Tasiemiec nieuzbrojony

Tasiemiec nieuzbrojony

Taenia saginata
Goeze, 1782
osobnik dorosły
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	płazińce
Gromada	tasiemce
Rząd	tasiemce przyssawkowe
Rodzina	taeniidae
Rodzaj	Taenia
Gatunek	tasiemiec nieuzbrojony
Synonimy
Taeniarhynchus saginatus (Goeze, 1782)

Tasiemiec nieuzbrojony (Taenia saginata) – pasożyt człowieka i bydła, z rodzaju tasiemców.

Występowanie

Tasiemiec składa się z 2000 proglotydów. Rozmnaża się wyłącznie u człowieka, który jest jego żywicielem ostatecznym. Najczęściej spotykany tasiemiec w Polsce (u 0,5 do 1% ludzi). Występuje także w innych krajach Europy Wschodniej, Filipinach, Ameryce Centralnej i Południowej.

Żywicielem pośrednim tasiemca nieuzbrojonego jest bydło, a ostatecznym - człowiek, u którego umiejscawia się w jelicie cienkim.

Charakterystyka

Osiąga on rozmiary od 4 do 12 m długości i 8-10 mm średnicy. Posiada 4 przyssawki na skoleksie, za pomocą których przytwierdza się do ściany jelita. Nie posiada przewodu pokarmowego, dzięki czemu energię potrzebną do strawienia pokarmu wykorzystuje do rozrodu. Nie potrzebuje przewodu pokarmowego, ponieważ żyje w jelitach, gdzie znajduje się przetworzony pokarm w postaci mleczka pokarmowego. W członach macicznych silnie rozgałęziona macica, nawet do 52 odgałęzień.

Różni się od tasiemca uzbrojonego między innymi tym, że nie posiada haczyków. Zamrażanie mięsa do -10 °C zabija larwy pasożyta po ok. pięciu dniach; wytrzymują one temperaturę nawet 45 °C.

Cykl życiowy

1. Zapłodnione jaja magazynowane są w macicy tasiemca. Tam rozwijają się z nich kuliste larwy pierwszego stadium - onkosfery.
   
2. Wypełnione jajami człony tasiemca są wydalane wraz z kałem z organizmu żywiciela ostatecznego (człowieka).
   
3. Jaja są zjadane przez żywiciela pośredniego (bydło).
   
4. W jelicie krowy onkosfery uwalniają się z otoczek i wnikają do błony śluzowej jelita.
   
5. Larwy przedostają się przez ścianki jelita do naczyń krwionośnych i wędrują wraz z krwią, najczęściej do mięśni, rzadziej wątroby, płuc, nerek lub opon mózgowych.
   
6. Onkosfera przekształca się w następne stadium larwalne - wągry (cysticerkus). Cysticerkus jest pęcherzykiem z wpuklonym do wnętrza skoleksem tasiemca. Skoleks przyjmuje kształt tasiemca nieuzbrojonego tzn. nie jest wyposażony w żadne haczyki ani ryjek. Rośnie zazwyczaj do rozmiarów 10 mm, ale istnieją świadectwa mówiące o występowaniu form wielkości nawet jaja kurzego.
   
7. W przypadku zjedzenia zarażonego mięsa (np. surowej lub półsurowej wołowiny), wągry wynicowują się w jelicie czczym i przekształcają się w postacie dojrzałe.

Objawy chorobowe

Obecność tasiemca objawia się: ogólnym osłabieniem, bólami brzucha, anemią, utratą apetytu, nudnościami, chudnięciem, pokrzywką, biegunką, a także bólami kolkowymi i powikłaniami przypominającymi niedrożność przewodu pokarmowego, dróg żółciowych, przewodu trzustkowego lub też zapalenie wyrostka robaczkowego^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Antoni Deryło, Parazytologia i akaroentomologia medyczna, Warszawa 2002
• Lange Microbiology, Odcinek 46. Medical Parasitology.
• Schmidt, GD, et al. (2005). Foundations of Parasitology. New York, New York. McGraw-Hill Companies, Inc.