The Voice of Poland

The Voice of Poland – polski program telewizyjny typu talent show emitowany na antenie TVP2 od 3 września 2011^[2], oparty na międzynarodowym formacie The Voice stworzonym przez Johna de Mola, który zapoczątkowany został w Holandii^[3].

Celem programu jest odkrycie utalentowanych wokalnie osób w wieku powyżej 15 lat^[4]. Później wprowadzono zasadę, że uczestnikami mogą być osoby, które ukończyły 16. rok życia^[5], choć w szczególnych przypadkach produkcja może podjąć decyzję o dopuszczeniu do udziału w konkursie również 15-latka.

Nagrodą główną w programie jest propozycja kontraktu fonograficznego z wytwórnią muzyczną Universal Music Polska^[4], tytuł „najlepszego głosu w Polsce”, a od trzeciej edycji również nagroda pieniężna w wysokości 50 tys. zł^[6].

Zasady programu

W przesłuchaniach w ciemno bierze udział około 100 uczestników, którzy zostali wyłonieni podczas nieemitowanych w telewizji pre-castingów produkcyjnych. Na początku występu trenerzy odwróceni są tyłem do uczestników, a jeśli któryś z trenerów chce przyjąć uczestnika do siebie, odwraca się do niego i śpiewający automatycznie trafia do jego drużyny. Jeżeli odwróci się więcej niż jeden trener, wokalista wybiera trenera, z którym będzie chciał pracować^[7]. W pierwszych czterech edycjach oraz od dziesiątej przesłuchania w ciemno kończą się wyborem 12 uczestników^[8]. Liczebność składów zmieniała się jednak na przestrzeni edycji: w piątej i dziewiątej drużyny liczyły po 13 osób, a w szóstej, siódmej i ósmej – po 14.

Od 11. edycji podczas przesłuchań w ciemno każdy trener może „zablokować” innego jurora. Decyzja o „blokadzie” musi zapaść przed obróceniem się przez „blokowanego” jurora. Trener, względem którego użyto blokady, traci możliwość zaproszenia danego uczestnika do swojej drużyny. Każdy trener może skorzystać z tej funkcji co najwyżej dwa razy^[9]. W przypadku, gdy trener skorzysta z „blokady” względem innego jurora, a ten się nie odwróci – „blokadę” uważa się za niewykorzystaną; oznacza to, że dany trener może z niej korzystać, dopóki faktycznie kogoś „zablokuje”^[10][11][12].

Następnie odbywają się bitwy, podczas których trenerzy wybierają ze swojej drużyny po dwie osoby (gdy liczba uczestników w zespole jest nieparzysta jedną z bitew stacza trio, nie duet), które śpiewają wspólnie tę samą piosenkę^[7]. Trener decyduje, kto przechodzi dalej, a kto odpada z programu^[13]. W pierwszej edycji trenerom w podjęciu decyzji pomagali zaproszeni specjaliści^[13]. Od drugiej edycji pozostali trenerzy mogą dokonać „kradzieży”, czyli przejęcia przegranego do swojej drużyny (poprzez naciśnięcie swojego przycisku). Jeśli więcej niż jeden trener będzie chciał ukraść uczestnika, ten ma prawo wyboru drużyny, do której chce trafić. W siódmej edycji system „kradzieży” zmienił się na tzw. gorące krzesła, tzn. każdy trener może ostatecznie skraść tylko jednego uczestnika (który zasiada na gorącym krześle przypisanym do drużyny danego trenera), ponieważ przy „kradzieży” kolejnego gracza, ukradziona wcześniej osoba zostaje zastąpiona i odpada z programu; od tej edycji każdy trener mógł dokonać kradzieży (wcisnąć przycisk i przejąć zawodnika) nawet trzy razy, lecz od 10. edycji przycisk kradzieży trenerzy mogą wciskać bez ograniczeń. Bitwy zatem kończą się przejściem siedmiu uczestników do kolejnego etapu. Podczas 9. edycji doszło do pierwszego w historii wyeliminowania z drużyny wszystkich uczestników jednej bitwy.

Po bitwach odbywa się nokaut (w pierwszej edycji: dogrywka), w którym trenerzy eliminują kolejne osoby, które nie trafiają do odcinków na żywo. Do szóstej edycji włącznie każdy z trenerów wybierał ze swojej drużyny (w pierwszej edycji – 6-osobowej, w drugiej – 7-osobowej, w edycjach 3–5 – 8-osobowej, a w szóstej – 9-osobowej) trzy osoby, które automatycznie kwalifikowały się do odcinków na żywo. Pozostałych dzielił na trójki (do drugiej edycji na dwie dwójki), a z każdej z nich przechodziła dalej jedna osoba. Od siódmej edycji śpiewać muszą wszyscy uczestnicy – pierwsza czwórka z każdej drużyny automatycznie zasiada na gorących krzesłach, a po kolejnych występach pozostałej trójki trener decyduje, czy dany uczestnik zostaje w programie, czy nie. Jeżeli trener pozostawi w programie uczestnika na scenie, to musi wyeliminować kogoś siedzącego na gorącym krześle. Do odcinków na żywo kwalifikuje się po czterech (w pierwszej, drugiej i szóstej edycji – po pięciu) finalistów z każdej drużyny.

