Tomasz Bąk (generał)

Tomasz Bąk

generał brygady
Data i miejsce urodzenia	25 stycznia 1966 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	1985–2010
Siły zbrojne	Siły Zbrojne PRL Siły Zbrojne RP
Stanowiska	• dowódca 18 batalionu desantowo-szturmowego • dowódca 12 Brygady Zmechanizowanej • dowódca 21 Brygady Strzelców Podhalańskich
Główne wojny i bitwy	18 Bielski Batalion Powietrznodesantowy
Odznaczenia

Tomasz Bąk (ur. 25 stycznia 1966 w Warszawie) – generał brygady Wojska Polskiego, doktor nauk wojskowych^[1], Kawaler Orderu Odrodzenia Polski.

Wykształcenie

Jest absolwentem Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu w specjalności rozpoznawczej (1989). W latach 1995-1997 ukończył Akademię Obrony Narodowej w Warszawie z pierwszą lokatą, natomiast w 2002 roku uzyskał stopień naukowy doktora na podstawie rozprawy traktującej o udziale wojsk polskich w międzynarodowej misji pokojowej na terenie Kosowa. W Akademii Obrony Narodowej odbył również studia podyplomowe (1999). Posiada znajomość języka angielskiego i rosyjskiego.

Służba wojskowa

Na pierwsze stanowisko – dowódcy plutonu rozpoznawczego – został skierowany do 18 batalionu desantowo-szturmowego w Bielsku-Białej. Następnie był dowódcą kompanii szturmowej oraz oficerem operacyjnym w sztabie 18 batalionu desantowo-szturmowego^[2]. W okresie od 1993 do 1995 roku przebywał na Misji Obserwacyjnej Sił Narodów Zjednoczonych ds. Nadzoru Rozdzielenia Wojsk na Wzgórzach Golan w Syrii (UNDOF), gdzie pełnił kolejno funkcje zastępcy dowódcy kompanii piechoty i dowódcy kompanii piechoty. Przez krótki okres w 1997 roku zajmował stanowisko starszego oficera specjalisty w dowództwie 6 Brygady Desantowo-Szturmowej im. gen. bryg. Stanisława Sosabowskiego w Krakowie, po czym powrócił do 18 bielskiego batalionu desantowo-szturmowego im. kpt. Ignacego Gazurka. W latach 1997–1999 był szefem sztabu – zastępcą dowódcy, a następnie szefem szkolenia – zastępcą dowódcy tej jednostki wojskowej. W 2000 roku został dowódcą 18 bielskiego batalionu desantowo-szturmowego im. kpt. Ignacego Gazurka i brał udział w Siłach Utrzymania Pokoju NATO w Kosowie (KFOR). Od 2002 roku przebywał na misji Sił Stabilizacyjnych NATO w Bośni i Hercegowinie (SFOR), zajmując stanowiska szefa Wydziału Operacji Specjalnych Kwatery Głównej SFOR oraz szefa Sztabu Polsko-Nordyckiej Grupy Bojowej. W 2003 roku wyznaczono go szefem sztabu 21 Brygady Strzelców Podhalańskich im. gen. bryg. Mieczysława Boruty-Spiechowicza w Rzeszowie. Dwa razy uczestniczył w Misji Stabilizacyjnej w Iraku, jako szef Oddziału Szkolenia Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe (2004) i zastępca dowódcy polskiej brygady (2005–2006). Od 2006 do 2007 roku był komendantem Centrum Szkolenia Na Potrzeby Sił Pokojowych w Kielcach.

W dniu 15 sierpnia 2007 roku został mianowany generałem brygady, odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i wyznaczony dowódcą 12 Brygady Zmechanizowanej w Szczecinie. 11 lutego 2008 roku przejął obowiązki dowódcy 21 Brygady Strzelców Podhalańskich^[3] i pełnił je do 2010 roku. W tym samym roku zakończył zawodową służbę wojskową^[4].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski^[5]
• Złoty Krzyż Zasługi^[6]
• Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Brązowa Odznaka Zasłużony dla Ochrony Przeciwpożarowej
• Brązowy Medal Za Zasługi dla Pożarnictwa
• Medal Pamiątkowy Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe w Iraku
• Medal W Służbie Pokoju za misję ONZ rozdzielania wojsk na Wzgórzach Golan (ang. UNDOF In The Service Of Peace Medal)
• Medal W Służbie Pokoju i Wolności za misję NATO utrzymania pokoju w Kosowie (ang. KFOR In The Service of Peace and Freedom Medal)
• Medal W Służbie Pokoju i Wolności za misję stabilizacyjną NATO w Bośni i Hercegowinie (ang. SFOR In The Service of Peace and Freedom Medal)
• Odznaka Instruktora Spadochronowego

Przypisy

Bibliografia

• Departament Prasowo-Informacyjny, Święto Wojska Polskiego – Ministerstwo Obrony Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej, 2007-08-15 [dostęp: 2007-11-19]
• Krzysztof Komorowski (red.): Kronika Wojska Polskiego 2007. Warszawa: Fundacja Polonia Militaris, 2008, s. 170. ISSN 1734-2317.