Tomasz Gizbert-Studnicki

Tomasz Gizbert-Studnicki
Ilustracja
(c) Oldřich Tristan Florian, CC BY 4.0
Data urodzenia

1948

Zawód, zajęcie

prawnik, radca prawny, prawoznawca

Tytuł naukowy

profesor nauk prawnych

Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Stanowisko

kierownik Katedry Teorii Prawa na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego

Tomasz Gizbert-Studnicki (ur. 1948[1]) – polski prawnik i prawoznawca specjalizujący się w teorii prawa, profesor nauk prawnych, przez szereg lat kierownik Katedry Teorii Prawa na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego, radca prawny, współzałożyciel i starszy partner w kancelarii SPCG, działacz opozycji demokratycznej w okresie PRL.

Życiorys

Urodził się jako syn prawnika i profesora UJ Franciszka Studnickiego[2], młodszy brat Pawła Studnickiego[3].

W 1970 roku ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego[4]. Tam też w 1974 roku uzyskał stopień naukowy doktora na podstawie rozprawy napisanej pod kierunkiem prof. Kazimierza Opałka[5]. Habilitował się z zakresu teorii prawa w 1979. W 1989 uzyskał tytuł naukowy profesora nauk prawnych[6].

W 1978 roku był stypendystą Max Planck Gesellschaft w Hamburgu, a w latach 1985–1987 stypendystą Alexander von Humboldt Stiftung w Getyndze[4].

Od 1988 roku jest kierownikiem Katedry Teorii Prawa Wydziału Prawa i Administracji UJ.

Gizbert-Studnicki uczestniczył w pracach Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności[7]. Wszedł w skład Komitetu Założycielskiego „Solidarności” na Uniwersytecie Jagiellońskim[8].

14 grudnia 1981 roku, dzień po wprowadzeniu w Polsce stanu wojennego, Studnicki wraz z Krzysztofem Płeszką i Tomaszem Strzelczykiem, podpisując się jako „Prawnicy z Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego” (bez podania nazwisk), opublikowali opinię prawną, w której stwierdzili że stan wojenny wprowadzono nielegalnie[9]. Wskazywali, że zgodnie z obowiązującą wówczas Konstytucją PRL Rada Państwa mogła wydawać dekrety tylko w przerwie między sesjami Sejmu. W grudniu 1981 roku sesja Sejmu trwała, a więc Rada Państwa nie miała prawa wydania dekretu o wprowadzeniu stanu wojennego[10][11]. Opinię prawników z Uniwersytetu Jagiellońskiego szybko zacytowało Radio Wolna Europa. W następstwie tego Gizbert-Studnicki był w latach 80. był „jedną z osób szczególnie rozpracowywanych przez Służbę Bezpieczeństwa”[12].

Opublikował szereg artykułów do­ty­czą­cych mię­dzy in­ny­mi analitycznej teorii prawa, w tym teorii interpretacji i argumentacji prawniczej, teorii języka prawnego oraz analizy pojęć prawnych[4][13].

Jest członkiem Komisji Prawniczej Polskiej Akademii Umiejętności. W latach 1995–1999 był członekiem Executive Committee International Association of Legal and Social Philosophy[4].

Tomasz Gizbert-Studnicki w czasie dyskusji (2019)

Był promotorem w dziesięciu zakończonych przewodach doktorskich. Był też recenzentem kilkunastu prac doktorskich, recenzentem w kilkunastu przewodach habilitacyjnych i przewodach o nadanie tytułu profesora[4]. W latach 2012–2016 był kuratorem Towarzystwa Biblioteki Słuchaczów Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego i opiekunem Koła Naukowego Filozofii Prawa TBSP[4], a także tutorem w Collegium Invisibile[14].

W 1988 roku założył kancelarię, która dziesięć lat później przybrała skład wspólników T. Studnicki, K. Płeszka, Z. Ćwiąkalski, J. Górski (SPCG)[15]. Gizbert-Studnicki jako radca spe­cja­li­zu­je się w pra­wie spół­ek oraz w trans­ak­cjach na­by­wa­nia i łą­cze­nia spół­ek i przed­się­biorstw, a tak­że w fi­nan­so­wa­niu ta­kich trans­ak­cji. Re­pre­zen­to­wał klien­tów kan­ce­la­rii w kil­ku­dzie­się­ciu trans­ak­cjach w tym za­kre­sie, a tak­że jako do­rad­ca pol­ski uczest­ni­czył w kil­ku­na­stu glo­bal­nych trans­ak­cjach M&A[13]. Obecnie jest w SPCG starszym part­nerem. Kancelaria oraz prawnicy SPCG zajmują wysokie pozycje w rankingach oraz są rekomendowani w międzynarodowych zestawieniach branżowych m.in. w: Chambers Global, Chambers Europe, Euromoney – Deal Watch, Forbes, Legal 500, PLC Which Lawyer, IFLR 100 oraz Best Lawyers, które oceniają rynek usług prawniczych w Europie i na świecie[13].

Po eskalacji kryzysu wokół Trybunału Konstytucyjnego Studnicki w wywiadzie telewizyjnym stwierdził, że jego zdaniem Lech Morawski, jeden z sędziów wybranych z inicjatywy i głosami posłów Prawa i Sprawiedliwości, „jest dublerem, a jego powołanie do Trybunału nie było ważne”[16].

