Trzonkooczne

Trzonkooczne
Stylommatophora
A. Schmidt, 1855
Ślinik wielki – widoczne oczy na czułkach
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	mięczaki
Gromada	ślimaki
Rząd	trzonkooczne

Trzonkooczne (Stylommatophora) – klad^[1] ślimaków płucodysznych (Pulmonata), w randze rzędu, obejmujący około 30 tys. gatunków grupowanych w kilkudziesięciu rodzinach, o kosmopolitycznym rozmieszczeniu^[2]. Oczy trzonkoocznych osadzone są na szczycie drugiej pary czułków. Czułki pierwszej pary są zredukowane, trudne do zaobserwowania. Ślimaki lądowe, nieliczne ziemnowodne, o muszlach różnych kształtów, czasem o muszli małej i przykrytej płaszczem (ślinikowate i pomrowcowate), zredukowanej do małej tarczki (Testacellidae) bądź wykształconej normalnie (np. ślimakowate).

Do rzędu zaliczane są m.in. rodziny:

• Achatinidae
• Amastridae
• beczułkowate (Orculidae)
• bezoczkowate (Ferussaciidae)
• boettgerillowate (Boettgerillidae)
• błyszczotkowate (Cochlicopidae)
• brzuchozębne (Gastrodontidae)
• bursztynkowate (Succineidae)
• poczwarkowate (Pupillidae)
• poczwarówkowate (Vertiginidae)
• pomrowcowate (Milacidae)
• pomrowikowate (Agriolimacidae)
• pomrowiowate (Limacidae)
• stożeczkowate (Euconulidae)
• ślimaczkowate (Valloniidae)
• ślimakowate (Helicidae)
• ślinikowate (Arionidae)
• świdrzykowate (Clausiliidae)
• Testacellidae
• wałkówkowate (Enidae)
• zaroślarkowate (Bradybaenidae)
• ziarnkowate (Chondrinidae)

W Polsce występuje ok. 170 gatunków ślimaków trzonkoocznych. Niektóre są uważane za groźne szkodniki roślin uprawnych (agrofagi). Często spotykane są w ogrodach przydomowych.

Zobacz też

• mięczaki Polski
• szklarkowate

Przypisy