Thanasi Kokkinakis
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 10 kwietnia 1996 |
| Wzrost | 193 cm |
| Gra | praworęczny, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny | 2013 |
| Zakończenie kariery | aktywny |
| Trener | Todd Langman, Todd Ley |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 1 |
| Najwyżej w rankingu | 69 (8 czerwca 2015) |
| Australian Open | 2R (2014, 2015, 2021) |
| Roland Garros | 3R (2015) |
| Wimbledon | 2R (2022) |
| US Open | 2R (2019) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 3 |
| Najwyżej w rankingu | 22 (29 sierpnia 2022) |
| Australian Open | W (2022) |
| Roland Garros | 3R (2022) |
| Wimbledon | 3R (2015) |
| US Open | 3R (2022) |
Thanasi Kokkinakis (ur. 10 kwietnia 1996 w Adelaide) – australijski tenisista pochodzenia greckiego, triumfator Australian Open 2022 w grze podwójnej, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Rio de Janeiro (2016).
Kariera tenisowa
Kariera zawodowa
Na początku sezonu 2013 Thanasi Kokkinakis zagrał w zawodach Pucharu Hopmana. Pierwotnie miał wystąpić w roli rezerwowego reprezentacji Australii, który wziąłby udział w turnieju w przypadku niemożności gry przez Bernarda Tomicia. W trakcie rozgrywek został jednak poproszony o zastąpienie kontuzjowanych zawodników pochodzących z innych krajów[1]. Dnia 3 stycznia miał zagrać zamiast Amerykanina Johna Isnera w pojedynku z Hiszpanią. Jego przeciwnikiem singlowym był Fernando Verdasco, z którym przegrał wynikiem 6:7(4), 3:6. W rywalizacji gry mieszanej wystąpił razem z Venus Williams, lecz mikst ten uległ parze Medina Garrigues–Verdasco 1:6, 3:6[2]. Następnego dnia Australijczyka zaproszono do udziału w meczu mikstowym razem z Niemką Tatjaną Malek, gdyż jej partner, Tommy Haas, uległ kontuzji tuż przed tym spotkaniem. W konfrontacji z serbską parą Ivanović–Đoković przegrali wynikiem 2:6, 5:7[3]. Po tych zawodach brał udział w kwalifikacjach do wielkoszlemowego Australian Open, ale odpadł w 1. rundzie po porażce ze Steve’em Johnsonem 4:6, 7:6(5), 15:17. W zawodach gry podwójnej osiągnął 1. rundę zawodów.
W sezonie 2014 przeszedł przez kwalifikacje zawodów w Brisbane, następnie ulegając w 1. rundzie Lleytonowi Hewittowi. W grze podwójnej awansował do ćwierćfinału. W grze pojedynczej na Australian Open, gdzie występował z dziką kartą, przegrał w 2. rundzie z Rafaelem Nadalem, a w zawodach gry podwójnej i mieszanej osiągnął 1. rundę. W Marsylii, Toronto i Szanghaju przegrał w 1 meczu, a w Shenzhen w 2. Nie przebrnął przez kwalifikacje do French Open i US Open. Australijczyk tym sezonie w Pucharze Davisa w meczu grupy światowej przeciwko Francji, przegrywając 4:6, 1:6 z Julienem Benneteau
W sezonie 2015 Kokkinakis osiągnął 2. rundę singla i półfinał debla w Brisbane. W Australian Open pokonał w 1. rundzie rozstawionego Ernestsa Gulbisa, a następnie uległ Samowi Grothowi. W deblu nie wygrał meczu. Startując w Pucharze Davisa awansował z reprezentacją do półfinału, w którym Australia odpadła z Wielką Brytanią. W edycji turnieju 2015 o Puchar Davisa zagrał w 4 meczach, wygrywając 2.
Australijczyk przez cały sezon 2016 zmagał się z kontuzją prawego barku[4]. Wystąpił w jednym turnieju, na igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro, w 1. rundzie przegrywając z Gastão Eliasem.
Na początku stycznia 2017 Kokkinakis wygrał zawody rangi ATP World Tour w Brisbane w konkurencji gry podwójnej, a grał wspólnie z Jordanem Thompsonem[5]. Na początku sierpnia osiągnął pierwszy singlowy finał rozgrywek ATP World Tour, Los Cabos. W półfinale pokonał najwyżej rozstawionego w zawodach Tomáša Berdycha, natomiast w finale poniósł porażkę z Samem Querreyem.
Podczas sezonu 2018 Australijczyk pokonał lidera rankingu singlowego Rogera Federera w 2. rundzie zawodów w Miami[6]. Na początku sierpnia został finalistą gry podwójnej w Los Cabos partnerując Taylorowi Fritzowi.
