Teleturnieje nadawane w TVP2

Ten artykuł zawiera listę teleturniejów emitowanych na antenie TVP2.

5 × 5 – wygrajmy razem

Burza mózgów

Teleturniej wiedzy ogólnej dla dzieci i młodzieży, oparty na licencji norweskiej, emitowany jesienią 2005 roku[1].

Czar par (przeniesiony z TVP1)

Dubidu

Duety do mety

Teleturniej emitowany od 3 października 1998 do 1 lipca 2000 na antenie TVP2. Prowadzącym teleturnieju był Mirosław Siedler. Teleturniej oparty został na pomyśle kanadyjskiej telewizji, w oryginale nosi tytuł The Mad Dash. Odcinki trwały po 25 minut. Producentem było przedsiębiorstwo WW Wróblewski, a nagrania odbywały się w łódzkiej hali WFF przy ul. Łąkowej 29. Wyemitowano 119 odcinków.

W grze brały udział dwie dwuosobowe drużyny. Zasady teleturnieju były oparte na popularnych grach planszowych. Plansza miała kształt pytajnika i składała się z 20 pól. Jedna z osób z drużyny poruszała się po planszy jako pionek, druga stała za pulpitem i odpowiadała na pytania zadawane przez prowadzącego.

Prowadzący zadawał pytania zawodnikom przy pulpicie w następujący sposób: najpierw trzy możliwe odpowiedzi, a następnie treść pytania. Zawodnik, który pierwszy się zgłosił przez naciśnięcie przycisku, odpowiadał. Poprawna odpowiedź dawała prawo do rzutu kostką. Po wyrzuceniu konkretnej liczby oczek na kostce, zawodnik na planszy przesuwał się o odpowiednią liczbę pól do przodu i musiał zastosować się do pola, na którym się zatrzymał. Wygrywała ta drużyna, której zawodnik-pionek pierwszy dotarł do mety. Obowiązywała zasada, że należało wyrzucić dokładnie tyle oczek na kostce ile pól brakuje do mety, tzn. w przypadku wyrzucenia większej liczby oczek należało cofnąć się o nadwyżkę. Zwycięska drużyna zdobywała nagrody z danej rundy oraz mogła brać udział w kolejnej rozgrywce (maksymalnie 6 razy z rzędu, przy czym przy 5 rundach gwarantowane były nagrody rzeczowe i pieniężne z danej rundy, natomiast w szóstej rundzie gwarantowane były tylko pieniądze, a nagrody rzeczowe wygrane w ostatniej rundzie zamieniane były na główną nagrodą, jaką był samochód).

Dzieciaki górą!

Familiada

Gilotyna

Gra

Gra – teleturniej emitowany w TVP2 w latach 1993-1996 w sobotę i niedziele wieczorem, a w ostatnich miesiącach (styczeń-luty 1996) także w piątki. Gracze grali w ping ponga na elektronicznym stole za pomocą joysticków, po czym odpowiadali na pytania – zagadki słowne. Para graczy, która prowadziła punktowo miała większe szansę na zdobycie nagrody głównej w Wielkim Finale, którą był samochód (były to raczej małe auta m.in. Opel Corsa i Peugeot 205). Innymi nagrodami były również bony pieniężne i wycieczki zagraniczne. Prowadzącymi byli Antoni Mielniczuk i Paweł Królikowski. Program emitowany był przez 3 lata (do wiosny 1996 r.), a produkowany był przy współpracy przedsiębiorstwa VERA tv z Telewizją Wrocław.

Jeden z dziesięciu (przeniesiony do TVP1)

Kabaretożercy

Teleturniej poświęcony tematyce kabaretowej emitowany premierowo od 10 września do 26 listopada 2010 roku co piątek o godz. 19.00[2], prowadzony przez Kabaret Skeczów Męczących. W programie udział brały dwa duety, które odpowiadały na pytania dotyczące polskiego kabaretu.

