The Dark Side of the Moon

Ten artykuł od 2017-05 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do wiarygodnych źródeł. (Dodanie listy źródeł bibliograficznych lub linków zewnętrznych nie jest wystarczające). Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

The Dark Side of the Moon

Album studyjny zespołu Pink Floyd
Wydany	1 marca 1973
Nagrywany	czerwiec 1972 – styczeń 1973
Gatunek	rock progresywny[1], rock psychodeliczny[1]
Długość	43:00
Wydawnictwo	Harvest Records/Capitol Records
Producent	Pink Floyd
Oceny
AllMusic [2] Rolling Stone [3] Pablo's Reviews 10/10[4]
Album po albumie
Obscured by Clouds (1972) The Dark Side of the Moon (1973) A Nice Pair (1973)

Schemat działania pryzmatu przypominający oryginalną okładkę albumu

Koncert Pink Floyd na żywo z programem The Dark Side of the Moon, Earls Court w Londynie, maj 1973 (od lewej: David Gilmour, Nick Mason, Dick Parry, Roger Waters)

The Dark Side of the Moon – album koncepcyjny brytyjskiej grupy rockowej Pink Floyd z roku 1973. Tematami 9 utworów na płycie są problemy współczesnego życia: pieniądze, chciwość, przemijanie, szaleństwo i wojna.

Album jest drugim, po Thrillerze Michaela Jacksona najlepiej sprzedającym się albumem w historii muzyki, sprzedano ponad 50 milionów egzemplarzy^[5]. Płyta The Dark Side of the Moon spędziła bez przerwy 949 tygodni (18 lat) na amerykańskiej liście Billboard 200, dłużej niż jakikolwiek album w historii fonografii.

W 2003 album został sklasyfikowany na 43. miejscu listy 500 albumów wszech czasów magazynu „Rolling Stone”^[6].

Charakterystyka albumu

Album ukazał się w 1973 roku i choć przyjęto go entuzjastycznie, nikt nie spodziewał się, że stanie się on jedną z kilku najsłynniejszych płyt w historii muzyki rockowej. Album utrzymał się przez 949 tygodni^[7] w pierwszej setce „Billboardu” i do dziś jest jednym z najlepiej sprzedających się albumów rockowych. Gdy się ukazał, muzyka na nim grana była już dobrze znana fanom zespołu, gdyż nowe utwory grane były na koncertach grupy. W momencie, gdy zespół wszedł do studia (nagrania trwały od czerwca 1972 do stycznia 1973), muzyka była już w pełni skomponowana i przećwiczona. Pozwoliło to muzykom pracować nad poszczególnymi fragmentami oddzielnie, rzadko spotykając się w londyńskim Abbey Road Studios. Keith Emerson wspomina, jak w przerwie wspólnego koncertu przypadkowo usłyszał Watersa rozdzielającego czas w studio pomiędzy poszczególnych muzyków. Zdziwiony zapytał go, czy nie prościej by było spotkać się wszystkim razem. W odpowiedzi usłyszał, że zaoszczędzi to im wielu kłótni.

Album zawiera wiele oryginalnych pomysłów. Zgodnie z sugestią Alana Parsonsa włączyli do utworu „Time” zsynchronizowane dźwięki bijących zegarów, nagrane i zmiksowane przez niego. Jak w poprzednich albumach, skorzystali również z dźwięków pozamuzycznych. Dźwięk otwierających się kas sklepowych i przesypujących monet (bodaj najdłuższy loop zrealizowany w tradycyjnej technice) zgrany jest z otwierającym utworem „Money” riffem granym na gitarze basowej. Po raz pierwszy też, muzycy zaprosili do współpracy innych artystów.

Album mówi o ludzkich lękach, o samotności, o przemijającym czasie (zwłaszcza „Time”), kruchości ludzkiej egzystencji, szaleństwie i zachłanności (autorem tekstów wszystkich utworów jest Roger Waters). Przesłanie albumu jest skrajnie nihilistyczne i pesymistyczne. Cały album podsumowuje wypowiedź dozorcy budynku, Gerry’ego Driscolla, którego można usłyszeć w ostatnich sekundach wybrzmiewającej muzyki, gdy powraca dźwięk bijącego serca There is no dark side of the moon, really. As a matter of fact it’s all dark (Nie ma ciemnej strony księżyca, w rzeczywistości jest cały ciemny).

Jedną z zagadek albumu jest pojawienie się w ostatnich sekundach płyty niezidentyfikowanych dźwięków, trwających zaledwie krótką chwilę. Brzmi to jak muzyka, lecz niewielkie natężenie dźwięku nie pozwala bliżej go określić. Według jednej z hipotez, dźwięki zostały nagrane przypadkowo i mogły przedostać się z sąsiedniego studia przez uchylone drzwi. Według przypuszczeń miałaby to być orkiestrowa wersja utworu „Ticket to Ride” zespołu The Beatles. Wobec dokładności muzyków i producentów Pink Floyd, takie wyjaśnienie wydaje się mało prawdopodobne.

Lista utworów

Edycja oryginalna

Utwór „Time” zawiera w sobie repryzę „Breathe”.

Edycja „Shine On” (wersja pudełkowa) i reedycja z okazji 25-lecia

„Speak to Me/Breathe” podzielono na dwa utwory. To samo zrobiono z „Time”.

Reedycja z okazji 30-lecia

„Breath (Reprise)” ponownie stała się częścią „Time”.

Sprzedaż w wybranych krajach

Wraz z reedycjami liczba sprzedanych egzemplarzy sięga 44 mln, a nawet (według innych źródeł) 48 mln.

Pozycje na listach

• 1973: 1. na liście Pop Albums (album)
• 1986: 110. na liście The Billboard 200 (album)
• 1988: 34. na liście Mainstream Rock Songs (singel „Time”)
• 2003: 43. na liście 500 albumów wszech czasów dwutygodnika „Rolling Stone”

Twórcy

• David Gilmour – gitary, śpiew, syntezator VCS 3
• Nick Mason – perkusja, instrumenty perkusyjne, efekty dodatkowe
• Richard Wright – instrumenty klawiszowe, śpiew, syntezator VCS 3
• Roger Waters – gitara basowa, śpiew, syntezator VCS 3, efekty dodatkowe
• Pink Floyd – producent

• Alan Parsons – inżynier dźwięku
• Peter James – asystent inżyniera
• Chris Thomas – miksowanie
• Dick Parry – saksofon w utworach „Us and Them” i „Money”
• Clare Torry – śpiew w utworze „The Great Gig in the Sky”
• Doris Troy – chórki
• Lesley Duncan – chórki
• Liza Strike – chórki
• Barry St. John – chórki
• Jill Furmanosky – fotografia
• Hipgnosis – design, fotografia
• George Hardie – ilustracje, opr. graficzne okładki
• David Sinclair – liner notes in CD re-relaease

Zobacz też

• Dark Side of the Moon Tour

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Okładka
• Strona internetowa o płycie
• The Pink Floyd HyperBase
• Teksty The Dark Side of the Moon