Trampolino Italia

Trampolino Italia

Punkt konstrukcyjny K90, K55, K32, K20
Państwo	Włochy
Miejscowość	Cortina d’Ampezzo
Data otwarcia	1955
Igelit	brak
Rekord	92 m
(1981-12-20)	Roger Ruud
Kluby	Sci Club Cortina
Położenie na mapie Włoch Trampolino Italia
46°30′45,25″N 12°08′51,35″E/46,512569 12,147597

Trampolino Italia – zespół skoczni narciarskich we włoskiej miejscowości Cortina d’Ampezzo.

W skład kompleksu wchodzą cztery skocznie o punktach konstrukcyjnych zlokalizowanych na 90., 55., 32. i 20. metrze. Na największym obiekcie rozegrano konkursy w skokach narciarskich i kombinacji norweskiej podczas zimowych igrzysk olimpijskich w 1956. Pięciokrotnie obiekt był również areną zmagań skoczków narciarskich w Pucharze Świata. Od 1990 nie ma homologacji FIS i pozostaje nieużywany^[1][2].

Historia

W 1923 w Zuel, na przedmieściach Cortina d’Ampezzo, została wybudowana pierwsza skocznia narciarska, którą nazwano Franchetti na cześć inwestora tej budowy, barona Carlo Franchettiego, miejscowego hotelarza. Na obiekcie tym możliwe było oddawanie skoków w okolice 40. metra. Rekordzistami skoczni byli austriaccy zawodnicy z Innsbrucka – Greising i Schatz, którzy zimą 1924 uzyskali 42 m^[3]. W 1926 dokonano pierwszej przebudowy skoczni, po której możliwe było oddawanie skoków ponad 50-metrowych^[2]. W lutym 1927 obiekt był areną zmagań skoczków narciarskich i dwuboistów podczas mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym. W konkursie skoków triumfował wówczas Szwed Tore Edman (w drugiej próbie uzyskał 54 m, co było najlepszym rezultatem konkursu i zarazem rekordem obiektu^[3]), a w kombinacji norweskiej – reprezentant Czechosłowacji, Rudolf Burkert^[4].

W 1939 obiekt został wyburzony, a rok później rozpoczęła się budowa nowej skoczni narciarskiej w związku z organizacją w Cortina d’Ampezzo mistrzostw świata w 1941. Na mistrzostwach skocznia była miejscem rozgrywania zawodów w skokach narciarskich i kombinacji norweskiej. W skokach triumfował Fin Paavo Vierto^[5], a w kombinacji – Niemiec Gustav Berauer^[6]. Podczas konkursu skoków rekord obiektu ustanowił Niemiec Josef Weiler, uzyskując odległość 76 m. Mimo najdłuższego rezultatu, zajął czwarte miejsce w konkursie z uwagi na niskie oceny sędziowskie^[2]. W sierpniu 1946 Międzynarodowa Federacja Narciarska (FIS) na kongresie w Pau unieważniła wyniki zawodów w związku z małą liczbą uczestników^[7]. Ostatnim rekordzistą ówczesnej skoczni został w 1952 Fin Ossi Laaksonen z wynikiem 78 m^[2].

Skocznia podczas zimowych igrzysk olimpijskich w 1956

W związku z otrzymaniem przez Cortina d’Ampezzo prawa do organizacji zimowych igrzysk olimpijskich w 1956, konieczne było dokonanie modernizacji istniejącej skoczni narciarskiej. Prace nad nową skocznią rozpoczęły się w kwietniu 1955 ^[3], a w grudniu tego roku dokonano jej oficjalnego otwarcia^[2]. Profil olimpijskiej skoczni zaprojektowali: inżynier Guglielmo Holzner oraz ekspert z ramienia Międzynarodowej Federacji Narciarskiej, Straumann. Punkt konstrukcyjny usytuowany został na 72. metrze^[3]. Nowy obiekt zawierał dwie trybuny boczne, mogące pomieścić 3000 widzów, oraz dodatkowe ok. 40 000 miejsc dla kibiców zgromadzonych wokół zeskoku^[8]. W lutym 1956 na skoczni przeprowadzono zawody olimpijskie w skokach narciarskich i kombinacji norweskiej. W skokach zwyciężył Fin Antti Hyvärinen, który ustanowił rekord obiektu, w drugiej serii osiągając odległość 84 m^[2][9]. W kombinacji po skokach prowadził reprezentant ZSRR, Jurij Moszkin^[10], ostatecznie jednak najlepszym zawodnikiem został Norweg Sverre Stenersen^[11].

W 1979 na skoczni odbyła się inauguracja pierwszej edycji Pucharu Świata w skokach narciarskich. Zwycięzcą zawodów został Toni Innauer. Później jeszcze czterokrotnie rozegrano konkursy Pucharu Świata w skokach narciarskich w Cortina d’Ampezzo. W sezonie 1981/1982 najlepszy był Roger Ruud, w sezonie 1982/1983 – Matti Nykänen, w sezonie 1983/1984 – Jens Weißflog, a w sezonie 1984/1985 – ponownie Roger Ruud^[1]. Planowano również rozegrać inauguracyjne zawody w drugim sezonie Pucharu Świata (sezonie 1980/1981), jednak zostały one odwołane z powodu braku śniegu^[12]. Podczas zawodów PŚ w grudniu 1981 rekord skoczni ustanowił Roger Ruud wynikiem 92 m^[1]. W tym samym sezonie na obiekcie w Cortina d’Ampezzo rekord Włoch w długości skoku narciarskiego poprawił Bruno De Zordo, uzyskując 86,5 m^[8].

W 1981 skocznia pojawiła się w scenie Tylko dla twoich oczu, filmu o przygodach Jamesa Bonda^[13].

W 1990 skocznia utraciła homologację FIS, a rodzimy Włoski Związek Sportów Zimowych nie podjął się jej przebudowy. W związku z tym na obiekcie nie są organizowane zawody w skokach narciarskich^[2]. Wobec tego dla skoczni znajdowano później inne sposoby wykorzystania, funkcjonuje ona jako atrakcja turystyczna. W grudniu 2015 rozświetlono ją 20 tysiącami światełek LED z okazji Bożego Narodzenia^[14], z kolei we wrześniu 2018 zorganizowano na niej mistrzostwa świata w łucznictwie polowym^[15].

Cortina d’Ampezzo ubiega się o prawo organizacji zimowych igrzysk olimpijskich w 2026. Mimo to organizatorzy nie przewidują wykorzystania skoczni, po ewentualnym wyborze Cortina d’Ampezzo na organizatora zawody olimpijskie w skokach narciarskich i kombinacji norweskiej przeprowadzone zostaną na Trampolino Dal Ben w Predazzo^[16].

Przypisy