Tomasz Grzegorczyk

Tomasz Grzegorczyk
Data i miejsce urodzenia

6 września 1949
Piotrków Trybunalski

Data śmierci

29 września 2021

Profesor nauk prawnych
Specjalność: postępowanie karne, prawo karne skarbowe, prawo postępowania z nieletnimi, prawo wykroczeń
Alma Mater

Uniwersytet Łódzki

Doktorat

1978

Habilitacja

1987

Profesura

22 czerwca 1995

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Łódzki

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Brązowy Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej

Tomasz Henryk Grzegorczyk (ur. 6 września 1949 w Piotrkowie Trybunalskim[1], zm. 29 września 2021[2]) – polski prawnik, profesor nauk prawnych, sędzia Sądu Najwyższego.

Życiorys

Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Łódzkim, pracę magisterską poświęconą umowie komisu przygotował pod kierunkiem profesora Adama Szpunara. W 1978 uzyskał stopień doktora nauk prawnych na podstawie dysertacji pt. Obrońca w postępowaniu przygotowawczym, napisanej pod kierunkiem profesora Janusza A. Tylmana. Z 1987 habilitował się w oparciu o rozprawę Wnioskowy tryb ścigania czynów karalnych[2]. 22 czerwca 1995 otrzymał tytuł profesora nauk prawnych[3]. Był zawodowo związany z Uniwersytetem Łódzkim, gdzie doszedł do stanowiska profesora zwyczajnego[3]. W 1994 został kierownikiem Zakładu Postępowania Karnego, a w latach 2001–2020 kierował Katedrą Postępowania Karnego i Kryminalistyki[2].

Specjalizował się w zagadnieniach dotyczących przede wszystkim postępowania karnego, a także prawa karnego skarbowego, postępowania w sprawach nieletnich i sprawach o wykroczenia[3]. Był autorem lub współautorem około 250 prac naukowych, w tym wznawianych komentarzy do kodeksów postępowania karnego, karnego skarbowego, postępowania w sprawach o wykroczenia i prawa dewizowego oraz podręcznika Polskie postępowanie karne[4].

Poza pracą naukową praktykował w zawodzie radcy prawnego. W latach 1995–1999 wchodził w skład Kolegium Najwyższej Izby Kontroli[2]. W latach 2004–2006 był członkiem komisji kodyfikacyjnej prawa karnego przy ministrze sprawiedliwości, gdzie przewodniczył zespołowi postępowania karnego tej komisji[4]. W 2007 powołano go do resortowego zespołu ekspertów ds. zmian w ustawie o prokuraturze i rozdzieleniu funkcji prokuratora generalnego i ministra sprawiedliwości oraz ds. zmian w kodyfikacjach karnych.

W 1999 powołany na sędziego Sądu Najwyższego, orzekał w Izbie Karnej[2]. W 2016 przeszedł w stan spoczynku[5].

Pochowany na cmentarzu Doły w Łodzi[2].

Odznaczenia

W 2011 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[6]. Otrzymał ponadto Brązowy (1994)[7] i Złoty (2001)[8] Krzyż Zasługi oraz Medal Komisji Edukacji Narodowej (1998)[1].

Przypisy

  1. ↑ a b Pożegnanie – Profesor Tomasz Grzegorczyk (1949–2021). ltn.lodz.pl, 30 września 2021. [dostęp 2022-10-18].
  2. ↑ a b c d e f Zmarł prof. Tomasz Grzegorczyk. uni.lodz.pl, 30 września 2021. [dostęp 2022-02-22].
  3. ↑ a b c Prof. dr hab. Tomasz Henryk Grzegorczyk, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2021-09-30].
  4. ↑ a b Grzegorczyk Tomasz. wolterskluwer.pl. [dostęp 2012-04-30].
  5. ↑ Sędzia Tomasz Grzegorczyk przeszedł w stan spoczynku. sn.pl, 3 października 2016. [dostęp 2018-09-19].
  6. ↑ M.P. z 2011 r. nr 111, poz. 1131
  7. ↑ M.P. z 1994 r. nr 64, poz. 565
  8. ↑ M.P. z 2002 r. nr 9, poz. 172

Media użyte na tej stronie