Tibor Navracsics

Tibor Navracsics
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

13 czerwca 1966
Veszprém

Minister spraw zagranicznych Węgier
Okres

od 6 czerwca 2014
do 22 września 2014

Przynależność polityczna

Fidesz

Poprzednik

János Martonyi

Następca

Péter Szijjártó

Minister administracji publicznej i sprawiedliwości Węgier
Okres

od 29 maja 2010
do 6 czerwca 2014

Przynależność polityczna

Fidesz

Poprzednik

Imre Forgács

Następca

László Trócsányi

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej

Tibor Navracsics (ur. 13 czerwca 1966 w Veszprémie) – węgierski prawnik i politolog, wykładowca akademicki oraz polityk, wiceprzewodniczący Fideszu, lider jego frakcji parlamentarnej w Zgromadzeniu Narodowym, w latach 2010–2014 wicepremier oraz minister administracji publicznej i sprawiedliwości, w 2014 minister spraw zagranicznych i handlu, od 2022 minister bez teki, członek Komisji Europejskiej (2014–2019).

Życiorys

W 1990 uzyskał tytuł zawodowy magistra prawa na Uniwersytecie Loránda Eötvösa (ELTE). Następnie studiował nauki o prawie i polityce na macierzystej uczelni, uzyskując w 2000 stopień doktora nauk politycznych na podstawie pracy poświęconej europejskiej polityce wewnętrznej.

Na początku lat 90. orzekał w zawodzie sędziego. Wykładał na Uniwersytecie Ekonomicznym w Budapeszcie, następnie również na Wydziale Nauk Politycznych ELTE. Został członkiem zarządu Węgierskiego Stowarzyszenia Nauk Politycznych oraz członkiem redakcji politologicznego periodyku „Politikatudományi Szeml”). Był sekretarzem generalnym Węgierskiego Stowarzyszenia Politologów (1998–2000).

W latach 1998–2002 pracował w kancelarii węgierskiego premiera jako szef Departamentu Komunikacji (1998–1999) oraz Departamentu Prasy i Informacji (1999–2002). W latach 2002–2003 zajmował się analizami politycznymi dla grupy parlamentarnej Fideszu, następnie był szefem gabinetu prezesa partii (2003–2006). W 2006 po raz pierwszy uzyskał mandat posła do Zgromadzenia Narodowego. Stanął na czele frakcji parlamentarnej Fideszu. W 2010 i w 2014 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję. 29 maja 2010 objął funkcję wicepremiera oraz ministra sprawiedliwości i administracji publicznej w drugim rządzie Viktora Orbána[1]. 6 czerwca 2014 w trzecim gabinecie dotychczasowego premiera przeszedł na urząd ministra spraw zagranicznych i handlu[2]. Zakończył urzędowanie 22 września 2014 w związku z przygotowaniami do objęcia od 1 listopada tego samego roku stanowiska w Komisji Europejskiej – w ramach KE, na czele której stanął Jean-Claude Juncker, otrzymał nominację na komisarza ds. edukacji, kultury, młodzieży i sportu[3]. Zakończył urzędowanie wraz z całą KE w 2019.

W wyborach w 2022 kolejny raz wybrany do Zgromadzenia Narodowego[4]. W maju tegoż roku w piątym rządzie Viktora Orbána objął stanowisko ministra bez teki do spraw rozwoju regionalnego i funduszy europejskich[5].

Odznaczenia

Odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (2011)[6].

Przypisy

  1. Megalakult az új kormány (węg.). magyarorszag.hu, 29 maja 2010. [dostęp 2014-07-24].
  2. Az MTI szerint megalakult a harmadik Orbán-kormány (węg.). hvg.hu, 6 czerwca 2014. [dostęp 2014-07-24].
  3. The new structure of the Juncker Commission (ang.). ec.europa.eu. [dostęp 2014-10-22].
  4. Választás 2022: Óriási Fidesz-győzelem született (węg.). novekedes.hu, 3 kwietnia 2022. [dostęp 2022-04-05].
  5. Esküt tettek a miniszterek a Parlamentben (węg.). kormany.hu, 24 maja 2022. [dostęp 2022-05-24].
  6. M.P. z 2012 r. poz. 278

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

POL Order Zaslugi RP kl2 BAR.svg
Autor: KarlHeintz, Licencja: CC BY-SA 4.0
Baretka Krzyża Komandorskiego z Gwiazdą Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej
Navracsics Tibor Portrait.jpg
Autor: kormany.hu, Licencja: CC BY-SA 2.5
Tibor Navracsics, Hungarian politician, Minister of Administration and Justice in the Second Cabinet of Viktor Orbán
Ioannes Claudius Juncker die 7 Martis 2014.jpg
Autor: Factio popularis Europaea, Licencja: CC BY 2.0
Jean-Claude Juncker at EPP Dublin Congress, 2014