The Ballad of Ira Hayes

The Ballad of Ira Hayes
Utwór Boba Dylana
z albumu Dylan
Wydany16 listopada 1973
Nagrywany1 czerwca 1970
Gatunekfolk
Długość5:08
TwórcaPeter La Farge
ProducentBob Johnston
WydawnictwoColumbia Records

The Ballad of Ira Hayes – folkowa piosenka skomponowana przez Petera La Farge’a i zaaranżowana przez Boba Dylana, nagrana przez niego w czerwcu 1970 r. i wydana na albumie Dylan w listopadzie 1973 r.

Historia i charakter utworu

Utwór ten został nagrany na trzeciej sesji do albumu New Morning 1 czerwca 1970 r. w Columbia Studio E w Nowym Jorku. Na tej sesji Dylan nagrał jeszcze „Alligator Man” (3 wersje) oraz „Lonesome Me” (2 wersje). Wszystkie nagrania stały się odrzutami[1].

Ballada ta została skomponowana przez Petera LaFarge'a (ur. 1931, zm. 27 października 1965). Był on potomkiem prawie całkowicie wymarłego szczepu indiańskiego Narragansettów. Był jednym z tych, którzy przyczynili się eksplozji folku pod koniec lat 50. i na początku lat 60. XX w. Był jednym z pierwszych, którzy tworzyli i wykonywali pieśni zaangażowane politycznie, czyli pieśni protestu.

Przyjaźnił się z Dylanem podczas jego początków w Nowym Jorku. W broszurze do albumu Biograph Boba Dylana, znajduje się jego wypowiedź o LaFarge'u

W każdym razie facetem, który był w tym najlepszy [w śpiewaniu pieśń protestu], był Peter LaFarge. Był mistrzem kowbojskiego rodeo i jakiś czas w przeszłości był także bokserem. Wiele jego kości było złamanych. Myślę, że był on także postrzelony w Korei. Tak czy owak, napisał „Ira Hayes”, „Iron Mountain”, „Johnny Half-Breed”, „White Girl” i około setki innych rzeczy. Była tam jedna o generale Custerze, „ten generał nie pojeździ już dobrze więcej”. Przez jakiś czas byliśmy bardzo blisko. Mieliśmy tę samą dziewczynę. Faktycznie Peter jest jednym z wielkich zapomnianych bohaterów tych dni. Jego styl był trochę zbyt przypadkowy. Ale nie był to jego błąd, on zawsze obrywał i musiał to przezwyciężać. Johnny Cash nagrał sporo jego piosenek. Kiedy myślę o poecie gitary czy piosenkarzu protestu, zawsze myślę o Peterze, ale on pisał także piosenki miłosne[2].

Bohaterem tej tragicznej ballady jest Ira Hayes (ur. 12 stycznia 1923, zm. 24 stycznia 1955). Hayes był Indianinem ze szczepu Pima z Arizony i jednym z żołnierzy, którzy ustawili maszt z amerykańską flagą na Iwo Jimie. Po powrocie do ojczyzny mimo glorii bohatera ponownie zetknął się z rasizmem, niesławą, utratą honoru, swoją anonimowością i w końcu z tragiczną śmiercią z powodu alkoholizmu.

Nagrywając tę balladę Dylan wzorował się na wersji Johnny’ego Casha. Jednak bombastyczne, mówione i oparte na brzmieniu fortepianu wykonanie nie dorównuje wykonaniu Casha. Piosenka ta była odrzutem i nigdy nie powinna ukazać się na albumie[3].

Dylan nigdy nie wykonywał tej ballady na koncertach, chociaż grana była ona na próbach przez tournée z The Grateful Dead w 1987 r.

Muzycy

sesja trzecia
  • Al Kooper – gitara, pianino, wokal
  • Charlie Daniels – gitara basowa
  • Ron Cornelius – gitara
  • Russ Kunkel – perkusja
  • Hilda Harris – chórki
  • Albertine Robinson – chórki
  • Maeretha Stewart – chórki

Wykonania piosenki przez innych artystów

  • Peter LaFarge – Ira Hayes and Other Ballads (1962)
  • Johnny Cash – Bitter Tears: Ballads of the American Indian (1964)
  • Patrick Sky – Patrick Sky (1965)
  • Kinky Friedman – Lasso from El Paso (1976)
  • Hazel Dickens – By the Sweat of My Brow (1983)
  • Townes Van Zandt – Roadsongs (1992)

Przypisy

  1. ↑ Heylin 1995 ↓, s. 84.
  2. ↑ Broszurka do albumu Biograph, str. 13
  3. ↑ Trager 2004 ↓, s. 28.

Bibliografia

  • Paul Williams. Bob Dylan. Performing Artist 1960-1973. The Early Years. Omnibus Press. Nowy Jork, 2004 ​ISBN 1-84449-095-5​
  • Clinton Heylin: Bob Dylan. The Recording Sessions 1960-1994. Nowy Jork: St. Martin Press, 1995. ISBN 0-312-13439-8. OCLC 32746653.
  • Oliver Trager: Keys to the Rain. The Definitive Bob Dylan Encyclopedia. Nowy Jork: Billboard Books, 2004. ISBN 0-8230-7974-0. OCLC 56751184.

Linki zewnętrzne

Bob Dylan