Tadeusz Mulicki
| Data i miejsce urodzenia | 6 maja 1932 |
|---|---|
| Data śmierci | 8 listopada 2020 |
| Ambasador PRL w Libii | |
| Okres | od 1975 |
| Poprzednik | utworzenie placówki |
| Następca | Sykstus Olesik |
| Ambasador PRL w Algierii | |
| Okres | od 1982 |
| Ambasador RP w Peru | |
| Okres | od 7 marca 1991 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Ambasador RP w Tunezji | |
| Okres | od 28 czerwca 1996 |
| Poprzednik | Janusz Fekecz |
| Następca | Rafał Karpiński |
Tadeusz Jan Mulicki (ur. 6 maja 1932[1] we Lwowie, zm. 8 listopada 2020) – polski dyplomata, politolog, ambasador w Libii (1975–1979), Algierii (1982–1986), Peru (1991–1993), Tunezji (1996–2000).
Życiorys
Ukończył prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Doktor nauk politycznych.
Od 1959 pracownik służby dyplomatyczno-konsularnej Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Minister pełnomocny w Międzynarodowej Komisji Nadzoru i Kontroli w Kambodży w latach 1967–1969. Doradca ministra. Ambasador w Libii (1975–1979), w Algierii (1982–1986), Peru (7 marca 1991–czerwiec 1993)[2] i Tunezji (28 czerwca 1996–31 sierpnia 2000)[3]. Dyrektor departamentów: Konsularnego (1980–1981) i Azji (1981–1982).
Według materiałów zgromadzonych w archiwum Instytutu Pamięci Narodowej był w latach 1960–1966 tajnym współpracownikiem Służby Bezpieczeństwa PRL o pseudonimie „Uran”[4].
Pochowany na cmentarzu parafialnym we Włochach.
Publikacje
- Tadeusz Mulicki, Zasada nieinterwencji w polityce Organizacji Państw Amerykańskich w latach 1948–1965, Warszawa: Polski Instytut Spraw Międzynarodowych, 1973, OCLC 812710830.
Przypisy
- ↑ Inwentarz archiwalny, inwentarz.ipn.gov.pl [dostęp 2019-07-22].
- ↑ Jacek Perlin, Historia stosunków dyplomatycznych Polski z Ameryką Łacińską (cz. II Przedstawiciele dyplomatyczni Polski w krajach Ameryki Łacińskiej), „Ameryka Łacińska”, 3 (13), 1996, s. 70 [dostęp 2019-07-28].
- ↑ poprzedni ambasadorowie, tunis.msz.gov.pl [dostęp 2019-07-22].
- ↑ Inwentarz archiwalny, inwentarz.ipn.gov.pl [dostęp 2020-11-10].
Bibliografia
- Barbara Wizimirska (red.), Rocznik Polskiej Polityki Zagranicznej 1992, Warszawa: Polski Instytut Spraw Międzynarodowych, 1994, s. 411, ISBN 83-901305-4-8, ISSN 1230-4794.