W 2019 roku osiągnął ćwierćfinał w Los Cabos. Przez część sezonu zmagał się z kontuzjami[7].
W styczniu 2022 roku jako zawodnik z dziką kartą awansował do finału zawodów singlowych w Adelaide. Pokonał w nim Arthura Rinderknecha 6:7(6), 7:6(5), 6:3, zdobywając swój pierwszy tytuł w grze pojedynczej. W rozgrywkach deblowych podczas Australian Open awansował razem z Nickiem Kyrgiosem do finału, w którym pokonali 7:5, 6:4 debel Matthew Ebden–Max Purcell. Kolejny turniejowy triumf w grze podwójnej wspólnie z Kyrgiosem odnieśli w lipcu w Atlancie, gdzie w ostatnim spotkaniu wygrali 7:6(4), 7:5 z Jasonem Kublerem i Johnem Peersem.
Najwyżej sklasyfikowany w rankingu ATP w singlu był na 69. miejscu (8 czerwca 2015), a w deblu na 22. pozycji (29 sierpnia 2022).
Finały w turniejach ATP Tour
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (1–1)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 6 sierpnia 2017 | Los Cabos | Twarda |  Sam Querrey | 3:6, 6:3, 2:6 |
| Zwycięzca | 1. | 15 stycznia 2022 | Adelaide | Twarda |  Arthur Rinderknech | 6:7(6), 7:6(5), 6:3 |
Gra podwójna (3–1)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 8 stycznia 2017 | Brisbane | Twarda |  Jordan Thompson |  Gilles Müller Sam Querrey | 7:6(7), 6:4 |
| Finalista | 1. | 4 sierpnia 2018 | Los Cabos | Twarda | Taylor Fritz |  Marcelo Arévalo Miguel Ángel Reyes-Varela | 4:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 2. | 29 stycznia 2022 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Nick Kyrgios | Matthew Ebden Max Purcell | 7:5, 6:4 |
| Zwycięzca | 3. | 31 lipca 2022 | Atlanta | Twarda | Nick Kyrgios | Jason Kubler John Peers | 7:6(4), 7:5 |
Kariera juniorska
W 2013 roku, jako zawodnik z dziką kartą, doszedł do finału zawodów gry pojedynczej chłopców podczas Australian Open. W meczu mistrzowskim przegrał z Nickiem Kyrgiosem wynikiem 6:7(4), 3:6. Podczas Wimbledonu zwyciężył w rywalizacji deblowej. Razem ze swoim partnerem deblowym, Kyrgiosem, pokonali w finale 6:2, 6:3 parę Enzo Couacaud–Stefano Napolitano. Na US Open awansował do finału rozgrywek singlowych, w których uległ Bornie Ćoriciowi 6:3, 3:6, 1:6.
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych
Gra pojedyncza (0–2)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 2013 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Nick Kyrgios | 6:7(4), 3:6 |
| Finalista | 2. | 2013 | US Open, Nowy Jork | Twarda |  Borna Ćorić | 6:3, 3:6, 1:6 |
Gra podwójna (1–0)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 2013 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Nick Kyrgios | Enzo Couacaud Stefano Napolitano | 6:2, 6:3 |
Przypisy
- ↑ Duane Schultz: Adelaide’s Thanasi Kokkinakis enjoys time in Hopman Cup spotlight (ang.). W: Sport [on-line]. Duane Schultz, 2013-01-04. [dostęp 2013-01-26].
- ↑ Kokkinakis impresses in Hopman Cup debut (ang.). tennis.com.au, 2013-01-03. [dostęp 2013-01-26].
- ↑ Dave Lindsay: Serbia through to Hopman Cup final (ang.). W: News [on-line]. Hopman Cup, 2013-01-04. [dostęp 2013-01-26].
- ↑ Rafał Smoliński: Thanasi Kokkinakis przymierza się do powrotu na kort (pol.). W: News [on-line]. sportowefakty.wp.pl, 2016-12-26. [dostęp 2017-01-10].
- ↑ Thompson, Kokkinakis Claim First Doubles Title (ang.). W: ATP Staff [on-line]. atpworldtour.com, 2017-01-08. [dostęp 2017-01-10].
- ↑ Kokkinakis Storms Back To Stun Federer In Miami (ang.). W: ATP Staff [on-line]. atptour.com, 2018-03-24. [dostęp 2022-01-15].
- ↑ Kubler wins, Kokkinakis withdraws in Paris (ang.). tennis.com.au, 2019-05-21. [dostęp 2022-01-15].
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-22] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2013-08-22] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2013-08-22] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
.svg)
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Autor: Diliff, Licencja: CC BY 3.0
Thanasi Kokkinakis during practice at the Queens Club Aegon Championships in London, England.