Tomasz Wiśniewski (działacz polityczny)

Tomasz Wiśniewski

Szczęsny, Adam

Tomasz Wiśniewski w okresie walk w Hiszpanii (1937-1939)
Kapitan
Data i miejsce urodzenia	11 grudnia 1897 Siedliska
Data śmierci	19 czerwca 1980
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie II RP Brygady Międzynarodowe Siły Zbrojne PRL
Jednostki	Brygada im. Jarosława Dąbrowskiego WUBP w Rzeszowie
Stanowiska	Komisarz wojenny kierownik zastępca szefa
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa Powstania śląskie Hiszpańska wojna domowa
Późniejsza praca	funkcjonariusz aparatu bezpieczeństwa PRL

Tomasz Feliks Wiśniewski

Data i miejsce urodzenia	11 grudnia 1897 Siedliska
Data i miejsce śmierci	19 czerwca 1980 Rzeszów
Przynależność polityczna	Polska Partia Socjalistyczna
Przynależność polityczna	Komunistyczna Partia Polski
Przynależność polityczna	Zjednoczenie Lewicy Chłopskiej Samopomoc
Przynależność polityczna	Polska Partia Robotnicza
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Odznaczenia

Tomasz Feliks Wiśniewski pseud. Szczęsny, Adam (ur. 11 grudnia 1897 w Siedliskach, zm. 19 czerwca 1980 w Rzeszowie) – działacz socjalistyczny i komunistyczny, uczestnik I wojny światowej, powstań śląskich i wojny domowej w Hiszpanii, oficer aparatu bezpieczeństwa PRL^[1]. Budowniczy Polski Ludowej.

Życiorys

Syn Franciszka, pochodził z rodziny chłopskiej, był robotnikiem rolnym z zawodu. Po ukończeniu szkoły wyjechał na Śląsk i podjął pracę w kopalni. Podczas I wojny światowej służył w armii austro-węgierskiej jako kapral, następnie był sierżantem Wojska Polskiego. Brał udział w powstaniach śląskich.

W pracy zaangażował się w ruch robotniczy, uczestniczył w strajkach, za co został zwolniony z pracy i aresztowany. W latach 1923-1926 należał do PPS. W 1927 powrócił w rodzinne strony. Od 1928 należał do KPP. Pod koniec 1928 z ramienia partii został skierowany do Zjednoczenia Lewicy Chłopskiej „Samopomoc”, gdzie został sekretarzem zarządu komitetu powiatowego w Rzeszowie zastępując Ferdynanda Tkaczowa^[2]. W 1929 wybrany sekretarzem dzielnicy Wiejskiej KPP Rzeszów. W 1930 uczestniczył w kongresie chłopskim w Berlinie, gdzie został aresztowany, po czym odesłany do Polski. Był członkiem Egzekutywy Podokręgu KPP Rzeszów, sekretarzem Podokręgu KPP Rzeszów, sekretarzem Podokręgu KPP Tarnów. Za wspieranie strajkujących grup chłopskich był więziony.

W latach 1937-1939 brał udział w wojnie domowej w Hiszpanii jako żołnierz i komisarz wojenny Brygadzie Międzynarodowej im. Jarosława Dąbrowskiego. Podczas walk został ranny. Po zakończeniu wojny w Hiszpanii udał się do ZSRR, gdzie przebywał do końca 1944. Był m.in. słuchaczem 7-miesięcznego kursu Kominternu. Działał w Związku Patriotów Polskich.

Po powrocie do Polski został działaczem PPR, później PZPR. Był organizatorem władzy ludowej na obszarze Rzeszowszczyzny. Był współorganizatorem Wojewódzkiego Zarządu Związku Samopomocy Chłopskiej w Rzeszowie. Był radnym Miejskiej Rady Narodowej (MRN) w Rzeszowie i członkiem Wojewódzkiej Rady Narodowej (WRN). Od 10 kwietnia 1945 kierował sekcją 5 Wydziału I WUBP w Rzeszowie, a 31 lipca 1945 został p.o. zastępcą kierownika tego urzędu. Od 5 stycznia 1946 zastępca szefa i p.o. szefa Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Rzeszowiew. 20 września 1946 przekazany do dyspozycji MBP, a 15 listopada 1945 zwolniony. W 1956 przeszedł na emeryturę. W późniejszych latach działał społecznie. Pełnił funkcję członka KW PZPR w Rzeszowie, WKKP. Był członkiem Rady Naczelnej, Zarządu Okręgowego i Wojewódzkiego ZBoWiD w Rzeszowie.

Zmarł 19 czerwca 1980 i został pochowany na Cmentarzu Wilkowyja w Rzeszowie^[3].

Publikacje

• Z działalności rewolucyjnej Partii Chłopskiej na Rzeszowszczyźnie (lata 1924-1931) (Rzeszów, Komitet Wojewódzki PZPR, 1963)
• Ich życie to walka (współautorka: Aniela Czech; Rzeszów, Komitet Wojewódzki PZPR, 1963)

Odznaczenia

• Order Budowniczych Polski Ludowej (1974)^[4]
• Order Sztandaru Pracy I klasy
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (uchwałą Prezydium KRN z 17 września 1946^[5], udekorowany przez gen. Rotkiewicza 11 października 1946 w Rzeszowie^[6])
• Order Krzyża Grunwaldu III klasy
• Wpis do „Księgi zasłużonych dla województwa rzeszowskiego” (1974)^[7]
• Odznaka „Zasłużony dla województwa rzeszowskiego”
• odznaczenia państwowe, resortowe, związkowe, regionalne
• zagraniczne medale bojowe i pamiątkowe (radzieckie, czechosłowackie, bułgarskie)

Przypisy

Bibliografia

• Pamięci Tomasza Wiśniewskiego – Budowniczego Polski Ludowej / Nekrologi. „Nowiny”. Nr 138, s. 2, 23 czerwca 1980. 
• Twarze bezpieki w Polsce południowo-wschodniej. Informator personalny, Instytut Pamięci Narodowej, Rzeszów 2007.