Tatarzy krymscy

Tatarzy krymscy
Qırımtatarlar
Ilustracja
Tatarzy na Krymie w 2014
Populacja

ok. 500 000

Miejsce zamieszkania

Ukraina: 248 tys.[1], w tym: *Rep. Autonomiczna Krymu: 243 433
*Sewastopol: 1 858
Uzbekistan: 150-188 tys.[2]
Turcja: 150 tys.[3]
Rumunia: 24 tys.
Rosja: 2,5 tys.
Bułgaria: 1,8 tys.
Kazachstan: 1,5 tys. [4]
Tadżykistan: 18 [5]

Język

krymskotatarski, rosyjski, turecki

Religia

Islam sunnicki

Pokrewne

Krymczacy, Karaimi, Tatarzy

Tatarzy krymscy (qırımtatarlar) – naród i grupa etniczna pochodzenia tureckiego posługująca się językiem krymskotatarskim od XIII wieku zamieszkująca Półwysep Krymski.

Rozmieszczenie

W 1850 roku Tatarzy krymscy stanowili 77,7% ludności Krymu, jednak obecnie ich liczba wynosi nieco ponad 10% mieszkańców półwyspu. Wielu potomków emigrantów z Krymu z przełomu XIX i XX w. mieszka także w Turcji (jednym z większych skupisk jest prowincja Eskişehir), Uzbekistanie (po deportacjach stalinowskich w 1944) oraz Rumunii i Bułgarii (głównie w Dobrudży). Ich liczbę ocenia się na ok. 480 tys. osób, z czego 250 tys. na Krymie i 150 tys. w Uzbekistanie[6].

Procentowy udział w populacji głównych miast krymskich

Historia

Tatarzy krymscy przybyli do Europy wraz z ekspansją Imperium mongolskiego. Po rozpadzie Złotej Ordy utworzyli Chanat Krymski, obejmujący zasięgiem większość Krymu, południowe obszary dzisiejszej Ukrainy oraz część Kubania. Chanat, zależny od Imperium Osmańskiego, wielokrotnie najeżdżał i łupił ościenne kraje, Polskę i Rosję, wciągając Turcję w wojny z sąsiadami. W 1783 Chanat Krymski został anektowany przez Imperium Rosyjskie. Od tego momentu rozpoczął się stopniowy napływ osadników rosyjskich i ukraińskich, na skutek czego na początku XX wieku Tatarzy stanowili już mniejszość na Krymie. W 1944 roku pod zarzutem kolaboracji z III Rzeszą niemal cała ludność tatarska została deportowana do Uzbekistanu[7].

W okresie upadku ZSRR rozpoczął się w 1989 roku stopniowy powrót Tatarów na Krym[8], jednakże wciąż w Uzbekistanie żyje liczna społeczność krymskotatarska. W 1991 utworzony został na Krymie Medżlis krymskotatarski oficjalnie reprezentujący miejscowych Tatarów krymskich[9]. Stosunki Tatarów z rządem Ukrainy były poprawne, a ich stan zmieniał się w czasie. Dochodziło do konfliktów z władzami Autonomicznej Republiki Krymu, spory dotyczyły głównie zwrotu nieruchomości, statusu Tatarów jako ludności rdzennej oraz reprezentacji w organach przedstawicielskich[8]. Po wybuchu protestów Euromajdanu w 2013 roku Tatarzy jednoznacznie opowiadali się za pozostaniem Krymu w składzie Ukrainy, liczne protesty odbyły się marcu 2014 roku. Tatarzy w większości zbojkotowali referendum w sprawie przynależności państwowej Krymu[10][11]. Po przyłączeniu Krymu do Rosji w marcu 2014 roku jego terytorium opuściło ponad 9000 Tatarów, głównie aktywni politycznie i zagrożeni represjami ze strony nowych władz. Wobec Tatarów zastosowano prowokacje policyjne, przeszukania i zastraszanie[8].

Od 2013 rośnie liczba Tatarów Krymskich w Polsce. Posiadają oni też swojego przedstawiciela w medżlisie krymskotatarskim oraz współpracują ze społecznością Tatarów polskich.

Ludność Krymu17951816183518501858186418971917192019261934193719391959197919892001
Ogólnie, w tys.467454,7156,4212,6279,4343,5331,3198,7546,7749,8718,9713,8832996,81 123,81 201,52 135,9
Tatarzy krymscy, %87,685,983,577,87350,335,628,72625,123,820,719,40,71,612,1
Rosjanie, %4,34,84,46,612,628,533,141,244,142,24447,749,671,468,467,158,3
Ukraińcy, %1,33,73,17411,88,67,410,910,912,913,722,325,625,824,3

Historyczne rozmieszczenie Tatarów krymskich

Zobacz też

Przypisy

Bibliografia

  • Selim Chazbijewicz, Tatarzy krymscy. Walka o naród i wolną ojczyznę, Poznań-Września 2001, ISBN 83-916144-1-7
  • Selim Chazbijewicz, 2001: Awdet czyli Powrót: walka polityczna Tatarów krymskich o zachowanie tożsamości narodowej i niepodległość państwa po II wojnie światowej. Wyd. Uniw. Warmińsko-Mazurskiego, ISBN 83-7299-097-2).

Media użyte na tej stronie

Bakhchysarai 04-14 img14 Palace Grand Mosque.jpg
Autor: A.Savin, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Grand Mosque of the Khan's Palace (Hansaray) in Bakhchisaray, Crimean Peninsula.
CrimeanTatar1926.PNG
Autor: Tovel, Licencja: CC BY-SA 3.0
Percentage of Crimean tatars in Crimea according to 1926 census
Dobethn1903.png
Autor: User:Anonimu, based on Grégoire Danesco, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Ethnic map of northern Dobruja at the beginning of the XXth century.
Crimean Tatar share 2014.png
Autor: Bogomolov.PL, Licencja: CC BY-SA 4.0
the map shows the official data of the share of the Crimean Tatar population (as the share among those who answered the question of nationality); in brackets is the total share of those who answered the question of nationality "Crimean Tatar" and simply "Tatar". During the 2014 census, a significant part of those who indicated the nationality "Tatar" in the census were actually Crimean Tatars. In the 2001 census, 13.6 thousand Russians and Ukrainians accounted for more than 2,027. 0 thousand. Tatars, that is, 149 Russians and Ukrainians accounted for 1 Tatar (according to the 1989 census-210, and the 1979 census - 208). Russian Russians and Ukrainians accounted for 45.0 thousand Tatars in the 2014 census, that is, for 40.8 Russians and Ukrainians there was 1 Tatar, which indicates that the vast majority of the so-called "Tatars" in the 2014 census were actually Crimean Tatars.
Crimean Tatar 1939-num.png
Autor: Own work, Licencja: CC BY-SA 4.0
Percentage of Crimean Tatars by region in Crimea accroding to 1939 census