Trichophyton violaceum

Trichophyton violaceum
Ilustracja
Kultura T. violaceum (po prawej) w próbówce
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

workowce

Klasa

Eurotiomycetes

Rząd

Onygenales

Rodzina

Arthrodermataceae

Rodzaj

Trichophyton

Gatunek

Trichophyton violaceum

Nazwa systematyczna
Trichophyton violaceum Sabour. ex E. Bodin
Les Champignons parasites de l’homme et des animaux domestiques: 113 (1902)

Trichophyton violaceum Sabour. ex E. Bodin – gatunek grzybów należący do klasy Eurotiomycetes[1]. Grzyb mikroskopijny, dermatofit będący jednym z patogenów powodujących u ludzi grzybice skóry[2].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Trichophyton, Arthrodermataceae, Onygenales, Eurotiomycetidae, Eurotiomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy opisali go w 1902 r. Raymond Sabouraud i E. Bodin[1]. Ma 14 synonimów. M.in. są nimi wszystkie odmiany[3].

Charakterystyka

Jest jednym z dermatofitów antropogennych powodujących grzybicę owłosionej skóry głowy, głównie grzybicę strzygącą u ludzi[2]. Jeszcze do niedawna był endemitem afrykańskim, ale od niedawna notowany jest również w Europie. W latach 2007–2018 w Szwajcarii zidentyfikowano go jako przyczynę grzybicy skóry u 44 pacjentów, z czego 33 w ciągu ostatnich 4 lat. Większość z nich stanowiły kobiety (25), a najczęstszą diagnozą była grzybica owłosionej skóry głowy (30 przypadków). Większość pacjentów z tą grzybicą stanowiły dzieci w wieku poniżej 13 lat (27 przypadków). Głównym źródłem zarażenia byli ludzie z terenów endemicznych, zwłaszcza z Erytrei. Jego częstsze występowanie wydaje się być związane ze zwiększonymi przepływami migracyjnymi z Erytrei. Ponieważ odpowiada głównie za grzybicę skóry owłosionej głowy, przy czym w większości przypadków nie ma wyraźnie określonych plam łysienia, ważne jest, aby rozważyć ją jako możliwą diagnozę w obliczu łuszczenia się skóry głowy. Grzybica skóry owłosionej głowy wywołana przez T. violaceum jest chorobą łagodną, ale nieleczona może rozprzestrzeniać się epidemicznie, zwłaszcza wśród dzieci w szkołach i przedszkolach. Wymagane jest wtedy badanie mykologiczne, nie tylko dla postawienia prawidłowej diagnozy i danych epidemiologicznych, ale także dla zaplanowania odpowiedniego leczenia[4]

Izolaty T. violaceum na podłożu hodowlanym rosły powoli, tworząc woskowate, nagie, pomarszczone kolonie. Są one charakterystyczne, głębokie, fioletowo-czerwone, a czasem mają białą, woskową obwódkę. Z czasem niektóre kultury stały się puszyste i straciły charakterystyczną morfologię kolonii. Morfologia kolonii i cechy mikroskopowe T. violaceum (na przykład brak zarodnikowania) mogą pokrywać się z cechami Trichophyton rubrum[5].

Przypisy

  1. a b c Index Fungorum [dostęp 2021-10-23].
  2. a b Dorota Trzmiel, Anna Lis-Święty, Beata Bergler-Czop, Klinika zakażeń grzybiczych skóry i jej przydatków w praktyce lekarza rodzinnego – problem ciągle aktualny, [w:] Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu. Tom 17 [online], wyd. 4, Lublin 2017, s. 212–217.
  3. Species Fungorum [dostęp 2021-10-23].
  4. Gaviria Morales E. i inni, Trichophyton violaceum: An Emerging Pathogen in Southern Switzerland, 2019 [dostęp 2021-10-23].
  5. Shelley S. Magill i inni, Isolation of Trichophyton violaceum and Trichophyton soudanense in Baltimore, Maryland, „J Clin Microbiol.”, 45 (2), 2007, s. 461–465, PMCIDPMC1829009.

Media użyte na tej stronie

Trichophyton verrucosum BCP.jpg
Autor: Medmyco, Licencja: CC BY-SA 4.0
Trichophyton verrucosum (L) and T. violaceum (R) grown for 7 d on Bromocresol purple milk solids glucose agar at 37 C.