Przebieg gry
  1. Rozgwiazda – zadaniem uczestników jest na podstawie podpowiedzi (np. ścieżki dźwiękowej) odgadnąć kto jest gościem odcinka.
  2. Doskeczuj – uczestnicy poznają tytuł skeczu, którego fragment zostanie przedstawiony, ich zadaniem będzie powiedzieć jaki tekst pada zaraz po zatrzymaniu nagrania; muszą zdecydować czy grają o 2 pkt – wtedy zdani są tylko na siebie, czy o 1 pkt – wtedy otrzymują trzy możliwe warianty odpowiedzi, z których tylko jeden jest poprawny.
  3. Okimowa – zawodnicy muszą odgadnąć o kim wypowiadają się kabareciarze.
  4. Świder – fikcyjny reporter Kłaku (Jarosław Sadza) rozmawia ze znanymi że świata show-biznesu osobami, czasem je wkręca (stąd nazwa rundy); aby zdobyć punkt gracze muszą przewidzieć jak zakończy się materiał filmowy (dla ułatwienia dostają trzy możliwe zakończenia).
  5. Piraci z kabaretów – zawodnicy muszą odgadnąć kto jest obiektem parodii.
  6. Krótkie spięcie – runda finałowa; każda z drużyn ma minutę, aby odpowiedzieć na jak najwięcej z dziesięciu pytań; za każdą poprawną odpowiedź przyznawany jest jeden punkt.

Nagrodą główną dla uczestników były urządzenia RTV – m.in. telewizory plazmowe lub aparaty fotograficzne.

Goście programu

W każdym odcinku pojawiał się gość związany ze sceną kabaretową.

  1. Kabaret Paranienormalni
  2. Grzegorz Halama
  3. Kabaret pod Wyrwigroszem
  4. Kabaret Koń Polski
  5. Grupa MoCarta
  6. Kabaret Nowaki
  7. Kabaret Rak
  8. Kabaret Neo-Nówka
  9. Katarzyna Pakosińska
  10. Kabaret Młodych Panów
  11. Kabaret OT.TO
  12. Formacja Chatelet

Koło Fortuny

Kosmiczny test

Kosmiczny test – teleturniej emitowany w połowie lat 80., produkowany w TVP Łódź. Prowadzony przez Romualda Szokę i Andrzeja Berestowskiego. W programie brały udział dwie trzyosobowe drużyny reprezentujące kluby miłośników fantastyki z różnych miast. Uczestnicy ubrani byli w kombinezony imitujące stroje kosmomautów. W czołówce wykorzystano utwór „Stratosfear” zespołu Tangerine Dream[3].

Krzyżówka 13-latków

Krzyżówka 13-latków – teleturniej emitowany w latach 1994–2002. W pierwszym roku program nadawano na TV5, następnie w TVP2, do końca emisji. Prowadzony przez Katarzynę Dowbor, następnie przez Jarosława Kulczyckiego i później przez Andrzeja Nejmana. W teleturnieju spotykały się klasy trzynastolatków z trzech szkół. Każdą szkołę reprezentował jeden zawodnik, który odpowiadając na pytania i rozwiązując zadania quizowe zdobywał punkty oraz nagrody. Program produkowało przedsiębiorstwo Fajgel[4].

Krzyżówka 13-latków, czyli Światowid

Krzyżówka 13-latków, czyli Światowid – teleturniej emitowany w TVP2. Prowadził Andrzej Nejman. To program oparty na wspólnym rozwiązywaniu krzyżówki widocznej na „Piramidzie Wiedzy”. Uczestnikami teleturnieju były wyłącznie trzynastolatki. Miejscem akcji była „Dżungla Wiedzy”. Program prowadził Przewodnik, a pytania zadawał Światowid. W każdej edycji brało udział troje zawodników oraz składająca się również z trzynastolatków publiczność. Program miał charakter poznawczy i rozrywkowy. Trwał 25 minut. Program produkowało przedsiębiorstwo Fajgel[5].