Gdy drużyny składają się z 5, 4 lub 3 osób, to spośród dwóch zawodników z najmniejszą liczbą głosów od telewidzów (którzy decydują poprzez wysyłanie SMS-ów^[14]), trener wybiera osobę, która odpada z programu. Każdy^[f] taki odcinek na żywo kończy się eliminacją jednej osoby^[g] z każdej grupy. W 11. edycji z powodu pandemii koronawirusa i nagrywania odcinków przed ich emisją, zmieniono zasady eliminacji. Gdy wszyscy uczestnicy z danej drużyny zaśpiewali swoje utwory, trenerzy oceniali występy, przyznając im od 1 do 10 punktów. Następnie trener danej drużyny wybierał jednego uczestnika, który przechodził do następnego odcinka (bez względu na punktację)^[15]. Z pozostałej trójki bądź dwójki odpadał uczestnik z najmniejszą liczbą punktów^[15] (w przypadku remisu decydowały punkty od trenera ocenianego zespołu^[16]).

W półfinale (gdy drużynę tworzą dwie osoby) trener rozdziela pomiędzy swoich podopiecznych 100 punktów, a następnie każdemu dolicza się tyle punktów, ile procent głosów zdobył od widzów. W 5. edycji natomiast półfinał przybrał formę nazwaną w międzynarodowym formacie „Cross Battles”, która polegała na pojedynkach zawodników pomiędzy drużynami. W półfinale 11. edycji decydującym czynnikiem była suma punktów przyznana przez wszystkich trenerów.

Do finału zawsze kwalifikuje się czterech uczestników (po jednym z każdej drużyny, z wyjątkiem 5. edycji), a zwycięzcę wybierają telewidzowie w głosowaniu SMS-owym. Głosowanie podzielone jest na trzy kolejki; po każdej odpada jedna osoba z najmniejszą liczbą głosów. W pierwszej rundzie finaliści śpiewają piosenkę obcojęzyczną, a następnie duet ze swoim trenerem; w drugiej rundzie repertuar stanowią utwory polskie; w trzeciej kolejce zaś pozostała dwójka śpiewa własne piosenki.

Produkcja

Producentem wykonawczym programu jest firma Rochstar, która produkuje na zlecenie Telewizji Polskiej^[17]. Wszystkie odcinki realizowane są w Warszawie – tytuły poszczególnych części „Przesłuchań w ciemno”, odwołujące się do regionów Polski, dotyczą jedynie miejsca pochodzenia uczestników. W pierwszej edycji etap przesłuchań w ciemno kręcony był w siedzibie TVP przy ul. Woronicza 17, a etapy bitew i koncertów na żywo – w studiu ATM przy ul. Wał Miedzeszyński 384^[18], gdzie od drugiej edycji realizowane są wszystkie etapy.

Od drugiej edycji program można oglądać również w serwisie TVP VOD, na którym dostępne są wyłącznie bieżące edycje (aż do rozpoczęcia następnej serii) lub dwie ostatnie. Część występów publikowana jest również w serwisie YouTube.

Podczas szóstej edycji dostępna była U mobilna „The Voice of Poland – Zostań Trenerem!”, która oferowała użytkownikom możliwość oceniania występów uczestników oraz dostęp do materiałów zakulisowych^[19].

1 stycznia 2018 odbyła się premiera dziecięcej wersji talent show The Voice Kids dla osób w wieku 8–15 lat. 16 kwietnia 2019 ogłoszono castingi do programu The Voice Senior dla osób w wieku powyżej 60 lat^[20], które rozpoczęły się 13 maja^[21], zaś premiera formatu odbyła się 7 grudnia^[22].

16 października 2019 Telewizja Polska poinformowała, że wykupiła licencję na format do 2023 roku^[23].

Ekipa

Trenerzy

Za kulisami

Spis edycji

Zwycięzcy

Trenerzy i ich grupy

Kontrowersje

W lipcu 2011 poinformowano, że jednym z trenerów w programie będzie Adam Darski „Nergal”, wokalista deathmetalowego zespołu Behemoth^[7][88]. Zaproszenie artysty do programu telewizji publicznej spotkało się z krytyką ze strony środowisk katolickich. Protesty wystosowało wówczas m.in. Katolickie Stowarzyszenie Dziennikarzy^[89] oraz biskupi rzymskokatoliccy Wiesław Mering i Sławoj Leszek Głódź, którzy zarzucili TVP m.in. propagowanie satanizmu^[90][91][92]. W debacie uczestniczyli też politycy Prawa i Sprawiedliwości, którzy również sprzeciwiali się decyzji stacji^[93][94]. 15 września Sejmowa Komisja Kultury i Środków Przekazu, głosami Prawa i Sprawiedliwości, przyjęła uchwałę potępiającą zarząd Telewizji Polskiej m.in. za zatrudnienie muzyka w programie^[95]. Kilka dni później TVP wystosowała oświadczenie dla prasy, w którym wyjaśniła, że udział Darskiego w programie „sprowadza się wyłącznie do roli eksperta muzycznego”, a „kontrowersyjny wizerunek sceniczny zespołu Behemoth, kreowany na potrzeby artystyczne, nie ma nic wspólnego z postawą Adama Darskiego w programie”^[96]. Pod koniec miesiąca Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji zaopiniowała, że zatrudnienie muzyka nie narusza prawa, a „analiza dotychczas wyemitowanych odcinków programu nie daje podstaw do interwencji”^[97]. Prezes TVP Juliusz Braun uznał angaż artysty za „błędną decyzję” i zapewnił, że nie zatrudni go w kolejnej edycji^[98][99].

Nagrody i nominacje

Zobacz też

• The Voice Kids (Polska)
• The Voice Senior (Polska)

Uwagi

Przypisy

Linki zewnętrzne

• oficjalna strona internetowa programu