Tadeusz Miłobędzki

Tadeusz Benon Miłobędzki
Ilustracja
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

16 czerwca 1873
Koło

Data i miejsce śmierci

13 lipca 1959
Warszawa

profesor nauk chemicznych
Alma Mater

Cesarski Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1918

Polska Akademia Nauk
Status

członek rzeczywisty

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie

Okres zatrudn.

1917–1922

Uczelnia

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Okres zatrudn.

1922–1929

Uczelnia

Politechnika Warszawska

Okres zatrudn.

1929–1939, od 1946

 
Uczelnia

Uniwersytet Jagielloński

Okres zatrudn.

1945–1946

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 10-lecia Polski Ludowej Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława III klasy (Imperium Rosyjskie)
Tadeusz Miłobędzki
Grób Tadeusza Miłobędzkiego na cmentarzu Powązkowskim

Tadeusz Benon Miłobędzki (ur. 16 czerwca 1873 w Kole, zm. 13 lipca 1959 w Warszawie) – polski chemik, rektor SGGW.

Życiorys

Syn Jakuba Ignacego Miłobędzkiego (1839–1919), inżyniera powiatowego, oraz Salomei Zofii z Rokossowskich h. Glaubicz (1852–1938)[1]. Ukończył gimnazjum filologiczne w Kaliszu, a następnie Wydział Fizyko-Matematyczny Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego (1897). W latach 1904–1905 odbywa studia uzupełniające w Bernie i Lipsku, m.in. u prof. Wilhelma Oswalda, a w 1912 uzyskuje magisterium w Uniwersytecie Warszawskim. Doktorat uzyskał w 1918 w Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie na podstawie pracy „O tautomerii kwasu fosforawego”. Był jednym z założycieli Polskiego Towarzystwa Chemicznego (został jego honorowym członkiem w 1937 roku, w latach 1928 i 1952 prezes PTCh). Od 1945 członek PAU, od 1952 członek tytularny, od 1957 członek rzeczywisty PAN[2]. W latach 1915–1918 był redaktorem czasopisma „Chemik Polski”, w latach 1935–1939 i 1946 redagował „Roczniki Chemii”, a w latach 1947–1955 „Chemię Współczesną”.

W latach 1906–1913 był działaczem Towarzystwa Kultury Polskiej.

W latach 1906-1918 był wykładowcą chemii nieorganicznej na Wydziale Przyrodniczym Towarzystwa Kursów Naukowych w Warszawie, a w latach 1909-1911 pełnił funkcję dziekana wydziału[3].

Od 1917 profesor SGGW, a w latach 1920–1921 pierwszy z wyboru rektor uczelni. Od 1922 do 1929 profesor Uniwersytetu Poznańskiego. Następnie – do 1939 – profesor Politechniki Warszawskiej (w latach 1933–1934 był dziekanem wydziału chemicznego). Jako profesor zwyczajny PW otrzymał tytuł profesora honorowego na Wydziale Leśnym SGGW z dniem 27 września 1938[4]. W latach 1945–1946 profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, od 1946 ponownie profesor Politechniki Warszawskiej.

Tadeusz Miłobędzki był autorem ok. 90 publikacji naukowych z dziedziny chemii fosforu [7 prac dotyczących głównie syntezy i tautomerii związków P(III) i analizy chemicznej. Jako pierwszy (we współpracy ze Stanisławem Kostaneckim) określił skład chemiczny kurkumy. Autor podręczników analizy jakościowej i ilościowej.

Zmarł 13 lipca 1959 roku w wieku 86 lat (był najdłużej żyjącym rektorem SGGW); pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 28-6-21)[5].

Brat Józefa Miłobędzkiego. Jego syn, Adam Miłobędzki, był historykiem sztuki i architektury.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. Tadeusz Benon Miłobędzki, Sejm-Wielki.pl [dostęp 2021-05-11].
  2. Członkowie PAN: Skorowidz
  3. Dziesięciolecie Wolnej Wszechnicy Polskiej TKN: sprawozdanie z działalności Towarzystwa Kursów Naukowych, 1906-1916, opracowali Ryszard Błędowski, Stanisław Orłowski, Henryk Mościcki, Warszawa 1917, s. 96, 97 Podkarpacka BC – wersja elektroniczna
  4. Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 11, s. 455, 5 listopada 1938. 
  5. Cmentarz Stare Powązki: TADEUSZ MIŁOBĘDZKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2019-12-18].
  6. M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi na polu pracy naukowej i społecznej”.
  7. M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1589 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w pracy naukowej i dydaktycznej”.
  8. M.P. z 1955 r. nr 112, poz. 1450 – Uchwała Rady Państwa z dnia 14 stycznia 1955 r. nr 0/126 – na wniosek Prezesa Polskiej Akademii Nauk.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie