Toni Innauer
.jpg) | ||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 1 kwietnia 1958 Bezau | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Klub | Bezau | |||||||||||||||
| Wzrost | 173 cm | |||||||||||||||
| Reprezentacja |  Austria | |||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
| Inne nagrody | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
Złoto 
Srebro Toni Innauer, właśc. Anton Innauer (ur. 1 kwietnia 1958 w Bezau) – austriacki skoczek narciarski, dwukrotny medalista olimpijski, wicemistrz świata w lotach oraz zdobywca Pucharu KOP.
Kariera
W sezonie 1975/1976 wygrał niespodziewanie, jako 17-latek, trzy konkursy w ramach Turnieju Czterech Skoczni, ale słaby wynik w trzecim konkursie w Innsbrucku sprawił, że w całym turnieju zajął dopiero 4. miejsce. Był to czwarty i ostatni przypadek, aby skoczek wygrał trzy konkursy, a mimo to nie wygrał całego turnieju.
W 1976 roku wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Innsbrucku, gdzie zdobył srebrny medal na dużej skoczni (tej samej, na której półtora miesiąca wcześniej stracił szansę wygrania Turnieju Czterech Skoczni), przegrywając jedynie z Karlem Schnablem. Na tych samych igrzyskach zajął siódme miejsce na skoczni normalnej. Cztery lata później, podczas igrzysk w Lake Placid był najlepszy na skoczni normalnej, a na dużym obiekcie zajął czwarte miejsce, przegrywając walkę o brązowy medal z Jarim Puikkonenem.
Do innych sukcesów Innauera należy między innymi srebrny medal zdobyty na mistrzostwach świata w lotach narciarskich w Vikersund (1977), gdzie lepszy był tylko Walter Steiner. Ponadto Innauer dwukrotne pobił rekord świata w długości skoku, skacząc najpierw 174 m, a następnie 176 m. Przeszedł do historii jako pierwszy skoczek, który zdobył za styl skoku pięć najwyższych not, co miało miejsce w 1976. W 1978 wystartował na mistrzostwach świata w Lahti, jednak indywidualnie zajął tam odległe miejsca. W konkursie drużynowym Austriacy z Innauerem w składzie zajęli czwarte miejsce. Mistrzostwa świata w Oslo (1982) były ostatnią dużą imprezą sportową w jego karierze – zajął tam 29 miejsce na normalnej skoczni.
Karierę sportową zakończył w 1982 roku wieku zaledwie 23 lat z powodu kontuzji.
Osiągnięcia
Igrzyska olimpijskie
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurs | Wynik | Strata | Zwycięzca |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 7. | 7 lutego | 1976 | Innsbruck | Skocznia normalna indywidualnie | 233.5 pkt | -18.5 pkt |  Hans-Georg Aschenbach |
2. | 15 lutego | 1976 | Innsbruck | Skocznia duża indywidualnie | 232.9 pkt | -1.9 pkt | Karl Schnabl |
1. | 17 lutego | 1980 |  Lake Placid | Skocznia normalna indywidualnie | 266.3 pkt | - | - |
| 4. | 23 lutego | 1980 | Lake Placid | Skocznia duża indywidualnie | 245.7 pkt | -25.3 pkt |  Jouko Törmänen |
Mistrzostwa świata
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurs | Wynik | Strata | Zwycięzca |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 24. | 18 lutego | 1978 | Lahti | Skocznia normalna indywidualnie | 222.6 pkt | -30.6 pkt | Matthias Buse |
| 38. | 26 lutego | 1978 | Lahti | Skocznia duża indywidualnie | 190.4 pkt | -66.2 pkt | Tapio Räisänen |
| 4. | 22 lutego | 1978 | Lahti | Skocznia normalna drużynowo[1] | 382.8 pkt | -61.0 pkt | NRD |
| 29. | 21 lutego | 1982 |  Oslo | Skocznia normalna indywidualnie | 218.4 pkt | -30.9 pkt | Armin Kogler |
Mistrzostwa świata w lotach
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurs | Wynik | Strata | Zwycięzca |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
2. | 20 lutego | 1977 | Vikersund | Loty indywidualnie | 547.0 pkt | -17.5 pkt |  Walter Steiner |
Puchar Świata w skokach narciarskich
Miejsca w klasyfikacji generalnej
| Sezon | Miejsce |
|---|---|
| 1979/1980 | 9. |
Miejsca na podium chronologicznie
| Nr | Data | Miejscowość | Skocznia | Nota | Pozycja | Strata | Zwycięzca |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1. | 27 grudnia 1979 |  Cortina d’Ampezzo | Italia K90 | 250.0 pkt | 1. | - | - |
| 2. | 20 stycznia 1980 |  Thunder Bay | Normal Thunder | 247.5 pkt | 3. | -12.7 pkt | Armin Kogler |
| 3. | 2 marca 1980 | Engelberg | Gross-Titlis-Schanze | 251.5 pkt | 1. | - | - |
Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata
| Sezon 1979/1980 | |||||||||||||||||||||||||||||
 |  | |  | |  | |  | |  | |  | |  | | |  |  | |  | |  | |  | | punkty | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 21 | 36 | 71 | 20 | 19 | 16 | 4 | 3 | – | – | – | – | – | 4 | 1 | – | 29 | 10 | 17 | 18 | – | – | – | – | 95 | ||||
| Legenda | |||||||||||||||||||||||||||||
| 1 2 3 4-10 11-15 poniżej 15 – – zawodnik nie wystartował | |||||||||||||||||||||||||||||
Zawody FIS
Miejsca na podium
Oberstdorf (30 grudnia 1975 r.) – 1. miejsce,- Garmisch-Partenkirchen (1 stycznia 1976 r.) – 1. miejsce,
Bischofshofen (6 stycznia 1976 r.) – 1. miejsce,- Oberstdorf (30 grudnia 1976 r.) – 1. miejsce,
Cortina d’Ampezzo (1 stycznia 1979 r.) – 1. miejsce,- Garmisch-Partenkirchen (1 stycznia 1977 r.) – 2. miejsce,
- Innsbruck (4 stycznia 1977 r.) – 3. miejsce.
Po zakończeniu kariery
Toni Innauer po zakończeniu kariery sportowej studiował psychologię, filozofię i sport, a w latach 1989–1992 oraz w latach 2001–2002 (zastąpił tragicznie zmarłego 4 lutego 2001 roku Aloisa Lipburgera) z sukcesami prowadził reprezentację Austrii. Obecnie pracuje w Austriackim Związku Narciarskim.
Sukcesy podopiecznych Innauera w Austrii w latach 1989–1992 oraz w latach 2001–2002 (chronologicznie)
Życie prywatne
Syn Toniego Innauera – Mario (ur. 1990) również był skoczkiem narciarskim.
Przypisy
- ↑ Skład drużyny: Armin Kogler, Toni Innauer, Alois Lipburger, Fritz Koch
Linki zewnętrzne
- Toni Innauer w bazie FIS-u (ang.)
- Toni Innauer w bazie Olympedia.org (ang.)
- Toni Innauer w bazie Skoki.hostigasp.pl
- Toni Innauer w bazie Sport-Reference.com (ang.)
Media użyte na tej stronie
Autor: B1mbo, Licencja: CC BY-SA 2.5
Draw of a silver medal, based in Olympic rings.svg.
- The joining of the rings is not correct drawn.
Autor: B1mbo, Licencja: CC BY-SA 2.5
Drawing of a gold medal, based on Olympic rings.svg.
Flaga Finlandii
.svg)
Flag of Japan (bordered, unrounded corners)
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Switzerland at sea
.svg)
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Olympic Movement flag
Proportions 2:3, created 1913, adopted 1914, first used 1920.
- Colors as per http://fairspielen.de/wp-content/uploads/2015/09/Annexe-3-Olympism_and_the_Olympic_Symbol_-_Principles_and_Usages_Guide-1.pdf
- blue: PMS 3005C
- yellow: PMS 137C
- black: PMS 426C
- green: PMS 355C
- red: PMS 192C
- Dimensions of the rings taken from http://fairspielen.de/wp-content/uploads/2015/09/Annexe-3-Olympism_and_the_Olympic_Symbol_-_Principles_and_Usages_Guide-1.pdf
(c) Tadeusz Mieczyński, CC BY-SA 3.0
Anton Innauer podczas konkursu indywidualnego mężczyzn na skoczni normalnej w ramach Mistrzostw Świata 2013.