Wybrane publikacje

Artykuły

  • Znaczenie terminu domniemanie prawne w języku prawnym i prawniczym, Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny 1974, Nr 1
  • O nieważnych czynnościach prawnych w świetle koncepcji czynności konwencjonalnych, Państwo i Prawo 1975, Nr 4
  • Spór o domniemanie prawne, Państwo i Prawo 1977, Nr 11
  • Współczesna teoria i filozofia prawa na zachodzie Europy 1985, wspólnie z Jerzym Stelmachem, Krzysztofem Płeszką i Ryszardem Sarkowiczem
  • Język prawny w perspektywie socjologicznej, Warszawa – Kraków 1986
  • Konflikt dóbr i kolizja norm, Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny 1989, Nr 1

Książki

  • Wieloznaczność leksykalna w interpretacji prawniczej (Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 1978)
  • Język prawny z perspektywy socjolingwistycznej (Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1986)
  • Metodologiczne dychotomie. Krytyka pozytywistycznych teorii prawa (wraz z Adamem Dyrdą i Andrzejem Grabowskim; Wolters Kluwer, 2016)
  • Pisma wybrane. Prawo. Język, normy, rozumowania (red. Michał Araszkiewicz, Paweł Banaś, Wojciech Ciszewski, Adam Dyrda, Andrzej Grabowski, Krzysztof Płeszka; Wolters Kluwer, 2019)

Redakcje książek

  • Metaphilosophy of law (wraz z Pawłem Banasiem i Adamem Dyrdą; Hart Publishing, 2016)

Opracowano na podstawie materiału źródłowego[17].

Wyróżnienia

W rankingu kancelarii prawnych dziennika Rzeczpospolita z 2010 roku kierowana przez niego spółka komandytowa T. Studnicki, K. Płeszka, Z. Ćwiąkalski, J. Górski zajęła dziewiąte miejsce w Polsce[18].

W 2018 roku Gizbert-Studnicki znalazł się pośród trzydziestu dziewięciu prawników i prawniczek wyróżnionych tytułem „Prawnika 30-lecia” przez Polski Związek Pracodawców Prawniczych i dziennik Rzeczpospolita[15].

Przypisy

  1. ↑ Tomasz Gizbert Studnicki w KRS - KtoKogo.pl, www.ktokogo.pl [dostęp 2017-11-27] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-07].
  2. ↑ Marek Bartosik: Gizbert-Studnicki: miło być mistrzem. Gazeta Krakowska, 25 lipca 2013. [dostęp 2019-03-23].
  3. ↑ Elżbieta Dziwisz. Polityka nie jest dla mnie... Rozmowa z Tomaszem Gizbert-Studnickim. „Alma Mater”. nr 163–164, s. 26–33, luty–marzec 2014. 
  4. ↑ a b c d e f Tomasz Gizbert-Studnicki. www.law.uj.edu.pl. [dostęp 2019-03-23].
  5. ↑ Kazimierz Opałek. www.law.uj.edu.pl. [dostęp 2015-10-20].
  6. ↑ Prof. Tomasz Gizbert-Studnicki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2018-06-15].
  7. ↑ Kazimierz Barczyk, Stanisław Grodziski, Stefan Grzybowski: Obywatelskie Inicjatywy Ustawodawcze Solidarności 1980-1990. Warszawa: Kancelaria Sejmu, 2001. ISBN 83-7059-503-0.
  8. ↑ Andrzej Kobos: Czasy „Solidarności” na Uniwersytecie Jagiellońskim 1980–1989 we wspomnieniach. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2010, s. 73–81.
  9. ↑ Zob. skan oryginalnej ulotki z opinią. Stan wojenny. Teki edukacyjne. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2003, s. 13.
  10. ↑ Odkrywamy jedną z tajemnic stanu wojennego. rmf24.pl, 11 grudnia 2006. [dostęp 2019-03-23].
  11. ↑ Stan wojenny: Wiedzieliśmy, że był nielegalny. Rzeczpospolita, 16 marca 2011. [dostęp 2019-03-23].
  12. ↑ Piotr Franaszek: Sprawy Obiektowe, Sprawy Operacyjnego Sprawdzania, Sprawy Operacyjnego Rozpracowania i Kwestionariusze Ewidencyjne prowadzone przez Służbę Bezpieczeństwa w Uniwersytecie Jagiellońskim w latach 80. XX wieku. [dostęp 2009-12-01].
  13. ↑ a b c Biogram na stronie Kancelarii SPCG. [dostęp 2019-03-23].
  14. ↑ Lista tutorów Collegium Invisibile. [dostęp 2012-07-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-22)].
  15. ↑ a b Ireneusz Walencik: Czterdziestka Prawników Trzydziestolecia Trzeciej Rzeczypospolitej wybrana przez stowarzyszenie kancelarii. Rynek Prawniczy, 11 grudnia 2018. [dostęp 2019-03-23].
  16. ↑ „Mam poczucie, że Morawski skompromitował Polskę”. tvn24.pl, 11 maja 2017. [dostęp 2018-06-15].
  17. ↑ Tomasz Gizbert-Studnicki. academia.edu. [dostęp 2019-03-23].
  18. ↑ Ranking kancelarii, Rzeczpospolita. rzeczpospolita.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-04-08)]. (ostatni dostęp 14 VI 2010).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Tomasz Gizbert-Studnicki, Węgierska Górka 02.jpg
Autor: Franciszek Vetulani, Licencja: CC BY-SA 4.0
Tomasz Gizbert-Studnicki, polski prawnik i prawoznawca specjalizujący się w teorii prawa, podczas seminarium wyjazdowego „Różnorodność spojrzeń na prawo: od normatywnego po dyskursywne” organizowanego przez Koło Naukowe Filozofii Prawa, Koło Naukowe Historii Doktryn oraz Koło Naukowe Logiki Prawniczej Towarzystwa Biblioteki Słuchaczów Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Węgierskiej Górce (15-17 marca 2019).
Gizbert-Studnicki-2019.jpg
(c) Oldřich Tristan Florian, CC BY 4.0
Tomasz Gizbert-Studnicki @ Weyrovy dny pravni teorie 2019