Takanori Kōno

Takanori Kōno

Data i miejsce urodzenia	7 marca 1969 Nozawa Onsen
Klub	Nozawa Onsen Skiclub
Wzrost	175 cm
Debiut w PŚ	2.03 1990, Lahti (24. miejsce – Gundersen)
Pierwsze punkty w PŚ	9.03 1990, Örnsköldsvik (15. miejsce – Gundersen)
Pierwsze podium w PŚ	5.12 1992, Vuokatti (2. miejsce – Gundersen)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Japonia Igrzyska olimpijskie złoto Albertville 1992 Sztafeta złoto Lillehammer 1994 Sztafeta srebro Lillehammer 1994 Gundersen Mistrzostwa świata złoto Falun 1993 Sztafeta złoto Thunder Bay 1995 Sztafeta Uniwersjada brąz Sofia 1989 Drużynowo Puchar Świata 2. miejsce 1993/1994 3. miejsce 1992/1993

Takanori Kōno (jap. 河野孝典 Kōno Takanori; ur. 7 marca 1969 w Nozawa Onsen) – japoński narciarz klasyczny specjalizujący się w kombinacji norweskiej, trzykrotny medalista olimpijski oraz dwukrotny złoty medalista mistrzostw świata. W latach 2018-2022 był głównym trenerem reprezentacji Japonii w Kombinacji Norweskiej.

Kariera

W Pucharze Świata Takanori Kōno zadebiutował 2 marca 1990 roku w Lahti, gdzie zajął 24. miejsce w zawodach metodą Gundersena. Pierwsze pucharowe punkty (w sezonach 1993/1994-2001/2002 obowiązywała inna punktacja Pucharu Świata) zdobył tydzień później, 9 marca w szwedzkim Örnsköldsvik, zajmując 15. miejsce w Gundersenie. W sezonie 1989/1990 wystąpił jeszcze jeden raz, zajmując trzynaste miejsce w Oslo. Ostatecznie w klasyfikacji generalnej zajął. 28. miejsce.

Przez dwa kolejne sezony Pucharu Świata nie zdobył żadnych punktów, przez co nie został uwzględniony w klasyfikacji generalnej. W tym czasie wystąpił na mistrzostwach świata w Val di Fiemme w 1991 roku, gdzie w konkursie indywidualnym uplasował się na trzydziestej pozycji. W sztafecie nie wystartował. Rok później, podczas igrzysk olimpijskich w Albertville osiągnął swój pierwszy sukces. W zawodach drużynowych wspólnie z Rei'ichim Mikatą i Kenjim Ogiwarą sięgnął po złoty medal. Japończycy byli zdecydowanie najlepsi na skoczni, wyprzedzając drugich po skokach Austriaków o 29.5 pkt, co przełożyło się na blisko dwie i pół minuty przewagi. Na trasie biegu Japończycy nie należeli do najszybszych, jednak przewaga wywalczona w skokach wystarczyła, by z bezpieczną przewagą dobiec do mety na pierwszym miejscu. Drugie miejsce zajęli ostatecznie Norwegowie, który stracili 1:26 min, a Austriacy, którzy zdobyli brązowy medal stracili 1:40 min. Był to pierwszy złoty medal olimpijski wywalczony przez reprezentantów Japonii w kombinacji norweskiej. W zawodach indywidualnych po skokach plasował się na 25. miejscu i przed biegiem tracił do lidera - Klausa Ofnera z Austrii blisko trzy i pół minuty. Na metę biegu przybiegł jako dziewiętnasty, ze stratą ponad czterech minut.

Przełom w karierze Kōno nastąpił w sezonie 1992/1993. Już w swoim pierwszym starcie cyklu - 5 grudnia 1992 roku w Vuokatti po raz pierwszy stanął na podium, zajmując drugie miejsce w Gundersenie. W pozostałej części sezonu jeszcze czterokrotnie stanął na podium, w tym 12 marca 1993 roku w Oslo po raz pierwszy i zarazem ostatni zwyciężył w zawodach pucharowych. W swoim najgorszym starcie zajął czwarte miejsce. Wyniki te pozwoliły mu zająć trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej, za Ogiwarą i Norwegiem Fredem Børre Lundbergiem. Na mistrzostwach świata w Falun w 1993 roku indywidualnie zajął piąte miejsce. Po skokach był trzeci, jednak na trasie biegu został minięty przez paru rywali. Tym razem wystąpił także w sztafecie, w której Japończycy, podobnie jak w Albertville, zapewnili sobie drużynowe zwycięstwo już na skoczni.