Krzyżówka szczęścia

Krzyżówka szczęścia – polski teleturniej emitowany w latach 1995-2003. Program miał wielu prowadzących, najdłużej w tej roli występowała Agata Młynarska. Oprócz niej przez program przewinęli się: Magda Mołek, Marek Obszarny, Krzysztof Hołowczyc, Krzysztof Mielańczuk, Rafał Kubacki, Tomasz Stockinger i Zdzisław Smektała. Wyemitowano 8 sezonów, jeden odcinek trwał 30 minut. Program produkowało przedsiębiorstwo Fajgel[6]. Twórcami programu są: Dariusz Dyner, Witold Świętnicki i Leszek Turowski.

Teleturniej był emitowany w następujących stacjach, kolejno: PTV Echo, TVP Regionalna, TVP Wrocław, TVP Polonia oraz TVP2.

W grze brało udział trzech zawodników (w TVP2 brały udział pary). Odgadywali oni hasła krzyżówki. Mogli trafić na pola premiowe i wygrywać różne nagrody rzeczowe (TVP Polonia).

Magia liter

Teleturniej emitowany w latach 90. XX wieku na antenie TVP2. Prowadził Wojciech Pijanowski. Teleturniej wzorowany był częściowo na pomysłach z teleturnieju Koło Fortuny. Odcinki trwały po 30 minut. Producentem było przedsiębiorstwo Masterpol.

W grze brało udział troje zawodników, zajmowali oni stanowiska oznaczone literami A, B, C. Zdobywane przez nich punkty odpowiadały kwotom pieniężnym.

Gra polegała na odkrywaniu zdjęcia zakrytego literami w 7 kolumnach i 5 wierszach, z których należało układać słowa składające się z minimum 4 liter. Mogły to być tylko rzeczowniki w mianowniku liczby pojedynczej bez nazw własnych. Za każdą zdjętą literę zawodnik otrzymywał punkt. Gdy choć trochę było już widoczne zdjęcie, można było w swojej kolejce zgadywać hasło. Za odgadnięcie zagadki w pierwszej minucie rundy zawodnik otrzymywał 150 punktów, w drugiej 100, a w kolejnych 50. Jeśli żaden z zawodników nie podawał prawidłowego rozwiązania, runda kończyła się w chwili, gdy wszyscy gracze w swoich kolejkach nie ułożyli wyrazu[7]. Liczba rund nie była ściśle określona – rozgrywano ich tyle, ile zdołano rozegrać przez 20 minut (zwykle ok. 12). Gracz, który zdobył najwięcej punktów wchodził do finału.

W finale gra polegała na odgadnięciu w ciągu 90 sekund siedmiu pięcioliterowych słów, których litery zostały pomieszane. Każda litera odsłaniała kwotę pieniężną, która wpływała na konto gracza.

Moja klasa – Back to School

Moja klasa – Back to School – teleturniej emitowany od 11 maja[8] do 5 czerwca 2020 roku od poniedziałku do piątku o 18.30[9] na antenie TVP2, prowadzony przez Macieja Kurzajewskiego, sprawdzający szkolną wiedzę dorosłych i ich bliskich. Program w całości realizowano w czasie pandemii koronawirusa w Polsce, dlatego uczestnicy nie przyjeżdżali do studia, lecz łączyli się z nim za pomocą komunikatora internetowego[10]. Według informacji zawartych w napisach końcowych autorem formatu jest reżyser programu, Konrad Smuga. Telewizja Polska zajmowała się produkcją wspólnie z Hugo Polska[11]. Powstało 20 odcinków programu. Wszystkie wydania teleturnieju udostępniono w serwisie TVP VOD; większość z nich opatrzono w napisy.

Zasady gry

Gra podzielona jest na dwa główne etapy: część szkolną i maturę[12].

