Tomas Lindahl

Tomas Lindahl (ur. 28 stycznia 1938 w Sztokholmie) – szwedzki chemik, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie chemii w 2015 roku za badania mechanistyczne nad naprawą DNA (wspólnie z Paulem Modrichem i Azizem Sancarem)^[1].

Życiorys

Doktorat uzyskał w 1967 roku w szwedzkim Instytucie Karolinska w Solnie^[2]. Specjalizuje się w uszkodzeniach i naprawie DNA^[3]. W latach 1978-1982 był profesorem Uniwersytetu w Göteborgu^[4], a latach 1986-2005 dyrektorem Cancer Research UK w Clare Hall Laboratory w Hertfordshire w Wielkiej Brytanii. Jest laureatem między innymi Medalu Królewskiego Royal Society z 2007 roku oraz Medalu Copleya z 2010 roku^[3]. W 2015 roku razem z amerykańskim biochemikiem Paulem Modrichem i tureckim naukowcem Azizem Sancarem został laureatem Nagrody Nobla w dziedzinie chemii^[4].

↑ The Nobel Prize in Chemistry 2015. Nobelprize.org. [dostęp 2015-10-07]. (ang.).
↑ On the structure and stability of nucleic acids in solution / av Tomas Lindahl. libris.kb.se. [dostęp 2015-10-07]. (ang.).
↑ ^a ^b Emeritus Scientist – Tomas Lindahl. crick.ac.uk. [dostęp 2015-10-07]. (ang.).
↑ ^a ^b Press Release. Nobelprize.org. [dostęp 2015-10-07]. (ang.).

2001–2009	2001: R. Gardner, G. Horn, S. Edwards 2002: R. Peto, S. Cory, R. Freeman 2003: J. Skehel, K. Johnson, N. Shackleton 2004: J. Black, A. Jeffreys, J. Lewis 2005: M. Pepper, A. Pawson, M. Fisher 2006: D. Baulcombe, T. Hunt, J. Pendry 2007: T. Lindahl, C. Hilsum, J. Feast 2008: R. Hedges, R. Cohen, A. Fersht 2009: C.N.R. Rao, R. Laskey, C. Dobson
2010–19	2010: P. Knight, A. Surani, A. Hill 2011: S. Ley, R. Holliday, G.P. Winter 2012: T.W.B. Kibble, K. Murray, A.B. Holmes 2013: R. Baxter, W. Bodmer, P. Wells 2014: T. Tao, T. Hunter, H. Morris 2015: J. Bell Burnell, E. Blackburn, C.L. Smith 2016: J.M. Thomas, E. Robertson, J. Goodby 2017: P. Corkum, P.R. Grant, B.R. Grant, M. Greaves 2018: S. Sparks, L. Wolpert, S. Balasubramanian, D. Klenerman 2019: C. Robinson, M. Goedert, A. Dowling
lata 20.	2020: H. Huppert, C. Dean, I. Shanks 2021: C. Humphreys, D. Lo, M. Green