Tafonomia
Tafonomia (gr. taphos – pogrzeb, mogiła; nomos – prawo) – nauka badająca pośmiertny los szczątków organicznych, zarówno współczesnych (szczątki subfosylne), jak i kopalnych (skamieniałości). Pojęcie tafonomia wprowadził paleontolog rosyjski Iwan Jefriemow w 1940 roku.
Tafonomia bada wpływ czynników biologicznych (rozkład ciała, bioerozja, bioturbacja), fizycznych (transport, erozja mechaniczna) oraz chemicznych (diageneza) na zachowanie się szczątków organicznych i ich fosylizację oraz powstawanie zespołów pośmiertnych – nekrocenoz.
Bibliografia
- Raup D.M., Stanley S.M.: Podstawy paleontologii. PWN. Warszawa, 1984. ISBN 83-01-04971-5
Zobacz też
- biostratonomia
- tanatocenoza
- merocenoza
- archeologia
- archeozoologia
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
BoredEncrustedShell.JPG
Sponge borings (Entobia made by the genus Cliona) and encrusters on a shell of the modern hard clam, w:Mercenaria mercenaria, from North Carolina. This encrustation and boring happened after the death of the clam when the shell was empty.
Sponge borings (Entobia made by the genus Cliona) and encrusters on a shell of the modern hard clam, w:Mercenaria mercenaria, from North Carolina. This encrustation and boring happened after the death of the clam when the shell was empty.