Najważniejszym punktem sezonu 1993/1994 były igrzyska olimpijskie w Lillehammer. W konkursie indywidualnym Kōno był czwarty w konkursie skoków i do biegu przystąpił ze stratą 50 sekund do prowadzącego Lundberga. Na trasie biegu zdołał awansować na drugą pozycję, przegrywając walkę tylko z Lundbergiem. O srebrny medal Japończyk walczył do końca, wyprzedzając trzeciego Bjarte Engena Vika z Norwegii o zaledwie 0.8 sekundy. Takanori zdobył tym samym pierwszy indywidualny medal olimpijski w kombinacji norweskiej dla Japonii. W zawodach drużynowych walka o złoto zakończyła się już na skoczni - Ogiwara, Masashi Abe i Kōno wyprzedzili Norwegów o ponad 60 punktów, co dało im przewagę ponad pięciu minut przed biegiem. Na trasie biegu Norwegowie odrobili zaledwie 18 sekund i tym samym Japończycy obronili tytuł zdobyty w Albertville dwa lata wcześniej. Trzecie miejsce przypadło Szwajcarom. W Pucharze Świata ośmiokrotnie plasował się w czołowej dziesiątce, przy czym sześć razy stawał na podium. Dwukrotnie był trzeci i cztery razy drugi, jednak nie zdołał zwyciężyć. W klasyfikacji generalnej zajął drugą pozycję, lepszy był tylko Kenji Ogiwara, który wygrał sześć z dziewięciu konkursów.

Ostatni raz na podium zawodów pucharowych Japończyk stanął 3 lutego 1995 roku w Falun, gdzie zajął drugie miejsce w Gundersenie. Było to jego jedyne podium w sezonie 1994/1995, choć jeszcze siedmiokrotnie meldował się czołowej dziesiątce zawodów. Dzięki temu w klasyfikacji generalnej zajął ostatecznie piątą pozycję. Na przełomie lutego i marca 1995 roku brał udział w mistrzostwach świata w Thunder Bay. W konkursie indywidualnym zajął 19. miejsce, co było najsłabszym wynikiem wśród japońskich kombinatorów. W sztafecie ponownie wywalczył złoty medal. Tym razem obok niego w drużynie japońskiej wystąpili: Tsugiharu Ogiwara, Masashi Abe i Kenji Ogiwara. Po raz kolejny reprezentanci Japonii byli najlepsi w skokach, co dało im dużą przewagę przed biegiem. Na mecie wyprzedzili Norwegów o blisko dwie minuty, a trzecich Szwajcarów o ponad pięć. Ostatni oficjalny występ zanotował 25 marca 1995 roku w Sapporo, gdzie zajął szóste miejsce. Jeszcze w 1995 roku postanowi zakończyć karierę sportową.

Osiągnięcia

Igrzyska Olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
19.	12 lutego	1992	Albertville	Gundersen K-90/15 km	44:28,1	+4:18,2	Fabrice Guy
1.	24 lutego	1992	Albertville	Sztafeta K-90/3x10 km[1]	1:23:36,6	-	-
2.	19 lutego	1994	Lillehammer	Gundersen K-90/15 km	39:07,9	+1:17,5	Fred Børre Lundberg
1.	24 lutego	1994	Lillehammer	Sztafeta K-90/3x10 km[2]	1:22:51,8	-	-

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
30.	9 lutego	1991	Val di Fiemme	Gundersen K-90/15 km	40.07,6	+6:28,8	Fred Børre Lundberg
5.	18 lutego	1993	Falun	Gundersen K-90/15 km	46:47,5	+2.41,2	Kenji Ogiwara
1.	19 lutego	1993	Falun	Sztafeta K-90/3x5 km[3]	1:19:25,7	-	-
19.	22 lutego	1995	Thunder Bay	Gundersen K-90/15 km	41:16,9	?	Fred Børre Lundberg
1.	10 marca	1995	Thunder Bay	Sztafeta K-90/4x5 km[4]	56:20,2	-	-

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• sezon 1989/1990: 28.
• sezon 1990/1991: -
• sezon 1991/1992: -
• sezon 1992/1993: 3.
• sezon 1993/1994: 2.
• sezon 1994/1995: 5.

Miejsca na podium chronologicznie

Nr	Data	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Pozycja	Strata	Zwycięzca
1.	5 grudnia 1992	Vuokatti	Gundersen K90/15 km	?	2.	+31.6 s	Kenji Ogiwara
2.	12 grudnia 1992	Courchevel	Gundersen K120/15 km	?	3.	+1:24.7 min	Kenji Ogiwara
3.	19 grudnia 1992	Sankt Moritz	Gundersen K90/15 km	?	2.	+36.4 s	Kenji Ogiwara
4.	12 marca 1993	Oslo	Gundersen K115/15 km	?	1.	-	-
5.	20 marca 1993	Szczyrbskie Jezioro	Gundersen K90/15 km	?	2.	+2:17.4 min	Kenji Ogiwara
6.	11 grudnia 1993	Sankt Moritz	Gundersen K90/15 km	?	2.	+1:07.7 min	Kenji Ogiwara
7.	15 grudnia 1993	Sankt Moritz	Gundersen K90/15 km	?	3.	+1:42.0 min	Kenji Ogiwara
8.	8 stycznia 1994	Schonach	Gundersen K90/15 km	?	2.	+1:07.3 min	Kenji Ogiwara
9.	15 stycznia 1994	Oslo	Gundersen K115/15 km	?	3.	+1:52.2 min	Mario Stecher
10.	22 stycznia 1994	Trondheim	Gundersen K120/15 km	?	2.	+1:37.7 min	Kenji Ogiwara
11.	4 marca 1994	Vuokatti	Gundersen K90/15 km	?	2.	+11.6 s	Fred Børre Lundberg
12.	3 lutego 1995	Falun	Gundersen K115/15 km	?	2.	+56.0 s	Kenji Ogiwara

Linki zewnętrzne

• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-11)]. (ang.)

Przypisy