Tarnopol (gmina)

Tarnopol
gmina wiejska
1921–39[1]
Państwo

 II Rzeczpospolita

Województwo

(1919–20: okręg brzeski)
(1920–21: okręg nowogródzki)
1921–39: białostockie

Powiat

wołkowyski

Siedziba

Łuka

brak współrzędnych
Portal Polska

Tarnopol (w 1954 Lewkowo Stare) – dawna gmina wiejska istniejąca do 1939 roku w woj. białostockim. Nazwa gminy pochodzi od wsi Tarnopol, jednak siedzibą gminy była Łuka (wieś zlikwidowana w 1986 roku)[2].

W okresie międzywojennym gmina Tarnopol należała do powiatu wołkowyskiego w woj. białostockim[2]. 30 grudnia 1922 roku do gminy Tarnopol przyłączono część obszaru gminy Jałówka[3].

Gmina Tarnopol (wraz z gminą Jałówka) była położona w charakterystycznym zachodnim „ogonie” powiatu wołkowyskiego. Położenie to sprawiło że po wojnie jej obszar w całości pozostał na obszarze Polski, podczas gdy pozostałe gminy powiatu weszły w struktury administracyjne Związku Radzieckiego (obecnie na Białorusi). Jednakże, gminy Tarnopol w 1945 roku nie przywrócono, a jej obszar (25 miejscowości) przyłączono do nowo utworzonej gminy Narewka w powiecie bielskim[4][5].

Dopiero 1 stycznia 1954 roku z gminy Narewka wydorębniono terytorialny odpowiednik dawnej gminy Tarnopol w postaci gminy Lewkowo Stare z siedzibą w Lewkowie Starym[6]. Jednostka ta przetrwała zaledwie 9 miesięcy; została zniesiona wraz reformą likwidującą gminy i wprowadzającą gromady z dniem 29 września 1954 roku[7].

Demografia

Według Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku gmina Tarnopol liczyła 38 wsi, kolonii i małych osad. Zamieszkiwało ją 3305 osób (1701 kobiet i 1604 mężczyzn). Większość mieszkańców gminy w liczbie 2562 osób zadeklarowała narodowość białoruską (78% ogółu mieszkańców gminy). Pozostali podali kolejno następujące narodowości: polską (739 osób) i żydowską (4 osoby). Pod względem wyznaniowym dominowali prawosławni (2940 osób; 89% wszystkich mieszkańców); pozostali zadeklarowali kolejno wyznania: rzymskokatolickie (346 osób) i mojżeszowe (46 osób)[8].

Przypisy

  1. ↑ Od 1921 jednostka administracyjna utworzonego w 1919 polskiego woj. białostockiego; w czasie II wojny światowej poza administracją polską.
  2. ↑ a b Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej – podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933
  3. ↑ Dz.U. z 1922 r. nr 116, poz. 1058 – zmieniony przez Dz.U. z 1924 r. nr 86, poz. 827
  4. ↑ Pismo Starosty Powiatowego (R. Woźniaka) w Bielsku Podlaskim do Urzędu Wojewódzkiego (Wydział Ogólny) w Białymstoku (Nr O.Org.I-3&5&45 z 14.3.1945 r.) z dnia 29 marca 195
  5. ↑ Wykaz Gromad Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej według stanu z dnia 1.VII 1952 r., PRL, GUS, Warszawa
  6. ↑ Dz.U. z 1953 r. nr 41, poz. 192
  7. ↑ Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
  8. ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych.. T. 5: Województwo białostockie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1924, s. 107 (116).
Powiat wołkowyski (do 1939)
Przynależność wojewódzka
Miasta (1919-39)
Gminy wiejskie (1919-39)

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).