Tadeusz Parpan
| Pełne imię i nazwisko | Tadeusz Piotr Parpan | ||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 16 listopada 1919 | ||||||||||||||||||||
| Data i miejsce śmierci | 21 kwietnia 1990 | ||||||||||||||||||||
| Obywatelstwo | polskie | ||||||||||||||||||||
| Wzrost | 186 cm | ||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||
| Informacje klubowe | |||||||||||||||||||||
| Klub | brak (koniec kariery) | ||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Tadeusz Piotr Parpan (ur. 16 listopada 1919 w Krakowie, zm. 21 kwietnia 1990 tamże) – polski piłkarz, środkowy pomocnik, 20-krotny reprezentant Polski (1947–50). Zawodnik Łagiewianki Kraków, Cracovii, i Garbarni Kraków. Mistrz Polski (z Cracovią 1948). W latach 60. kierownik sekcji piłki nożnej.
Urodził się 16 listopada 1919 w Krakowie. Pochodził z typowo piłkarskiej rodziny, z Łagiewnik. Ojciec, Piotr, współorganizował Klub Sportowy Łagiewianka, synowie Tadeusz i Leopold uganiali się za piłką na łagiewnickich łąkach. Podczas okupacji hitlerowskiej peryferyjne Łagiewniki stały się doskonałym miejscem do rozgrywania meczów piłkarskich. W roku 1943 K.S. Łagiewianka zorganizowała turniej na swoim boisku, z okazji 15-lecia klubu, na którym wystąpiły najsilniejsze piłkarskie drużyny Krakowa: Cracovia, Garbarnia i Wisła. Piłkarze z Łagiewnik nie ulękli się magii wielkich nazwisk, przegrywając honorowo po wyrównanej grze z Wisłą 0:3 i Garbarnią 0:2. W meczach tych w składzie Łagiewianki widnieją nazwiska Parpan I (Tadeusz) oraz Parpan II (Leopold). Potyczki w Łagiewnikach obserwowali ludzie Cracovii, przedwojenny środkowy napastnik, reprezentant Polski i kapitan związkowy PZPN Józef Kałuża, łowca talentów, trener i działacz Ignacy Książek oraz Józef Wilk.
Talent Tadeusza został dostrzeżony i wkrótce założył on pasiastą koszulkę Cracovii, brat Leopold przeszedł za miedzę i występował z powodzeniem na skrzydle w Garbarni. Losy piłkarskiej kariery Tadeusza Parpana i rozkwit talentu nabrały właściwych rozmiarów. Jako zawodnik biało-czerwonych, współtworzył wielką piłkarską Cracovię drugiej połowy lat czterdziestych. Występując na pozycji środkowego pomocnika (w późniejszym systemie gry WM była to rola stopera) obok tej miary graczy, jak bracia Edward i Marian Jabłońscy, Eugeniusz i Stanisław Różankowscy, czy Władysław Gędłek. Zaowocowało to wywalczeniem przez pasiaków tytułu mistrza Polski w roku 1948 oraz wicemistrzostwa rok później.
Klasa Tadeusza Parpana była bezsporna, w reprezentacyjnej koszulce z białym orłem na piersiach bronił barw narodowych w latach 1947-50 w dwudziestu meczach, strzelając jedną bramkę należy pamiętać, że reprezentacja Polski w tym czasie nie rozgrywała tak dużej liczby meczów, jak to ma miejsce obecnie. Był piłkarzem szanowanym na boisku i poza nim, o dużym autorytecie. Już po czterech meczach w reprezentacji przyjął opaskę kapitańską. Powojenna Cracovia miała odpowiednią renomę, co powodowało rozliczne kontakty z czołowymi drużynami europejskimi, jak Slavia Praga, IFK Norrköping, Partizan Belgrad, Kispest Budapeszt. Występy w reprezentacji Polski oraz w meczach międzynarodowych stwarzały możliwość pokazania swoich umiejętności w Europie. Rewelacyjna gra Tadeusza Parpana spodobała się specom piłkarskim. Efektem dobrej gry było powołanie na mecz Europa - Wielka Brytania, w którym jednak nie wystąpił, z przyczyn politycznych. Wielkolud z Cracovii, jak go nazywano, miał 186 cm wzrostu i ponad 8O kg wagi. Wyróżniał się doskonałym przeglądem pola i znakomitą grą głową, operował piłką z obu nóg. Kibice mówili o nim, że tak dobrze czyścił przedpole bramki Cracovii, że bramkarze pozostawali bezrobotni.
Tadeusz Parpan rozegrał w barwach Cracovii 229 meczów, występując w pasiakach do roku 1950. W rok później, w wieku 32 lat, zakończył karierę w Garbarni, gdzie występował na boisku wspólnie z bratem. Był przykładem sportowca, który godnie znalazł swoje miejsce w życiu. Z wykształcenia inżynier, pracował na Politechnice Krakowskiej, Związany z Cracovią na dobre i złe, w latach 60. zajmował stanowisko kierownika sekcji piłki nożnej. Zmarł w Krakowie 21 kwietnia 1990 roku. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (pas 33a-płn.-13)[1].
Przypisy
- ↑ Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Tadeusz Parpan. rakowice.eu. [dostęp 2018-08-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-27)].
Bibliografia
- Andrzej Gowarzewski, Cracovia. 100 lat prawdziwej historii, Wydawnictwo GiA, Katowice 2006 (10. część cyklu „Kolekcja klubów” tegoż wydawnictwa)
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Kordiann, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Tadeusza Parpana na Cmentarzu Rakowickim