Tallulah Bankhead

Tallulah Bankhead
Ilustracja
Tallulah Bankhead (1941)
Data i miejsce urodzenia

31 stycznia 1902
Huntsville

Data i miejsce śmierci

12 grudnia 1968
Nowy Jork

Zawód

aktorka

Współmałżonek

John Emery (1937–1941; rozwód)

Lata aktywności

1918–1968

Tallulah Brockman Bankhead (ur. 31 stycznia 1902 w Huntsville, zm. 12 grudnia 1968 w Nowym Jorku) – amerykańska aktorka filmowa i teatralna.

Życiorys

Urodziła się 31 stycznia 1902 roku w Huntsville, Alabama. Od dziecka interesowała się aktorstwem, dlatego jako 15-latka wstąpiła do lokalnej trupy teatralnej.

Rok później wygrała konkurs piękności i zachęcona tym sukcesem, wyjechała do Nowego Jorku, by tam spróbować swoich sił na Broadwayu. W 1920 oferowano jej rolę w Doktor Jekyll i pan Hyde, ale odmówiła. Niestety, sny o Broadwayu nie spełniły się, więc, by szukać szczęścia w Wielkiej Brytanii, wyruszyła do Londynu. Przez następnych kilka lat była najpopularniejszą aktorką na West Endzie.

Po udziale w kilku sztukach, Tallulah wyruszyła do Hollywood, aby zagrać w produkcjach Paramount Pictures. Wzięła udział w dwóch filmach, Woman's Law (1927) i His House in Order (1928), ale nie zdobyły one uznania ani widzów, ani krytyki. Tym sposobem Bankhead wróciła na scenę. Kolejna rola w Tarnished Lady spotkała się z mieszanymi odczuciami krytyki. Pojawiła się w kilku nieznaczących obrazach, aż do Devil and the Deep, który zobaczyło wielu widzów, ze względu na udział takich gwiazd, jak Gary Cooper, Cary Grant czy Charles Laughton. Zniechęcona niepowodzeniami na ekranie, wróciła na Broadway, który kochał ją nieco mocniej. Odniosła sukces w sztuce The Little Foxes (1939) Lilian Hellman, a „Variety” uznał ją za najlepszą aktorkę roku[1]. Na dużym ekranie pojawiła się ponownie dopiero w 1943, rolą w Stage Door Canteen. Ale to Łódź ratunkowa w reżyserii Alfreda Hitchcocka stała się jej największym sukcesem w karierze. Za rolę w tym filmie otrzymała nagrodę Stowarzyszenia Nowojorskich Krytyków Filmowych. Potem Tallulah pojawiła się w tylko kilku produkcjach w odstępie kilku lat. Wróciła na scenę, którą kochała. Do historii przeszedł sposób, w jaki wymawiała frazę „Hello, Dahling”[2].

Zmarła 12 grudnia 1968 na zapalenie płuc.

Bankhead była biseksualistką[3][4]. Przypisywano jej romanse z Gretą Garbo, Joan Crawford i Billie Holiday.

Linki zewnętrzne

Przypisy

  1. Paula Apanowicz: Tallulah Bankhead – talent i ekstrawagancja. OldCamera.pl. [dostęp 2020-09-23]. (pol.).
  2. Natalia Jeziorek: Niech pan sobie nie wyobraża, że to czegokolwiek mnie nauczyło! Skandalistka Tallulah Bankhead. gazeta.pl. [dostęp 2018-01-21]. (pol.).
  3. Tallulah Bankhead w bazie Notable Names Database (ang.)
  4. Recommended Bisexual Biographies. biwriters.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-18)]., Bi Writers Association, dostęp- 2009-7-19 (ang.)

Media użyte na tej stronie

No-peacock.svg
Autor: Monkeyblue, Licencja: CC BY-SA 1.0
No Peacock
Tallulah Bankhead 1941.JPG
Promotional photo of Tallulah Bankhead.