Składająca się z od trzech do pięciu bliskich sobie osób drużyna odpowiada w części szkolnej na 12 pytań. Każdemu poziomowi gry odpowiada jeden rok szkolny (osiem lat szkoły podstawowej i cztery lata liceum). Drużyna wybiera jedną z dwóch kategorii, następnie prowadzący czyta pytanie i cztery warianty odpowiedzi. Zawodnicy mają osiem sekund na wskazanie jednego z nich. Za poprawną odpowiedź dostają pieniądze: stawką początkową w pierwszych czterech klasach podstawówki jest 200 zł, w klasach piątej, szóstej, siódmej i ósmej – 400 zł, w klasach licealnych natomiast 600 zł. Udzielenie odpowiedzi w ciągu trzech sekund oznacza grę o całą kwotę, jednak przez kolejne pięć sekund potencjalna wygrana zmniejsza się do zera (zależność liniowa). Poprawna odpowiedź skutkuje również „promocją do następnej klasy”. Błędna odpowiedź oznacza „poprawkę” – prowadzący zadaje wtedy pytanie z niewybranej wcześniej kategorii, a uczestnicy grają jedynie o pozostanie w grze („zaliczenie poprawki” nie przynosi pieniędzy, ale ratuje od zakończenia gry). W czasie gry uczestnicy mogą korzystać ze wszelkich źródeł wiedzy, w tym Internetu, a ponadto otrzymują pomoc polegającą na odrzuceniu dwóch błędnych odpowiedzi (można jej użyć dwukrotnie). Wszystkie pieniądze zdobyte po czwartej klasie podstawówki, ósmej klasie podstawówki i po czwartej klasie liceum są gwarantowane, tzn. zawodnicy nie mogą ich stracić bez względu na dalsze wyniki. Łącznie w tym etapie gry można zyskać nawet 4800 zł.

Po przejściu przez 12 etapów drużyna przystępuje do „matury”. Jest to ostatni etap w grze. Drużyna dostaje pięć maturalnych pytań otwartych i ma 20 sekund na podanie kolejnych odpowiedzi (licznik zawsze uruchamiany jest po przeczytaniu przez prowadzącego całego pytania). W tym etapie nie ma pomocy. Dotychczasowa wygrana wzrasta do jej pięciokrotności wtedy i tylko wtedy, gdy na wszystkie pięć pytań drużyna udziela poprawnej odpowiedzi. Tym samym maksymalna suma do wygrania w teleturnieju to 24 000 zł.

Na maksa

Konkurs dla młodzieży emitowany około 2002 roku (przez mniej więcej dwa lata[13]). Prowadzili go Krzysztof Cybiński[14], Adrian Klarenbach, a także Anna Skraba.

Program opiera się na polskim pomyśle, przy projektowaniu którego pomagali dydaktycy[13].

Najlepszy z najlepszych

Oto jest pytanie

Oto jest pytanie – polski teleturniej emitowany w latach 2006–2007 na antenie TVP 2, prowadzony przez Katarzynę Dowbor (pod koniec przez Michała Gulewicza), oparty na holenderskim formacie opracowanym przez Intellygents pod nazwą That’s The Question (dystrybucją formatu zajmowała się firma Absolutely Independent).

Zasady gry

Gra składała się z dwóch rund (po dwie zagadki) i finału. Przed dwojgiem graczy pojawiało się ukryte hasło będące pytaniem. Ich zadaniem było odgadnięcie tego hasła. Jeden z zawodników losował literę (nie wiedział, na jaką padło) i wszystkie pola z tą literą podświetlały się. Dostawał do odgadnięcia słowo na podstawie podpowiedzi i rozsypanych liter (wśród nich była jedna niepasująca – ta, którą wylosował). Jeżeli poprawnie zgadł słowo – dostawał tyle punktów, ile razy wylosowana litera powtarzała się w haśle i mógł grać dalej; jeżeli źle – nie dostawał punktów i pałeczkę przejmował przeciwnik. W pierwszej rundzie odpowiedź na szukane pytanie była podawana na początku, a odgadnięcie hasła-pytania warte było bonusowe dziesięć punktów; w drugiej zaś odpowiedź również należało odkrywać (dlatego też punkty tutaj naliczano podwójnie), a poprawne rozwiązanie premiowano dwudziestoma punktami. Po każdej z czterech zagadek prowadząca czytała pytanie dodatkowe, często obrazkowe, zawsze nawiązujące do odgadniętego chwilę wcześniej pytania; odpowiadać mógł na nie tylko zawodnik, któremu powiodło się przy układaniu pytania; do zdobycia było dodatkowe dziesięć lub dwadzieścia punktów (odpowiednio w pierwszej i drugiej rundzie). Uczestnik z większą liczbą punktów wchodził do finału.

