Tommaso Antici

Tommaso Antici
Ilustracja
Kraj działania

Włochy

Data i miejsce urodzenia

10 maja 1731
Recanati

Data i miejsce śmierci

4 stycznia 1812
Recanati

Prefekt Kongregacji Soborowej
Okres sprawowania

1795-1798

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Diakonat

2 lutego 1790

Kreacja kardynalska

30 marca 1789
Pius VI

Kościół tytularny

Santa Maria in Trastevere

Utrata godności kardynalskiej

7 września 1798

Odznaczenia
Order Orła Białego Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów)

Tommaso Antici (ur. 10 maja 1731 w Recanati, zm. 4 stycznia 1812 tamże) – włoski dyplomata w służbie Polski, Bawarii i Kolonii, markiz, opat komendatoryjny paradyski w 1782[1], chargé d’affaires Rzeczypospolitej w Państwie Kościelnym w 1766, minister pełnomocny Rzeczypospolitej w Państwie Kościelnym w 1768, kardynał w latach 1789–1798[2].

Życiorys

30 maja 1766 król Stanisław August mianował go na polskiego Chargé d’affaires przy Stolicy Apostolskiej w Rzymie. Antici był typowym włoskim kondotierem dyplomatycznym. Początkowo łączył dyplomatyczne przedstawicielstwo polskie z przedstawicielstwem elektora Bawarii i elektora Kolonii, jednak zrezygnował z tego pod naciskiem Warszawy. 24 marca 1768 awansowany na ministra pełnomocnego. W 1768 roku uzyskał polski indygenat[3]. Reprezentował Polskę przy Watykanie aż do III Rozbioru (1795).

Na początku panowania Stanisława Augusta nie udało się niczego uzyskać od kurii rzymskiej. Stolica Apostolska niechętnie widziała reformatorskie dążenia w Polsce. Nuncjusz apostolski Angelo Maria Durini przybyły w 1767 do Warszawy poparł na własną rękę konfederatów barskich, choć sam papież nie zdecydował się na jej poparcie. Anticiemu w 1772 udało się załatwić w Rzymie odwołanie Duriniego z Polski. W 1767 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława[4]. W 1780 odznaczony Orderem Orła Białego nr 650[5].

30 marca 1789 papież Pius VI wyniósł go do godności kardynalskiej, a 3 sierpnia tego samego roku został mu przyznany tytuł prezbitera Santa Maria in Trastevere.

W 1798 zrezygnował z godności kardynalskiej i wycofał się do Recanati, gdzie mieszkał aż do śmierci.

Przypisy

  1. Kolęda warszawska na rok 1782, [b.n.s].
  2. Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1938, Warszawa 1938, s. 143.
  3. Edward Rawicz, Indygenat w Polsce za Stanisława Augusta, w: Rocznik Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Przemyślu za rok 1924, Przemyśl 1924, s. 50.
  4. Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Świętego Stanisława, Warszawa 2006, s. 179.
  5. Marta Męclewska: Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008. Wyd. pierwsze. Warszawa: ARX REGIA Ośrodek Wydawniczy Zamku Królewskiego w Warszawie, 2008, s. 224. ISBN 978-83-7022-178-2.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

POL Order Świętego Stanisława BAR.svg
Baretka: Order Świętego Stanisława (Polska)
Tommaso Antici - Kardinal.jpg
The cardinal Tommaso Antici (1731-1812)