odbicie w pracach naukowych wielu zagranicznych badaczy, m.in. w Niemczech, ZSRR, Czechosłowacji, Wielkiej Brytanii, Austrii, Bułgarii.

Odznaczenia

Będąc zasłużonym członkiem Międzynarodowej Federacji Geodetów (FIG) został wybrany wiceprzewodniczącym 6 Komisji FIG „Geodezja Inżynieryjna” od 1969 do 1972. Zaangażowanie zostało nagrodzone przyznaniem międzynarodowego dyplomu uznania. W 1977 otrzymał tytuł Członka Honorowego Stowarzyszenia Geodetów Polskich.

Za działalność naukową i wkład w rozwój nauk geodezyjnych Tadeusz Lazzarini był wielokrotnie nagradzany i wyróżniany, otrzymał m.in. Krzyż Oficerski Polonia Restituta, Złoty Krzyż Zasługi, odznakę „Zasłużony Nauczyciel PRL”, brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”, Złotą Odznakę „Za zasługi w dziedzinie geodezji i kartografii”, Złote Odznaki Honorowe NOT i SGP i inne.

Pochowany na Powązkach w Warszawie (kwatera 29-5-1/2/3)^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Stowarzyszenie Geodetów Polskich, członkowie honorowi – Tadeusz Lazzarini. sgp.geodezja.org.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
• Geoforum, Geoludzie – Tadeusz Lazzarini