W finale obowiązywały analogiczne zasady. W tej rundzie jednak litery odsłaniały się wyłącznie w pytaniu – to znaczy, że odpowiedzi na nie zawodnik musiał udzielić bez podpowiedzi. Ponadto obowiązywało go ograniczenie czasowe – musiał sformułować pytanie i odpowiedź przed upływem czasu (liczba punktów uzbieranych wcześniej była równa liczbie sekund w finale, prowadząca dodawała do tego dziesięć sekund). Zwycięzca za pierwszym razem otrzymywał 5000 zł i możliwość gry w następnym odcinku. Jeśli zdecydował się grać dalej, to ryzykował połowę stawki dla podwojenia nagrody w kolejnym wydaniu[15].

Spis serii

Na podstawie archiwalnego programu dla prasy Telewizji Polskiej.

SeriaSezonOdcinkiPoczątek emisjiKoniec emisjiPora emisjiProwadzącyŚrednia oglądalność[a]
1.jesień 20061–32 (32)4 września 200619 grudnia 2006poniedziałek i wtorek 18.55/19.00Katarzyna Dowbor1,7 mln[16]
2.zima 200733–40 (8)8 stycznia 20075 marca 2007poniedziałek 19.30[b]2,2 mln[16]
3.jesień 200741–50 (10)7 września 200728 września 2007piątek 17.25Michał Gulewicz.
4 października 20075 października 2007czwartek i piątek 17.30
11 października 200719 października 2007czwartek i piątek 16.55[c]

22 stycznia nie ukazało się premierowe wydanie teleturnieju. Przyczyną była audycja Telekamery TeleTygodnia 2007.

Panna z kawalerem

Teleturniej według pomysłu Rafała Piechoty, emitowany w 2000 r. Regularnie występował w nim kabaret Afera[17].

Paragon

Teleturniej emitowany około 1996 roku, prowadzony przez Wojciecha Pijanowskiego.

Planowanie

Planowanie – teleturniej z drugiej połowy lat 70. XX wieku poświęcony historii Armii Radzieckiej, w którym zadawano pytania dotyczące umundurowania, uzbrojenia, dowódców, bitew i innych faktów[18]. Uczestnicy teleturnieju sporządzali plan gry, tj. określali liczbę pytań z danej dziedziny, na które odpowiedzą[18]. Wygrywała osoba, która zrealizowała swój plan w największym stopniu, a w przypadku remisu decydowała liczba posiadanych punktów (punkty służyły do zakupu prawa do odpowiedzi na pytania)[18].

Postaw na milion (przeniesiony do TVP1, przeniesiony z powrotem do TVP2)

Rebusy

Program podobny do późniejszych „Kalamburów” z Polsatu. Emitowany w latach 1991–1992[19].

Szalone liczby

Szalone liczby – polski teleturniej edukacyjny dla dzieci i młodzieży emitowany przez telewizję TVP2 od 7 stycznia 1995 do 23 czerwca 2000, prowadzony przez Darię Trafankowską i Januarego Brunova. Każde wydanie programu trwało około 30 minut.

W każdym odcinku brało udział troje zawodników startujących w określonych kategoriach wiekowych na tym samym poziomie szkoły podstawowej, ubranych w czapki baseballowe w kolorach: czerwonym, żółtym i niebieskim. Gra polegała na rozwiązywaniu zadań i łamigłówek matematycznych. Konkursy dla wszystkich grup wiekowych były podobne, ale z odpowiednim stopniem trudności[20].

Format powstał w wyniku współpracy Euromedia TV i Children’s Television Workshop (obecnie Sesame Workshop). Polska wersja była pierwszą na świecie, kolejne powstawały także w Izraelu, Indonezji i Francji[13].

Tak to leciało!

Tele Milenium

Teleadwokat

The Wall. Wygraj marzenia (przeniesiony z TVP1)

Tylko Ty!

Va banque

Wielka draka o dzieciaka

Wielka draka o dzieciaka – teleturniej emitowany jesienią 2010 roku, prowadzony przez Wojciecha Jagielskiego, podzielony na kilka rund, w którym rodzice musieli rozpoznać lub przewidzieć zachowanie swojego dziecka. Rywalizowały ze sobą 3 pary opiekunów. Do wygrania było kilkanaście tysięcy złotych – albo na stypendium (jeżeli w finale rodzice wygrali) albo na spełnienie marzenia dziecka, często zachcianek (jeżeli rodzice w finale przegrali). Po jednym sezonie program został zdjęty z anteny. Od 18 września do 4 grudnia nadano 12 odcinków (w soboty o 19.00, początkowo poprzedzanych kulisami o 18.50)[2]. Program powstawał w oparciu o brytyjski[21] format That’s My Kid[22].

Wielka gra (przeniesiony z TVP1)

Wielki Poker

Zakręcony tydzień

Zakręcony tydzień – pierwszy w Polsce teleturniej z gatunku „news entertainment” oparty na informacjach codziennie przekazywanych przez przemysł mediowy. Premiera miała miejsce 4 lutego 2007.

Troje uczestników programu zostaje na tydzień całkowicie odizolowanych od świata informacji w mazurskim hotelu. Po powrocie poddawani są badaniom wariografem, które potwierdzają ich nieznajomość bieżących wydarzeń. Uczestnicy trafiają do studia, gdzie czekają na nich Wojtek Jagielski i Ewelina Kopic.

Prowadzący program w trakcie sześciu rund sprawdzają biegłość zawodników w odróżnieniu prawdy od fałszu, prawdziwych newsów od redakcyjnej mistyfikacji. Śmiałkowie poznają medialnego bohatera tygodnia i zagrają z gospodarzami programu w skojarzenia.

Finaliści sprawdzą swój refleks odróżniając prawdziwe tytuły prasowe od zmyślonych. Zwycięzca za zdobyte podczas programu mile lotnicze wybierze się w wymarzoną podróż.

W trakcie programu do zgromadzenia jest ponad 7000 punktów – mil lotniczych.

Złoty interes

Złoty interes – teleturniej, który był nadawany w TVP2 w latach 2003-2005 w czwartkowe popołudnia, prowadzony przez Janusza Weissa. Premiera programu miała miejsce 4 września 2003. Wyemitowano 46 odcinków (5 sezonów). Jeden odcinek trwał 35 minut. Program produkowały kolejno TVP Szczecin i TVP Wrocław.

W programie wyłoniona zostaje jednej (albo dwoje) z trójki bezrobotnych, która przedstawi najlepszy plan biznesowy. Na przedstawienie swojego planu uczestnik ma 1 minutę, zaraz po tym jury w składzie: Dariusz Rosati, Richard Mbewe i ks. Arkadiusz Nowak oceniają punktowo jego pomysł. Po zakończeniu prezentacji publiczność decyduje, kto wygrał nagrodę główną w wysokości 10 tysięcy złotych, dodatkowo jury przyznaje komputer. Teleturniej jest obecnie nieemitowany. Twórcami programu są: Dariusz Dyner, Witold Świętnicki i Leszek Turowski.

Znaki zodiaku

Inne programy z celebrytami tworzone na kanwie teleturnieju

Big Music Quiz (przeniesiony do TVP1)

Dubidu

Kocham cię, Polsko!

Kocham Dwójkę. Złoty jubileusz

Przyjaciele na zawsze

Przyjaciele na zawsze – program rozrywkowy z udziałem gwiazd, łączący teleturniej i elementy talk-show, emitowany na antenie TVP2 od 6 września[23] do 25 października 2020 roku w niedziele o 16.15[24] (nadano wtedy 8 odcinków) i prowadzony przez Łukasza Nowickiego[23]. Autorstwo pomysłu przypisywane jest Konradowi Smudze. Wszystkie odcinki programu nadawca udostępnił w serwisie wideo na życzenie TVP VOD; każdy odcinek opatrzono w napisy.

Zasady gry

W programie uczestniczą sławne osoby oraz ich przyjaciele z dzieciństwa. Każdy zespół może wygrać nawet 35 000 złotych w celu wsparcia lokalnych instytucji[23].

Gra podzielona jest na dwa etapy. W pierwszej części drużyna składająca się z kilku przyjaciół odpowiada na piętnaście pytań (po pięć w trzech kolejkach), których zakres obejmuje wiedzę szkolną lub wydarzenia z okresu młodości gościa odcinka. Pierwsze cztery pytania w każdej kolejce są zamknięte, tzn. drużyny wybierają jeden spośród czterech możliwych wariantów odpowiedzi. Piąte pytanie w każdej turze jest otwarte, ale można za nie otrzymać o tysiąc złotych więcej niż za poprzednie. Kwoty przyznawane za poprawne wynosiły kolejno: 600 zł, 600 zł, 600 zł, 600 zł, 1600 zł (bonus), 800 zł, 800 zł, 800 zł, 800 zł, 1800 zł (bonus), 1000 zł, 1000 zł, 1000 zł, 1000 zł, 2000 zł (bonus).

W każdym momencie gracze mogą skorzystać z trzech pomocy (ale z każdej tylko raz), są nimi: telefon do kujona, pół na pół i pomoc prowadzącego. Telefon do kujona polega na połączeniu się z wybraną przez gości osobą, która może pomóc im w odpowiedzi na pytanie; użycie pół na pół powoduje odrzucenie dwóch błędnych wariantów odpowiedzi, a pomoc prowadzącego skutkuje podaniem przez gospodarza programu wskazówki naprowadzającej na poprawną odpowiedź. Pomoce te działają na zasadach analogicznych lub podobnych do kół ratunkowych dostępnych w teleturnieju „Milionerzy”. Do tej pory drużyna może uzbierać maksymalnie 15 000 złotych; zdobytych pieniędzy nie można stracić.

W drugiej części gry zawodnicy odpowiadają na pięć pytań otwartych. Nie mają do dyspozycji żadnych pomocy (nawet, jeśli we wcześniejszym etapie gry udało się im zachować jakieś ułatwienie). Za każdą poprawną odpowiedź drużyna powiększa swoją wygraną o 4000 złotych (razem nawet o 20 000 złotych).

Łącznie do wygrania w każdym odcinku jest 35 000 złotych.

Śpiewające fortepiany

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Magda Nogaj: Casting do teleturnieju „Burza mózgów”. Gazeta Wyborcza – Wrocław (online), 29 sierpnia 2005. [dostęp 2021-06-14]. (pol.).
  2. ↑ a b Na podstawie archiwalnego programu dla prasy Telewizji Polskiej.
  3. ↑ Tomek Kreczmar: Pokolenie niedoszłych kosmonautów. Kto nam zabrał marzenia o Kosmosie?. Gadżetomania. [dostęp 2020-04-12]. (pol.).
  4. ↑ Krzyżówka 13-latków – Fajgel. www.fajgel.com.pl. [dostęp 2010-03-13]. (pol.).
  5. ↑ Krzyżówka 13-latków, czyli Światowid – Fajgel. www.fajgel.com.pl. [dostęp 2010-03-13]. (pol.).
  6. ↑ Krzyżówka Szczęścia – Fajgel. www.fajgel.com.pl. [dostęp 2010-03-13]. (pol.).
  7. ↑ Opis programu
  8. ↑ "Moja klasa. Back to school" jutro w TVP2. tvp.info, 10 maja 2020. [dostęp 2020-05-15]. (pol.).
  9. ↑ TVP znowu zaprasza nas do szkoły. Tym razem w formie teleturnieju. rozrywka.blog - Cyfrowy styl życia, 2020-05-07. [dostęp 2020-05-15]. (pol.).
  10. ↑ Moja klasa - Back to school. Telemagazyn.pl. [dostęp 2020-05-15]. (pol.).
  11. ↑ Maciej Kurzajewski teleturniej „Moja klasa - Back to School” w TVP2 kiedy emisja opinie. www.wirtualnemedia.pl. [dostęp 2020-07-09]. (pol.).
  12. ↑ Moja klasa – Back to School: zasady. O co chodzi w nowym teleturnieju TVP?, eska.pl, 11 maja 2020 [dostęp 2020-05-15].
  13. ↑ a b c Anna Z.: Education and Children Shows. euromediatv.com.pl, 24 lipca 2005. [dostęp 2020-07-26]. (ang.).
  14. ↑ Krzysztof Cybiński. teatrroma.pl. [dostęp 2020-07-26]. (pol.).
  15. ↑ TVP2: Michał Gulewicz za Katarzynę Dowbor. Wirtualne Media, 16 sierpnia 2007. [dostęp 2020-07-14]. (pol.).
  16. ↑ a b [TVP2] Oto jest pytanie (2006-2007) - Forum media2.pl, forum.media2.pl [dostęp 2017-11-27] (pol.).
  17. ↑ Kabaret Afera - Organizacja Imprez Kabaretowych, polskie-kabarety.pl [dostęp 2017-12-11] (pol.).
  18. ↑ a b c Planowanie rozgrywki. W: Bogdan Miś: Teleturniej bez tajemnic. Warszawa: Wydawnictwa Radia i Telewizji, 1979, s. 121–123. ISBN 83-212-0046X.
  19. ↑ Łukasz, Wspomnień czar: Rebusy, Kalambury, Wspomnień czar, 26 grudnia 2015 [dostęp 2018-01-16].
  20. ↑ AR – krypt.: Retro telewizja. „Szalone liczby”: tylko Trafankowska tak potrafiła mówić o matematyce. teleshow.wp.pl, 13 grudnia 2014. [dostęp 2020-07-26]. (pol.).
  21. ↑ Donata Subbotko: TVP, czyli oczy na zapałki. Gazeta Wyborcza (online), 25 sierpnia 2010. [dostęp 2020-11-14]. (pol.).
  22. ↑ pp: Polska wersja „That's my kid” jesienią w TVP 2. Wirtualne Media (online), 16 sierpnia 2010. [dostęp 2020-11-14]. (pol.).
  23. ↑ a b c Michał Kurdupski: „Przyjaciele na zawsze” nowym teleturniejem TVP2, Łukasz Nowicki gospodarzem. Wirtualne Media (online), 26 sierpnia 2020. [dostęp 2020-10-11]. (pol.).
  24. ↑ Michał Kurduspki: 650 tys. widzów nowego programu „Przyjaciele na zawsze”, TVP2 wiceliderem. Wirtualne Media (online), 22 września 2020. [dostęp 2020-10-12]. (pol.).

Uwagi

  1. ↑ Dotyczy wyłącznie premier telewizyjnych.
  2. ↑ Z wyjątkiem ostatniego odcinka, który ukazał się o 19.05.
  3. ↑ Przesunięcie programu na wcześniejsza porę miało związek z nadawaniem przez Telewizję Polską audycji komitetów wyborczych.